Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Radka Kotarskiego pod tytułem „Nic bardziej mylnego!” to zbiór popularnych mitów, które utarły się w ogólnospołecznej świadomości. Autor stara się je obalić. Idzie mu to całkiem nieźle, ponieważ wspiera się przy tym bogatą literaturą oraz licznymi badaniami.
Książka składa się z sześciu części, a te z kolei na kilka lub kilkanaście podrozdziałów. Możemy w niej przeczytać m.in. o najpopularniejszych mitach związanych z historią, popkulturą czy zwierzętach. Każdy podrozdział jest przykładnie napisany – to znaczy – ma interesujący wstęp, rozwinięcie i zakończenie.
Jeśli chodzi o selekcję mitów, to nie określiłabym ich wszystkich jako popularnych (a jest ich aż 50). Wielu z nich nie znałam, ale to nie umniejsza książce w najmniejszym stopniu, wręcz przeciwnie! Można się wiele z niej dowiedzieć, przy czym nie męczymy się czytając, jak to niekiedy bywa z literaturą naukową. Wiedza upakowana na 299 stronicach jest bardzo przystępnie przedstawiona i przede wszystkim wciąga. Nie można się oderwać od tej pozycji, czyta się ją bardzo szybko w stylu „jeszcze tylko jeden podrozdział…” 
Ogólnie oceniam tą książkę bardzo wysoko. Jest ciekawa, wciągająca i bardzo dobrze napisana. Autor naprawdę zna się na pisaniu! Mały minus za ostatni rozdział o historii, który kompletnie mnie nie porwał, ale polecam, jest warta przeczytania.

Książka Radka Kotarskiego pod tytułem „Nic bardziej mylnego!” to zbiór popularnych mitów, które utarły się w ogólnospołecznej świadomości. Autor stara się je obalić. Idzie mu to całkiem nieźle, ponieważ wspiera się przy tym bogatą literaturą oraz licznymi badaniami.
Książka składa się z sześciu części, a te z kolei na kilka lub kilkanaście podrozdziałów. Możemy w niej...

Ta książka jest wyjątkowa z kilku powodów. Po pierwsze ma hipnotyzujący kolor, może dlatego, że uwielbiam cytrynowo żółty kolor, od razu zwróciła moją uwagę. Po drugie ma charakterystyczny układ – składa się z rozdziału wstępnego, 23 odkryć oraz ostatniego rozdziału, który dla mnie jest kluczowy do zrozumienia sensu tej lektury. Ogólnie rzecz ujmując, na pierwszy rzut oka książka ta jest poradnikiem. W 23 zwięzłych „podrozdzialikach” mamy podane jak być szczęśliwym. Teoretycznie. Dla mnie jest to raczej książka o tym, jak wielobarwne może być życie z rakiem. Z dwóch przyczyn – autor tej książki był chory na tą chorobę przez około 10 lat i poniósł w niej dotkliwe straty (m.in. amputowano mu nogę, której de facto wyprawił przyjęcie pożegnalne w gronie znajomych) oraz zawiera opis przeżyć i zdarzeń, jakie miały miejsce w szpitalu. To trochę odwrotna teza do tego, co autor napisał we wstępie, a mianowicie twierdził, że książka ta nie jest tylko dla tych, którzy z tą chorobą mieli do czynienia. Dla mnie jednak ta książka nie jest klarownym źródłem wiedzy na temat jak żyć, żeby było dobrze, choć kilka przesłań istnieje. Główną wartością tej książki według mnie jest ukazanie, że pomimo cierpienia i stresu spowodowanego ciężką chorobą, życie toczy się dalej, a co więcej, nadal jest piękne i można je godnie przeżyć.

Ta książka jest wyjątkowa z kilku powodów. Po pierwsze ma hipnotyzujący kolor, może dlatego, że uwielbiam cytrynowo żółty kolor, od razu zwróciła moją uwagę. Po drugie ma charakterystyczny układ – składa się z rozdziału wstępnego, 23 odkryć oraz ostatniego rozdziału, który dla mnie jest kluczowy do zrozumienia sensu tej lektury. Ogólnie rzecz ujmując, na pierwszy rzut oka...

Książka ta prezentuje ciekawą (i całkiem nową – jak dla mnie!) formę. Czytałam wcześniej jedną książkę, która była napisana w postaci wywiadu, ale nie o tak bardzo prywatnych sprawach. Katarzyna Miller dosłownie obnaża swoją osobowość (nie wiem na ile, przecież nie musi być to 100% prawdy) przed czytelnikami. Od kobiecości do swojej seksualności poprzez tematy typu praca i pieniądze. Wiele rzeczy zaskoczyło mnie w tej pozycji. Przede wszystkim był to ogrom intymnych wiadomości, jakie psychoterapeutka o sobie opowiada. Następnie była to ogromna lekkość, z jaką się zwierzała – to, że niczego się nie wstydziła i była w tym wszystkim tak pewna siebie, że aż ciężko to opisać. Sama w którymś momencie książki wyjaśniła, że robi to po to, by inne kobiety wiedziały, że to wszystko co dzieje się z kobietą (jej seksualność i pragnienia) są normalne.
Do przeczytania tej książki nie trzeba mnie było zachęcać. Choć nie przepadałam za tą panią wcześniej, ze względu na bardzo mocne poglądy i chyba brak kompromisowości (takie wrażenie wyniosłam z jej wywiadów telewizyjnych), jestem zadowolona, że miałam okazję przeczytać o tym, co ma do powiedzenia. Myślę, że każda zahukana kobieta powinna to przeczytać i czerpać z tego jak najwięcej, bo naprawdę można wynieść wiele z tej lektury.

Książka ta prezentuje ciekawą (i całkiem nową – jak dla mnie!) formę. Czytałam wcześniej jedną książkę, która była napisana w postaci wywiadu, ale nie o tak bardzo prywatnych sprawach. Katarzyna Miller dosłownie obnaża swoją osobowość (nie wiem na ile, przecież nie musi być to 100% prawdy) przed czytelnikami. Od kobiecości do swojej seksualności poprzez tematy typu praca i...