Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza część miała w sobie coś odkrywczego, interesującego, ogólnie rzecz biorąc zachęcała do przeczytania (szczególnie osoby, które mają problem z rozmyślaniem). Druga część tj. "Jak lepiej myśleć" jest pisana i wygniatana jak resztki cytryny na siłę i bez polotu. Autorka przestawia profil osoby nadwydajnej na zasadzie pisania horoskopów przez wróżki. Czyli fajnie, żeby każdy znalazł coś z siebie. Bo przecież ja jestem taki wyjątkowy/wyjątkowa, tyle czasu rozmyślam, jestem niedoceniona, mam talent ale nie wierzę w siebie, widzę więcej niż inni ludzie, etc. Autorką jest trenerka NLP, jakże by mogła nie zastosować swoich sztuczek w książce. Pozycja z jakiejś przyczyny bardzo rozreklamowana, być może wielu ludzi dało się złapać na "sztuczki" Petitcollin, dla mnie to chłam.

Pierwsza część miała w sobie coś odkrywczego, interesującego, ogólnie rzecz biorąc zachęcała do przeczytania (szczególnie osoby, które mają problem z rozmyślaniem). Druga część tj. "Jak lepiej myśleć" jest pisana i wygniatana jak resztki cytryny na siłę i bez polotu. Autorka przestawia profil osoby nadwydajnej na zasadzie pisania horoskopów przez wróżki. Czyli fajnie, żeby...

Bez wątpienia jest to klasyka literatury, którą TRZEBA znać. Karenina nie bez powodu jest wychwalana pod niebiosa przez krytyków i znawców literatury. Autor przestawia przekrój społeczeństwa Rosyjskiego, pięknie kreuje różnorodne postacie, przedstawia niesprawiedliwość z jaką spotykamy się w patriarchalnym świecie gdzie za ten sam występek obu płci to tylko kobieta jest napiętnowana. Porusza wiele wątków, problemów, etc. Jednak ja zacytuję tu starego dobrego Gombrowicza „Jak zachwyca, kiedy nie zachwyca?”. Dla mnie przydługawa, nie wciąga, nie czyta się jej z wypiekami na policzkach. Być może nie dorosłam, być może nigdy nie dorosnę do wysławionej "Anny Kareniny".

Bez wątpienia jest to klasyka literatury, którą TRZEBA znać. Karenina nie bez powodu jest wychwalana pod niebiosa przez krytyków i znawców literatury. Autor przestawia przekrój społeczeństwa Rosyjskiego, pięknie kreuje różnorodne postacie, przedstawia niesprawiedliwość z jaką spotykamy się w patriarchalnym świecie gdzie za ten sam występek obu płci to tylko kobieta jest...

Wszyscy robią nas w bambuko, od małego jesteśmy karmieni konwenansami, przepisem jak należy się zachowywać, jak żyć. Powrót z bambuko to odnalezienie własnego ja i życie w zgodzie ze samym sobą. Refleksyjne teksty Pani Kasi nawiązujące do wydarzeń w własnego życia są czymś w rodzaju autoterapii. Dalszą częścią terapii, przez którą autorka przeszła. Książka warta przeczytania, jest zdecydowanie głębsza od pierwszej pozycji "a ja żem jej powiedziała". Często książki osób znanych nie z pisarstwa są szkodliwe, ta natomiast inspiruje do walki o siebie nienachalnie, bez zbędnych coachowych bzdetów a z dozą goryczy i humoru.

Wszyscy robią nas w bambuko, od małego jesteśmy karmieni konwenansami, przepisem jak należy się zachowywać, jak żyć. Powrót z bambuko to odnalezienie własnego ja i życie w zgodzie ze samym sobą. Refleksyjne teksty Pani Kasi nawiązujące do wydarzeń w własnego życia są czymś w rodzaju autoterapii. Dalszą częścią terapii, przez którą autorka przeszła. Książka warta...