Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po tę książkę sięgnęłam, ponieważ bardzo lubię książki, w których narratorem/narratorką jest osoba pisząca pamiętnik. Zawsze przypadają mi do gustu, pewnie dlatego, że naprawdę szybko się je czyta, a właściwie "pochłania". I tak też się stało z "Pamiętnikiem nastolatki". Książka jest pisana prostym językiem, co na pewno ułatwia czytanie. Najbardziej jednak spodobała mi się jej tematyka. Beata Andrzejczuk napisała o typowych problemach współczesnych nastolatek, czyli tych związanych z rodziną, nauką, przeżywaniem pierwszej miłości. Podczas lektury często myślałam, że też bym postąpiła jak Natalia w opisanych sytuacjach. Miałam również liczne refleksje na temat życia, czytając te bardziej poruszające momenty. Pod koniec książki się wzruszyłam i było mi trochę przykro, że już się skończyła i nie będę mogła wyciągać z niej więcej wniosków. Wiem jednak, że jest jeszcze więcej tomów i mam nadzieję, że poruszą mnie one równie mocno, jak pierwszy.
Polecam nastolatkom, które borykają się z problemami i wydaje im się, że nikt inny ich nie rozumie. Czytając tę książkę przekonacie się, że nie jesteście same. Moja ocena: 10/10 :)

Po tę książkę sięgnęłam, ponieważ bardzo lubię książki, w których narratorem/narratorką jest osoba pisząca pamiętnik. Zawsze przypadają mi do gustu, pewnie dlatego, że naprawdę szybko się je czyta, a właściwie "pochłania". I tak też się stało z "Pamiętnikiem nastolatki". Książka jest pisana prostym językiem, co na pewno ułatwia czytanie. Najbardziej jednak spodobała mi się...

Przeczytałam ją dość dawno. Opowiada ona losy dwóch różnych bohaterek: Frankie Stein - dziewczynie różniącej się od innych, mającej pewien sekret, oraz zwykłej dziewczynie o imieniu Melody. Bohaterki trafiają do tej samej szkoły. Spotykają się, lecz nie są przyjaciółkami. Ich poglądy są jednak podobne. Fabuła książki bardzo mnie zaciekawiła. Lubiłam ją czytać i dosyć szybko skończyłam. Polecam!

Przeczytałam ją dość dawno. Opowiada ona losy dwóch różnych bohaterek: Frankie Stein - dziewczynie różniącej się od innych, mającej pewien sekret, oraz zwykłej dziewczynie o imieniu Melody. Bohaterki trafiają do tej samej szkoły. Spotykają się, lecz nie są przyjaciółkami. Ich poglądy są jednak podobne. Fabuła książki bardzo mnie zaciekawiła. Lubiłam ją czytać i dosyć szybko...

"Dzieci z Bullerbyn" czytałam ostatnio kilka lat temu, jednak pamiętam, jak bardzo mi się spodobała. Czasem do niej wracam mimo, że zaczęłam czytać poważniejsze książki. Niektóre rozdziały mnie rozbawiły, na przykład ten, w którym Britta i Anna załatwiały sprawunki. Pamiętam, że opowiadałam o tej książce rówieśnikom, nadal to robię, kiedy nadarzy się okazja. Nie miała ona skomplikowanej fabuły, można powiedzieć, że opisane w niej były zdarzenia bohaterów z przeszłości, czy z życia codziennego. Dziesięć na dziesięć :)

"Dzieci z Bullerbyn" czytałam ostatnio kilka lat temu, jednak pamiętam, jak bardzo mi się spodobała. Czasem do niej wracam mimo, że zaczęłam czytać poważniejsze książki. Niektóre rozdziały mnie rozbawiły, na przykład ten, w którym Britta i Anna załatwiały sprawunki. Pamiętam, że opowiadałam o tej książce rówieśnikom, nadal to robię, kiedy nadarzy się okazja. Nie miała ona...