Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie miałam przed lekturą żadnych wielkich oczekiwań, chciałam sobie z ciekawości poczytać kryminał polskiej autorki. Początek był nieco ciężki, narracja wydawała mi się trochę chaotyczna, jakby autorka się w nią wprawiała, ale szybko zrobiło się lepiej - a może ja się przyzwyczaiłam do stylu? Nieistotne, po kulawym początku się wkręciłam.
Lubię warstwę obyczajową w kryminałach, to znaczy nie interesuje mnie wyłącznie sama intryga i odsłanianie przestępcy, ale i fajnie skonstruowani bohaterowie, i jakieś tło. Tutaj to jest. Do tego fajne niuanse policyjnej pracy. Pierwsza rzecz Bondy, którą czytałam, uważam, że na naprawdę przyzwoitym poziomie.

Nie miałam przed lekturą żadnych wielkich oczekiwań, chciałam sobie z ciekawości poczytać kryminał polskiej autorki. Początek był nieco ciężki, narracja wydawała mi się trochę chaotyczna, jakby autorka się w nią wprawiała, ale szybko zrobiło się lepiej - a może ja się przyzwyczaiłam do stylu? Nieistotne, po kulawym początku się wkręciłam.
Lubię warstwę obyczajową w...

Drugi kryminał piszącej pod pseudonimem J.K. Rowling (wielkie żółte kółko na okładce krzyczało o tym tak głośno, że zastanawiałam się, po co właściwie jeszcze ta zabawa w Roberta Galbraitha).
Ci sami głowni bohaterowie, co w "Wołaniu kukułki", intryga nowa - trochę mniej "pudelkowa". Autorka opisuje zbrodnię w środowisku, które dobrze zna, czyli w środowisku literatów i wydawców.
Można tę książkę czytać spokojnie bez przeczytania pierwszego tomu.
Czytało mi się dobrze, intryga mnie wciągała, choć momentami uwaga mi nieco odpływała, niektóre fragmenty mnie nużyły. "Wołanie kukułki" podobało mi się bardziej, choć "Jedwabnik" też trzyma poziom i jest przyzwoitym rozrywkowym kryminałem. No i bardzo lubię detektywa Cormorana. To bardzo dobrze zbudowana postać.

Drugi kryminał piszącej pod pseudonimem J.K. Rowling (wielkie żółte kółko na okładce krzyczało o tym tak głośno, że zastanawiałam się, po co właściwie jeszcze ta zabawa w Roberta Galbraitha).
Ci sami głowni bohaterowie, co w "Wołaniu kukułki", intryga nowa - trochę mniej "pudelkowa". Autorka opisuje zbrodnię w środowisku, które dobrze zna, czyli w środowisku literatów i...

Wiosną 2012 roku Marta Sapała ogłosiła w internecie, że szuka osób gotowych na dobrowolny konsumpcyjny post.
Przez dwanaście miesięcy dwanaście gospodarstw domowych uważnie przyglądało się swoim wydatkom, potrzebom i zakupowym nawykom, starając się wydawać jak najmniej. "mniej. Intymny portret zakupowy Polaków" to książka dokumentująca doświadczenia tamtego roku.
Wśród bohaterów tego eksperymentu są sin­gle i rodziny, jest samotna mama, są miesz­kańcy wiel­kich miast i małych miejscowości.
Star­to­wali z róż­nych pozio­mów konsumpcji i kie­ro­wali się róż­nymi pobud­kami.
Co robili przez ten rok?
Przede wszyst­kim analizowali swoje wydatki i potrzeby. Starali się kupować jak najmniej - zamiast tego upra­wiali miej­ski sza­ber, robili na drutach, piekli domowy chleb, szu­kali w Inter­ne­cie ogło­szeń zaczy­na­ją­cych się od słów „Oddam” i przyj­mo­wali od znanych i nie­zna­nych ludzi przed­mioty codzien­nego użytku. Żywność także. Cza­sem prze­ter­mi­no­waną. Zbędne rze­czy wymie­niali na nie­zbędne, wła­snoręcz­nie wyko­ny­wali pre­zenty dla bli­skich. Tłu­ma­czyli dzie­ciom, że nie kupią im zabawki. Zma­gali się z pokusami, badali swoje granice i możliwości.
Marta Sapała nie tylko przy­glą­dała się swoim boha­te­rom, ale dołą­czyła do nich wraz ze swoją rodziną. Stała się ich wspól­niczką, a nie jedy­nie obser­wa­torką. Grała według tych samych reguł, tak samo ana­li­zo­wała swoje decy­zje i moż­li­wo­ści, swoje potknię­cia i wyzwania.
Książka nie jest jedynie zapisem eksperymentu - autorka w każdym z rozdziałów przywołuje (i analizuje) dane statystyczne, informacje prawne, teorie socjologiczne.
Niezależnie od tego, jaki ma się stosunek do pieniędzy, warto przeczytać "mniej", bo skłania do myślenia.


http://ksiazkisawazne.pl/recenzujemy-mniej-intymny-portret-zakupowy-polakow/

Wiosną 2012 roku Marta Sapała ogłosiła w internecie, że szuka osób gotowych na dobrowolny konsumpcyjny post.
Przez dwanaście miesięcy dwanaście gospodarstw domowych uważnie przyglądało się swoim wydatkom, potrzebom i zakupowym nawykom, starając się wydawać jak najmniej. "mniej. Intymny portret zakupowy Polaków" to książka dokumentująca doświadczenia tamtego roku.
Wśród...