Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- No to po co, według pana, jest jazz? - Po to, żeby wiedzieć, że życie nie jest ani złe, ani ciężkie, ani krótkie. Jeżeli człowiek zapomni, co w nim ludzkiego, to, żeby słysząc muzykę, sobie przypomniał.

- No to po co, według pana, jest jazz? - Po to, żeby wiedzieć, że życie nie jest ani złe, ani ciężkie, ani krótkie. Jeżeli człowiek zapomni, co w nim ludzkiego, to, żeby słysząc muzykę, sobie przypomniał.

Pragnienia nagłych zmian i myśl o przeprowadzeniu ich za pomocą gwałtu i przemocy często pojawiają się wśród ludzi jak choroba i nabierają rozmachu przeważnie w młodzieńczych głowach; tylko głowy te nie myślą jak należy i zwykle nie ostoją się długo na karku. Bo nie ludzkie pragnienia rządzą i kierują sprawami tego świata. Pragnienie jest jak wiatr, przenosi pył z miejsca na miejsce, przesłania nim niekiedy cały widok, ale ostatecznie uspokaja się, opada, zostawiając po sobie stare, odwieczne oblicze świata.

Pragnienia nagłych zmian i myśl o przeprowadzeniu ich za pomocą gwałtu i przemocy często pojawiają się wśród ludzi jak choroba i nabierają rozmachu przeważnie w młodzieńczych głowach; tylko głowy te nie myślą jak należy i zwykle nie ostoją się długo na karku. Bo nie ludzkie pragnienia rządzą i kierują sprawami tego świata. Pragnienie jest jak wiatr, przenosi pył z miejsca na mi...

Gdy odwaga nic nie kosztuje, zjawia się wielu dzielnych ludzi.

Gdy odwaga nic nie kosztuje, zjawia się wielu dzielnych ludzi.

Żył tu sobie, miły i pożyteczny dla wszystkich, obcy sam sobie, wobec nikogo szczery ani bliski. I tak to, czepiając się jak rozbitek strzępów cudzej egzystencji, zdołał utrzymać się na powierzchni, uniknąć swojego prawdziwego życia, takiego, jakie mogło być i byłoby, i dalej istnieć, żyć i pracować pod płaszczykiem owej niewinnej, trochę niezwykłej osobowości. A żyć zawsze jest dobrze. Grunt to żyć.

Żył tu sobie, miły i pożyteczny dla wszystkich, obcy sam sobie, wobec nikogo szczery ani bliski. I tak to, czepiając się jak rozbitek strzępów cudzej egzystencji, zdołał utrzymać się na powierzchni, uniknąć swojego prawdziwego życia, takiego, jakie mogło być i byłoby, i dalej istnieć, żyć i pracować pod płaszczykiem owej niewinnej, trochę niezwykłej osobowości. A żyć zawsze jes...

Ale my, ludzie, już jesteśmy tacy: drobne krzywdy i niewielkie zło przyprawiają nas o bunt, oburzenie i wściekłość; w obliczu wielkiej klęski w milczeniu chylimy głowy. Znosimy nie z rezygnacją, ale w osłupieniu najwyższe nasilenie tego, co w początkach zdawało nam się nie do zniesienia.

Ale my, ludzie, już jesteśmy tacy: drobne krzywdy i niewielkie zło przyprawiają nas o bunt, oburzenie i wściekłość; w obliczu wielkiej klęski w milczeniu chylimy głowy. Znosimy nie z rezygnacją, ale w osłupieniu najwyższe nasilenie tego, co w początkach zdawało nam się nie do zniesienia.