Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko się zdarza, że po książkę sięgam po obejrzeniu ekranizacji. Tym razem jednak postanowiłem po seansie w kinie zapoznać się lekturą. Film oglądałem przecierając oczy, tak źle rozpisanych postaci, wątków fabularnych, nieracjonalnych zachowań, twistów (sic!) dawno nie widziałem. Chciałem sprawdzić, co takiego zostało pominięte, okrojone, przycięte, krótko mówiąc spieprzone na etapie pisania scenariusza, że z tak zachwalanej i nagradzanej książki powstał kinowy gniot. Jakież było moje ogromne zdumienie, gdy po przeczytaniu książki Bator okazało się.... że to nie scenarzyści zawinili. Powieść "Ciemno, prawie noc" napisana jest lirycznym językiem, również szkatułkowość opowieści, wplecionych i opowiadanych, o krzywdach dzieci zostaje na długo w pamięci. Niestety to tyle dobrego co można o tej powieści napisać. Główna oś fabuły, prowadzona narracja, zachowania bohaterów, akcja stanowią misz-masz mistyczno-realistyczny oblany poetyckimi opisami. Finałowe rozwiązanie fabularne wskazuje, że mamy raczej do czynienia z literaturą klasy B, ufarbowaną wydmuszką, która stylem i rozbuchanymi poetyckimi opisami próbuje podnieść swoją rangę. Film doskonale ukazał tą mizerię fabularną, o ile sceny i historie opowiadane przez postacie rzeczywiście były wciągające, o tyle całość okazała się pseudoartystycznym bełkotem, rodzajem awangardy nakrapianej mistycyzmem, z fabułą i bohaterami tak kiepskimi, że aż oczy momentami szczypały. Nie polecam.

Rzadko się zdarza, że po książkę sięgam po obejrzeniu ekranizacji. Tym razem jednak postanowiłem po seansie w kinie zapoznać się lekturą. Film oglądałem przecierając oczy, tak źle rozpisanych postaci, wątków fabularnych, nieracjonalnych zachowań, twistów (sic!) dawno nie widziałem. Chciałem sprawdzić, co takiego zostało pominięte, okrojone, przycięte, krótko mówiąc...

Bardzo słaba pozycja. Kolejna wydmuszka marketingowa. Autorka posługuje się tłem historycznym nazistowskiej fabryki zagłady bez zaznajomienia się z faktami. Liczne błędy historyczne i wyssany z palca opis sytuacji, w której znalazła się główna bohaterka degradują tą pozycję do kategorii "C". Dodatkowo sama bohaterka irytuje, postępuje nieracjonalnie, przedstawiona jest stereotypowo, również postacie męskie (praktycznie brak pozytywnych) i cały pogląd na tamtejszą rzeczywistość, nacechowana jest stereotypem i genderowską filozofią. Liczyłem na pozycję rzetelną, w której na tle realiów historycznych pojawią się bohaterowie z krwi i kości, których losy będą interesujące, a ich kreacja przekonywująca. Niestety otrzymałem kiepską popelinę.

Bardzo słaba pozycja. Kolejna wydmuszka marketingowa. Autorka posługuje się tłem historycznym nazistowskiej fabryki zagłady bez zaznajomienia się z faktami. Liczne błędy historyczne i wyssany z palca opis sytuacji, w której znalazła się główna bohaterka degradują tą pozycję do kategorii "C". Dodatkowo sama bohaterka irytuje, postępuje nieracjonalnie, przedstawiona jest...

Szczerze mam wrażenie, że ktoś mnie zrobił w bambuko. Z opisu książki: "Daj się porwać tej erudycyjnej opowieści o kulisach walki o władzę, kobiety, bogactwo i sławę. Dzięki sięgnięciu po oryginalne greckie źródła (m.in. biografię Tezeusza pióra Plutarcha, mitograficzne dzieło Apollodora, pracę Pauzaniasza, a także tragedie Eurypidesa) autorowi udało się mistrzowsko odtworzyć realia antycznego świata." Potem leci porównanie do "Kirke" M. Miller. Czytając "Tezeide" cały czas zastanawiałem się co mam w ręku, z jednej strony biografia Tezeusza będąca zlepkiem (kopią?) historii z literatury antycznej, z drugiej mamy do czynienia z fabularyzowaną opowieścią o stylu i formie wypracowania średnio ogarniętego gimnazjalisty, z trzeciej przypomina ten potworek wyciąg z wikipedii celem okraszenia fabuły ciekawostkami świata antycznego. Do tego wszystkiego ewidentnie autor nie mógł zdecydować się czy urealniać mity czy też prezentować je wiernie z uwzględnieniem bóstw, monstrów, etc. Całość totalnie nie zjadliwa. Taniej i szybciej zgooglować hasło "Tezeusz", a przynajmniej bardziej estetycznie, bez narażania się na łzawienie oczu przez czytanie zabiegów fabularnych i stylistycznych autora książki.

Szczerze mam wrażenie, że ktoś mnie zrobił w bambuko. Z opisu książki: "Daj się porwać tej erudycyjnej opowieści o kulisach walki o władzę, kobiety, bogactwo i sławę. Dzięki sięgnięciu po oryginalne greckie źródła (m.in. biografię Tezeusza pióra Plutarcha, mitograficzne dzieło Apollodora, pracę Pauzaniasza, a także tragedie Eurypidesa) autorowi udało się mistrzowsko...