Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czy polecić, szukałem dobrej książki o społecznych zachowaniach małp naczelnych i tego jakby na złość było najmniej, za to mamy kilometry odniesień do historii sztuki, kulturoznawstwa i pseudofilozofię moralną czy pseudoetykę, na czym autor zna sie najmniej i wg mnie średnio mu wychodzi opisywanie tych sfer. Gdybym chciał poczytać o symbolice obrazów Boscha, poczytałbym autora który ma o tym pojęcie.
Niemniej bonobo znałem ze słyszenia i dla ich poznania książka wydaje sie pożyteczna. Mają ciekawe, wyjątkowe nawet jak na małpy zachowania godowe czy społeczno-seksualne. Lecz dobrej książki o naczelnych szukam dalej. Niech ktoś coś podrzuci na priv czy w komentarzu, jeśli można prosić.

Nie wiem czy polecić, szukałem dobrej książki o społecznych zachowaniach małp naczelnych i tego jakby na złość było najmniej, za to mamy kilometry odniesień do historii sztuki, kulturoznawstwa i pseudofilozofię moralną czy pseudoetykę, na czym autor zna sie najmniej i wg mnie średnio mu wychodzi opisywanie tych sfer. Gdybym chciał poczytać o symbolice obrazów Boscha,...

Tak i nie. Tak, ponieważ to wciągająca opowieść i każdy kto ją przeczyta, zachowa ją w sobie na długi czas. Na pewno ze mną zostanie.
Można poczuć wewnętrzną więź z opowiedzianą historią, a to ważne, "rezonuje" w człowieku , - pokuszę się stworzyć porównanie w stylu autora (nie ma tego w książce) - "niczym struna uderzona z mocą po wielokroć" :)
Nie, właśnie ze względu na podobną do powyższego grafomanię autora, która rozdyma liczbę kart książki o połowę więcej niż potrzeba. Złoszczą notoryczne powtórzenia, co dwie strony czytam jak Werner widzi Juttę z nosem w oknie albo nad rysunkiem i ciasto Frau Eleny. Na litość boską, ileż można czytać o wirujących wietrzykach i opadających liściach. Takie partie wypełniają mnóstwo powierzchni w książce, i mimo że rozumiem potrzebę opisania dźwięków skoro bohaterka jest niewidoma, stworzenia kontrapunktu dla kultury obrazu i fastfoodu, czegoś co dzieje się w swoim tempie i w swoim świecie, to jednak autor wykorzystał właściwie wszystkie zasoby mojej cierpliwości w tej materii.
W książce jest więcej mielizn. Na przykład ewolucję głównych bohaterów da się w dużym stopniu przewidzieć po kilkudziesięciu stronach. Wojna jest zła, niszczy, burzy więzi. Trzeba żyć chwilą, smakować detale, być niepokornym, ciekawym świata i iść za głosem serca. Jeśli ktoś przyłoży te szablony do postaci w książce, wydedukuje w bardzo ogólnym zarysie dokąd dojdą bohaterowie i kto wygra a kto przegra.
Mimo to czytałem dobrowolnie i - co podkreślam - z chęcią. Historia jest niebanalna i jasno widać, że długo pieszczona przez autora.
Jeszcze raz napiszę że pozostanie.
Na koniec jeszcze jedno - kilka razy spotkałem się z opinią, że jest to powieść historyczna. Moim zdaniem nie. Mimo iż dzieje się w czasach którymi zajmują się intensywnie historycy i mimo, że jednym z ważnych motywów jest jednostka wobec wiatru historii, czas i przemijanie - to nie wydarzenia historyczne stanowią najważniejsza część książki. Detale związane z faktami zostają ledwie zarysowane, według mnie autor ma braki w wiedzy o epoce w której umieścił akcję.
Czy więc warto? Owszem, nie żałuję ani minuty spędzonej nad lekturą.

Tak i nie. Tak, ponieważ to wciągająca opowieść i każdy kto ją przeczyta, zachowa ją w sobie na długi czas. Na pewno ze mną zostanie.
Można poczuć wewnętrzną więź z opowiedzianą historią, a to ważne, "rezonuje" w człowieku , - pokuszę się stworzyć porównanie w stylu autora (nie ma tego w książce) - "niczym struna uderzona z mocą po wielokroć" :)
Nie, właśnie ze względu na...

Ta książka to magia, jeden z najlepszych tekstów jakie czytałem w życiu. Na pewno najlepsza powieść o świecie "po". Pamiętam, że czytając ją po raz pierwszy zarwałem noc do 6 rano...
Ludzie jak widzę skarżą sie na "brak akcji", a dla mnie było jej tu aż za wiele, na pewno to nie jest "hack and slash" - tu akcja rozgrywa się na innej płaszczyźnie.
Przede wszystkim, jak każda dobra książka - stawia pytania nie dając łatwych odpowiedzi. Czym jest historia? Czy ludzie potrafią uczyć się na błędach, a jeśli tak to czego się nauczyli? Czy lepiej wybierają Ci którzy uciekają przed odpowiedzialnością, czy może Ci którzy się jej podejmują? A może obie grupy są przegrane?
Jaką rolę pełni wiara w dążeniu do celu i czy jest potrzebna? Niszczy czy buduje? Czy jest nadzieja na lepsze w ogóle? Czym jest aborcja, eutanazja, samobójstwo? Czy życie zawsze ma najwyższą wartość?
Czym jest wiedza, postęp techniczny, rozum? Czy wystarczają by dać bezpieczeństwo czy też potrzeba nieznanego, metafizyki?
Jest prawdą, że autor pisze z katolickiego punktu widzenia, często idealizując Kościół jako instytucję. Ale tekst jest na tyle otwarty, że pozwala spojrzeć szerzej - tak jak w pytaniach podanych wyżej, do zadania których wcale nie trzeba być wierzącym (btw sam nim nie jestem, a książka mnie poruszyła do dna).
Autor podobno brał udział w bombardowaniu Monte Cassino w czasie wojny - najstarszego klasztoru chrześcijaństwa. To nim tak wstrząsnęło, że popadł w depresję, do końca życia miał nawroty na koniec popełnił samobójstwo, choć w książce jest chyba raczej za walką do końca..
Po przeczytaniu, mimo zmęczenia nie mogłem zasnąć bo ta książka zapada w pamięć i zmusza by myśleć. Nie czytajcie w ciężkie dni bo jest przeraźliwie ponura i smutna a zarazem...piękna.

Ta książka to magia, jeden z najlepszych tekstów jakie czytałem w życiu. Na pewno najlepsza powieść o świecie "po". Pamiętam, że czytając ją po raz pierwszy zarwałem noc do 6 rano...
Ludzie jak widzę skarżą sie na "brak akcji", a dla mnie było jej tu aż za wiele, na pewno to nie jest "hack and slash" - tu akcja rozgrywa się na innej płaszczyźnie.
Przede wszystkim, jak każda...