Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedynym sposobem pozbycia się pokusy jest uleganie jej.

Jedynym sposobem pozbycia się pokusy jest uleganie jej.

Tak trudno mi zachowywać się właściwie, gdy jestem przy tobie.

Tak trudno mi zachowywać się właściwie, gdy jestem przy tobie.

Wszystko co przynosi rozkosz jest moralne

Wszystko co przynosi rozkosz jest moralne

Rozkosz nie uznaje żadnych kajdan; jest największa, gdy zrywa je wszystkie

Rozkosz nie uznaje żadnych kajdan; jest największa, gdy zrywa je wszystkie

Dopiero gdy ulegamy pasji, jesteśmy naprawdę sobą. Ze wszystkich naszych namiętności najbardziej określają nas te, których nie potrafimy okiełznać.

Dopiero gdy ulegamy pasji, jesteśmy naprawdę sobą. Ze wszystkich naszych namiętności najbardziej określają nas te, których nie potrafimy okiełznać.

Skoro pożądanie spojrzeniem jest równie złe jak prawdziwe zaspokajanie żądzy, a fantazjowanie o tym na jawie równie niedobre jak wymyślony akt, to czemu by nie iść na skróty i mieć je oba: i zaspokojenie, i akt.

Skoro pożądanie spojrzeniem jest równie złe jak prawdziwe zaspokajanie żądzy, a fantazjowanie o tym na jawie równie niedobre jak wymyślony akt, to czemu by nie iść na skróty i mieć je oba: i zaspokojenie, i akt.

(...) jesteśmy rzeczywiście stworzeni dla siebie, ale tak jak przepaść stworzona jest po to, żeby przyprawić człowieka o zawrót głowy, zamglić jego wzrok i wciągnąć na dno otchłani.

(...) jesteśmy rzeczywiście stworzeni dla siebie, ale tak jak przepaść stworzona jest po to, żeby przyprawić człowieka o zawrót głowy, zamglić jego wzrok i wciągnąć na dno otchłani.

Jego długie palce budziły do życia dawno zapomniane rozkosze i te nowe, których dopiero stawała się świadkiem.

Jego długie palce budziły do życia dawno zapomniane rozkosze i te nowe, których dopiero stawała się świadkiem.

Rzeki zawsze mnie fascynowały. Ich urok tkwi być może w ich ciągłym biegu, przy jednoczesnej niezmienności, w ich odchodzeniu przy jednoczesnym pozostawaniu i w końcu w tym, że w jakimś sensie są fizycznym odwzorowaniem historii, która trwa, bo upływa. Rzeki to Historia.

Rzeki zawsze mnie fascynowały. Ich urok tkwi być może w ich ciągłym biegu, przy jednoczesnej niezmienności, w ich odchodzeniu przy jednoczesnym pozostawaniu i w końcu w tym, że w jakimś sensie są fizycznym odwzorowaniem historii, która trwa, bo upływa. Rzeki to Historia.