Jesteśmy społecznością, która kocha książki

tęskniłam za Tobą, Myron! ;)
I za Winem, Esperanzą, Wielką Cyndi...
Eh, muszę sobie dokupić brakujące tomy:)
Polecam, jak wszystkie poprzednie tomy z cyklu o Myronie Bolitarze.

tęskniłam za Tobą, Myron! ;)
I za Winem, Esperanzą, Wielką Cyndi...
Eh, muszę sobie dokupić brakujące tomy:)
Polecam, jak wszystkie poprzednie tomy z cyklu o Myronie Bolitarze.

Link jak zwykle nie zawodzi.
Po przeczytaniu kilku Jej książek, jestem w końcu przekonana, że są specyficzne. Świetnie zarysowane portrety psychologiczne postaci, stopniowo narastające napięcie, wątki sensacyjne zgrabnie połączone z wątkami kryminalnymi. Autorka ma coś w swoim stylu pisania, że nie potrafię się oderwać i chcę więcej.
I tu mnie masz, Pani Link, znowu zarwałam noc, tym razem z "Wielbicielem".
Odnoszę się tu do wszystkich pozostałych pozycji, które miałam przyjemność przeczytać, i jedyne wyrażenie jakie mi się w tym momencie nasuwa - mniam.

Link jak zwykle nie zawodzi.
Po przeczytaniu kilku Jej książek, jestem w końcu przekonana, że są specyficzne. Świetnie zarysowane portrety psychologiczne postaci, stopniowo narastające napięcie, wątki sensacyjne zgrabnie połączone z wątkami kryminalnymi. Autorka ma coś w swoim stylu pisania, że nie potrafię się oderwać i chcę więcej.
I tu mnie masz, Pani Link, znowu...

Sceptycznie i dosyć długo podchodziłam do tej książki, ale muszę przyznać, że był to kawał dobrego thrillera z kryminalnym wątkiem. Jako wierna czytelniczka książek o tej tematyce, nie jestem zawiedziona i patrząc pod kątem tego, iż to debiut autorki, zostałam pozytywnie zaskoczona. Na plus portrety psychologiczne postaci, oraz to, że główna bohaterka nie jest chodzącym ideałem, a wręcz przeciwnie, jest kobietą z wieloma dość poważnymi problemami na barkach.
Wątek morderstwa dobrze skonstruowany, i choć domyśliłam się kto, co i jak, zanim autorka odkryła wszystkie karty, nie umniejszyło to powieści, która i tak mnie jeszcze zdążyła zaskoczyć.
Zachęcam do zapoznania się z lekturą i miłego spędzenia wieczoru przy herbacie :-)

Sceptycznie i dosyć długo podchodziłam do tej książki, ale muszę przyznać, że był to kawał dobrego thrillera z kryminalnym wątkiem. Jako wierna czytelniczka książek o tej tematyce, nie jestem zawiedziona i patrząc pod kątem tego, iż to debiut autorki, zostałam pozytywnie zaskoczona. Na plus portrety psychologiczne postaci, oraz to, że główna bohaterka nie jest chodzącym...

Książka mi się nie podobała. Nie wiem, może nie moje klimaty, może nie moje "pióro", ale kompletnie do mnie nie trafiła. To, co mi się w niej podobało to postać Sereny, którą autor stworzył jako femme fatale. Kobieta, która nie cofnie się przed niczym, żeby dopiąć swego, tzw. "po trupach do celu". Oraz zakończenie. Ostatnie 20-30 stron. I to wszystko. Niestety bardzo się męczyłam przy tej książce, sięgałam po nią po to, żeby szybciej ją skończyć, bo mam w zwyczaju czytać do końca rozpoczęte książki, choć z tą było na prawdę ciężko.
Jeżeli ktoś ma problemy ze snem - polecam lekturę.

Książka mi się nie podobała. Nie wiem, może nie moje klimaty, może nie moje "pióro", ale kompletnie do mnie nie trafiła. To, co mi się w niej podobało to postać Sereny, którą autor stworzył jako femme fatale. Kobieta, która nie cofnie się przed niczym, żeby dopiąć swego, tzw. "po trupach do celu". Oraz zakończenie. Ostatnie 20-30 stron. I to wszystko. Niestety bardzo się...

To moje pierwsze spotkanie z piórem francuskiego pisarza, Bernarda Minier'a. Początki były trudne, nie mogłam wciągnąć się w fabułę, ponieważ autor "zrzucał" na mnie dziesiątki stron opisów przyrody. Co za dużo, to niezdrowo. Aczkolwiek potraktowałam to z przymrużeniem oka, ponieważ mimo wszystko stworzył przejmujący, zimny klimat, który w dalszej fabule tylko potęgował doznania, szczególnie w scenerii szpitala psychiatrycznego. A ja uwielbiam takie klimaty. Więc dałam książce szansę. Czy warto było? Owszem. Fabuła posiada dwa wątki, które dzieją się w równoległym czasie i nawzajem się z czasem dopełniają. Kilka zaskakujących zwrotów akcji, a w tym wszystkim nieprzenikniona zima i niepewność czytelnika.
Choć trudno było przebrnąć przez pierwsze kilkadziesiąt stron (ufff.. jak się cieszyłam, że mam to już za sobą), w końcu akcja nabiera tempa i czytelnik jest ciekaw, co się jeszcze może zdarzyć i jakie jest rozwiązanie zagadki.
Czy sięgnę po drugi tom z tej serii? Myślę, że na pewno. Aczkolwiek ta seria nie jest moim priorytetem.

To moje pierwsze spotkanie z piórem francuskiego pisarza, Bernarda Minier'a. Początki były trudne, nie mogłam wciągnąć się w fabułę, ponieważ autor "zrzucał" na mnie dziesiątki stron opisów przyrody. Co za dużo, to niezdrowo. Aczkolwiek potraktowałam to z przymrużeniem oka, ponieważ mimo wszystko stworzył przejmujący, zimny klimat, który w dalszej fabule tylko potęgował...

To był chyba najlepszy z trzech dotąd przeczytanych przeze mnie tomów pani Lackberg. Czytając je po kolei odnoszę wrażenie, że pisarka radzi sobie z tym coraz lepiej, bo "Kamieniarz" pochłonął mnie od pierwszej do ostatniej strony. Świetna, budująca napięcie fabuła. I choć pewnych rzeczy domyśliłam się wcześniej - które zresztą się na końcu sprawdziły - wcale nie odjęło to uroku książce. Polecam z całego serca, a w moich rękach czeka już następny tom. :)

To był chyba najlepszy z trzech dotąd przeczytanych przeze mnie tomów pani Lackberg. Czytając je po kolei odnoszę wrażenie, że pisarka radzi sobie z tym coraz lepiej, bo "Kamieniarz" pochłonął mnie od pierwszej do ostatniej strony. Świetna, budująca napięcie fabuła. I choć pewnych rzeczy domyśliłam się wcześniej - które zresztą się na końcu sprawdziły - wcale nie odjęło to...

Świetny, mocny thriller. Trzyma w napięciu, duży plus za zakończenie, bo miałam kilka domysłów, ale i tak mnie mocno zaskoczyło. Niektóre opisy zdarzeń w książce są brutalne, ale to sprawia właśnie, że czytelnik potrafi idealnie wyobrazić sobie obraz tragedii, jaka spotkała rodzinę Day'ów. I manipulacja czytelnikiem - co kilkanaście stron stawiasz na innego podejrzanego, aż w końcu nie wiesz co o tym wszystkim myśleć i czytasz - bo przecież musi gdzieś w końcu być rozwiązanie!
Bardzo, ale to bardzo nie mogę doczekać się ekranizacji tej książki.
Polecam

Świetny, mocny thriller. Trzyma w napięciu, duży plus za zakończenie, bo miałam kilka domysłów, ale i tak mnie mocno zaskoczyło. Niektóre opisy zdarzeń w książce są brutalne, ale to sprawia właśnie, że czytelnik potrafi idealnie wyobrazić sobie obraz tragedii, jaka spotkała rodzinę Day'ów. I manipulacja czytelnikiem - co kilkanaście stron stawiasz na innego podejrzanego, aż...

Przyjemna opowieść opisywana za pomocą listów, maili, smsów, chatów i komunikatorów. Nie czytałam jeszcze książki pisanej w ten sposób, na początku ciężko było mi się przyzwyczaić, że na następnej stronie nie będzie już normalnego narratora, ale gdy w końcu wgłębiłam się w historię Rosie i Alexa przestało mi to całkowicie przeszkadzać. Fajna historia, od połowy książki kibicowałam dwójce bohaterów i za każdym razem, gdy coś było nie po mojej myśli, klęłam w myślach na pojawiających się w książce ludzi, sytuacji i zdarzeń. Ale tak właśnie wygląda prawdziwe życie - nie zawsze wszystko układa się jak w komedii romantycznej z happy endem. Ale jaki ,,end" miała ta opowieść, to zostawiam do przeczytania tym, którzy jeszcze nie sięgnęli po tę pozycję. A polecam oderwać się na chwilę w coś lekkiego, przyjemnego i wywołującego uśmiech na ustach, bo taka właśnie jest ,,Love, Rosie" :)

Przyjemna opowieść opisywana za pomocą listów, maili, smsów, chatów i komunikatorów. Nie czytałam jeszcze książki pisanej w ten sposób, na początku ciężko było mi się przyzwyczaić, że na następnej stronie nie będzie już normalnego narratora, ale gdy w końcu wgłębiłam się w historię Rosie i Alexa przestało mi to całkowicie przeszkadzać. Fajna historia, od połowy książki...

Ta książka była... dziwna. A jednocześnie fascynująca. Momentami obrzydliwa. Na koniec zaskakująca. Wow. To moje pierwsze spotkanie z piórem pani Flynn, którą zresztą zainteresowałam się po filmie ,,Zaginiona dziewczyna". Ta książka potrafiła mnie odrzucić, a za chwilę na nowo porwać. Na początku nie lubiłam głównej bohaterki, lecz po dalszym wczytaniu się zaczynałam nieco rozumieć jej postępowanie, choć w dalszym ciągu coś mnie w niej drażniło, aczkolwiek już w mniejszym stopniu. Ciekawa fabuła, jednak muszę ostrzec, iż nie trzyma w napięciu, raczej buduje je przez 3/4 książki i ostatnie 30 stron czyta się jednym tchem, jak to napisał Stephen King gdzieś na tylnej okładce. Czeka na mnie następna pozycja Flynn i nie zawaham się jej przeczytać, bo mimo wszystko to nie była kiepska książka. Ciężko mi jest ją jednoznacznie ocenić, ale sam fakt, że na pewno sięgnę po następną jest już chyba znaczący. Czy polecam? A czemu nie!:)

Ta książka była... dziwna. A jednocześnie fascynująca. Momentami obrzydliwa. Na koniec zaskakująca. Wow. To moje pierwsze spotkanie z piórem pani Flynn, którą zresztą zainteresowałam się po filmie ,,Zaginiona dziewczyna". Ta książka potrafiła mnie odrzucić, a za chwilę na nowo porwać. Na początku nie lubiłam głównej bohaterki, lecz po dalszym wczytaniu się zaczynałam nieco...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Zanim po nią sięgnęłam, naczytałam się, że jest to wzruszająca do głębi historia, która wyciśnie mi łzy z oczu i zostanie w pamięci na dłużej. Tymczasem podczas tej niedługiej lektury nie uroniłam ani jednej łzy, ścisnęło mnie w gardle jedynie w jednym momencie książki, ale nie chcę tu sypać spoilerami. Książka opowiada na prawdę ładną, delikatną historię z wspomnieniami z dotychczasowego życia, o wielkim talencie muzycznym bohaterki, oraz to, jak dążyła do doskonałości gry na instrumencie. Przyjaźń, miłość, muzyka. Bardzo ładnie. Aczkolwiek pewnie już jutro o niej zapomnę.
Obejrzę pewnie film z ciekawości. Być może sięgnę po drugą część. Zobaczymy.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Zanim po nią sięgnęłam, naczytałam się, że jest to wzruszająca do głębi historia, która wyciśnie mi łzy z oczu i zostanie w pamięci na dłużej. Tymczasem podczas tej niedługiej lektury nie uroniłam ani jednej łzy, ścisnęło mnie w gardle jedynie w jednym momencie książki, ale nie chcę tu sypać spoilerami. Książka opowiada na...

Książki Cobena mają pewien schemat. Wielu mówi, że są pisane na tzw. ,,jedno kopyto", wszystkie są do siebie podobne i po dziesiątej jego książce już nie wiesz która była o czym. Być może jest w tym coś prawdy, niemniej jednak muszę przyznać, iż Harlan Coben jest jednym z moich ulubionych pisarzy kryminałów. Jego książki pochłaniam od pierwszej do ostatniej strony. Również w ,,Ostatnim szczególe" się nie zawiodłam. Nie czytałam cyklu o Myronie Bolitarze po kolei, ale staram się to nadrabiać. Co uwielbiam w jego stylu to to, że zawsze na końcu książki otwieram buzię ze zdziwienia. Zwroty akcji, niecne intrygi, zaskakujące zaskoczenia - to jest właśnie to, co uwielbiam w książkach pana Cobena. W tym cyklu moim ulubieńcem pozostał Win. Jego teksty i sposób bycia dodają humoru i uroku książce. Choć czytałam lepsze pozycje, to i tak bardzo polecam ,,Ostatni szczegół". Fani się nie zawiodą.

Książki Cobena mają pewien schemat. Wielu mówi, że są pisane na tzw. ,,jedno kopyto", wszystkie są do siebie podobne i po dziesiątej jego książce już nie wiesz która była o czym. Być może jest w tym coś prawdy, niemniej jednak muszę przyznać, iż Harlan Coben jest jednym z moich ulubionych pisarzy kryminałów. Jego książki pochłaniam od pierwszej do ostatniej strony. Również...

Jest to druga część skandynawskiego cyklu o Erice Falck i Patriku Hedström. Książki tej pani czyta się lekko i przyjemnie, są to kryminały, ale posiadają sensacyjne wątki, które prawdopodobnie będą ciągnąć się przez cały cykl, co jest moim zdaniem świetnym urozmaiceniem bo postacie zyskują "kolory". Historia w ,,Kaznodziei" jest bardziej rozwinięta niż w pierwszej części i ciężej jest się domyślić jaka intryga tak na prawdę za tym stoi. Choć czytałam lepsze książki z tzw. Literatury skandynawskiej (np. saga Millenium Stieg'a Larrsona) to styl pisania autorki jest ciekawy i z pewnością wpadną w moje ręce kolejne części, ponieważ jestem ciekawa kolejnych kryminalnych historii, ale również tego, jak potoczą się losy dwojga głównych bohaterów.

Jest to druga część skandynawskiego cyklu o Erice Falck i Patriku Hedström. Książki tej pani czyta się lekko i przyjemnie, są to kryminały, ale posiadają sensacyjne wątki, które prawdopodobnie będą ciągnąć się przez cały cykl, co jest moim zdaniem świetnym urozmaiceniem bo postacie zyskują "kolory". Historia w ,,Kaznodziei" jest bardziej rozwinięta niż w pierwszej części i...