Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niby początek całkiem niezły, ciekawa intryga ale im bliżej końca, tym jest coraz gorzej. A wszystko kończy się kompletnym odjazdem w absurdem - zamiast rozwiązania zagadki, dosyajemy walkę totemów.

Niestety, jak na Grange'a, książka w ogólnym rozrachunku wypada słabo.

Niby początek całkiem niezły, ciekawa intryga ale im bliżej końca, tym jest coraz gorzej. A wszystko kończy się kompletnym odjazdem w absurdem - zamiast rozwiązania zagadki, dosyajemy walkę totemów.

Niestety, jak na Grange'a, książka w ogólnym rozrachunku wypada słabo.

Kolejne tomy przygód Chyłki wyglądają podobnie do kontynuacji trylogii Larssona, pisanych przez autora biografii Zlatana. Niby ci sami bohaterowi, niby ciąg dalszy historii, a wszystko jakieś takie sztuczne i naciągane. Teksty Joanny z ciętych ripost przeszły w żenujące suchary rodem z gimnazjum, a ona sama zachowuje się jak zakochana nastolatka. Związek Chyłki i Zordona jest tak przesłodzony, że zaczynam żałować, że przełom w ich relacjach w ogóle nastąpił. Całości dopełnia Piotr Langer.

Kolejny raz wszystko kręci się wokół Langera. Kiedy w poprzedniej części zginął miałem nadzieję, że ten wątek zakończył się na dobre. Otóż nie. Langer w obecnym tomie powraca w roli kota Schroedingera. Jednocześnie żyje i nie żyje. W każdym kolejnym rozdziale sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie i w zależności od widzimisię autora (bo logiki w tym nie ma żadnej) nasz dzielny złoczyńca albo upozorował własną śmierć i czyha za rogiem albo pojawia się niepodważalny dowód na to że nie żyje. Za to główny wątek (Sprawa ukraińca) kończy się w połowie książki i w sumie mogło by go w ogóle nie być.

Dlatego, chociaż sam przywiązałem się już do bohaterów, apeluję do autora - Panie Remigiuszu, kończ waść...

Kolejne tomy przygód Chyłki wyglądają podobnie do kontynuacji trylogii Larssona, pisanych przez autora biografii Zlatana. Niby ci sami bohaterowi, niby ciąg dalszy historii, a wszystko jakieś takie sztuczne i naciągane. Teksty Joanny z ciętych ripost przeszły w żenujące suchary rodem z gimnazjum, a ona sama zachowuje się jak zakochana nastolatka. Związek Chyłki i Zordona...