Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczytywaniem nazwałbym początkowe momenty przy „Podłości” Olgi Mildyn. W pierwszych dniach nie potrafiłem całkowicie oddać się tej książce, potrzebowałem chwili na oswojenie ze stylem opowieści. Reporterskie zacięcie przeplatające literackim szlifem sprawia, że ładunek emocjonalny jest tutaj ogromny. Autorka na co dzień jest dziennikarką i na motyw przewodni swojej powieści wybrała tematykę doskonale jej znaną. Ma w sobie jednak #podłość coś, co odróżnia ją od innych pozycji na rynku i sprawia, że trudno ją sklasyfikować. #olgamildyn jest znakomitą obserwatorką rzeczywistości i w książce fenomenalnie potrafiła swoje przemyślenia sprzedać. Zwróćcie bowiem uwagę, na czym opowieść oparła: w wypadku samochodowym giną cztery osoby, a piąta z tej samej rodziny zostaje zamordowana we własnym łóżku. Ile takich historii opisuje dziennikarz w ciągu lat pracy w redakcji? Myślę, że dla samej autorki jest to lub był chleb powszedni. Ale z tak na pozór banalnej historii Mildyn napisała brawurową opowieść o współczesnej Polsce. O aktualnej sytuacji w mediach, o tym jak biznes często jest powiązany z polityką i służbami odpowiedzialnymi za przestrzeganie prawa. O specyfice życia w mniejszych miejscowościach, ale również o dramacie młodych ludzi pragnących związać koniec z końcem. Z „Podłości” hektolitrami wylewają się nasze polskie przywary i naprawdę trudno samego momentu lektury nie porównać do dłubania nożem w otwartej ranie. Dlatego ten ładunek emocjonalny jest tutaj ogromny, bo poruszane kwestie dotkną każdego. Nie będzie to lektura łatwa, gwarantuję, że momentami będziecie musieli przepłukać usta z goryczy, ale warto po „Podłość” sięgnąć, bo to #książka dająca do myślenia. Mnie najbardziej podobał się w tej historii sposób narracji, nagłe przeskoki między bohaterami są tak zaskakujące, że musisz być cały czas bardzo uważny. Myślę, że z tego powodu musiałem zdecydowanie więcej godzin poświęcić na tę lekturę, ale było warto. Zwłaszcza dla tego uczucia na sam koniec: po odłożeniu #książki na półkę ja nadal nie wiem o czym ona była tak do końca. Czy to fabularyzowany kryminał? Czy rozprawa o współczesnym dziennikarstwie? A może studium o obecnej Polsce? Naprawdę tego nie wiem, ale odbieram to tak, że autorce udało się dobrze zrealizować każdy swój pomysł na książkę. Z tego też powodu sam tytuł zostanie w mojej pamięci na długo.