Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cienkie jak dupa węża...

Cienkie jak dupa węża...

W zamyśle autora jest to thriller erudycyjny, w którym udało się uniknąć błędów merytorycznych. Jest tak być może, jeśli chodzi o wątki kryminalno-prawne czy medyczne. Niestety w warstwie wiedzy z zakresu religii autor poległ na całej linii. Nie jest to czymś nowym w polskiej literaturze kryminalnej, gdzie autorzy regularnie popełniają mnóstwo błędów. Jednak ignorancja pana Bochusa jest tak wielka, że woła o pomstę do nieba. A przecież wystarczyłby krótki research, by uniknąć całej masy błędów dotyczących zgromadzenia sióstr szarytek, które szeroko opisywane jest w książce. Dla przykładu: wbrew temu, co pisze autor, szarytki są jedynym zgromadzeniem zakonnym, które NIE SKŁADA ślubów wieczystych, przełożona danego domu mianowana jest przez swoje władze zakonne, a NIE PRZEZ BISKUPA, nie tytułuje się jej też PRZEORYSZĄ, a tym bardziej OPATKĄ! Jeśli do tych błędów doda się jeszcze jakiś dziwacznie archaiczny język, którym posługują się przedstawiciele Kościoła, to już w ogóle ręce człowiekowi opadają i odechciewa się czytać...

W zamyśle autora jest to thriller erudycyjny, w którym udało się uniknąć błędów merytorycznych. Jest tak być może, jeśli chodzi o wątki kryminalno-prawne czy medyczne. Niestety w warstwie wiedzy z zakresu religii autor poległ na całej linii. Nie jest to czymś nowym w polskiej literaturze kryminalnej, gdzie autorzy regularnie popełniają mnóstwo błędów. Jednak ignorancja pana...