Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocena moja dotyczy wydania z serii "Biblioteka filozofów" (Hachette, 2010). To wydanie jest po trzykroć rewelacyjne, znakomite przynajmniej z trzech powodów. Po pierwsze zawiera niezwykle interesujący tytułowy "Komentarz do Ewangelii Jana" autorstwa Jana Szkota Eriugeny, który żył w dziewiątym wieku naszej ery. Po drugie zawiera niemniej świetną "Homilię do Prologu Ewangelii Jana". Po trzecie oba książkowe, wymienione wyżej dzieła są wspaniale przetłumaczone przez Agnieszkę Kijewską, która opatrzyła oba dzieła Eriugeny bardzo dobrymi komentarzami oraz napisała wyjątkowy, ciekawy, kilkudziesięciostronowy wstęp połączony z obszerną bibliografią. Wszystkie trzy elementy składowe książki oceniam łącznie następująco: 8/10. Ocena w pełni zasłużona.
"Sens literalny, jakkolwiek jest fundamentalny przy lekturze Biblii, musi zostać potraktowany jako punkt wyjścia, który należy przekroczyć". To zdanie ze wstępu tłumaczki znakomicie i najkrócej obrazuje intencje obu tekstów Eriugeny, które w książce zostały umieszczone. Autor chce objaśnić słowa zawarte w Ewangelii, chce je zinterpretować, wyszukać różnych korelacji i związków np. ze Starym Testamentem oraz przedstawić przy okazji swoje przemyślenia, które dotyczą tekstu z Nowego Testamentu oraz ukazać swoją filozofię, swój pogląd na tematy związane z religią, teologią, myślą chrześcijańską. Czyni to w sposób drobiazgowy, ale jednocześnie pasjonujący i na pewno osobę tematem zainteresowaną nie nudzi. Szkoda, że do naszych czasów nie zachował się pełny, cały tekst "Komentarza do Ewangelii Jana". Te fragmenty, które możemy dziś poznać są znakomite i zapewne całe dzieło takie było. Warto zapoznać się z tekstami Eriugeny oraz koniecznie wręcz należy przeczytać wspomniany już wstęp tłumaczki, który jest niezwykle udany.
Ocena wysoka to wręcz formalność z mojej strony. Po lekturze całej książki od razu wiedziałem, że nie może ona uzyskać niższej oceny niż 8/10. Świetna pozycja z filozoficznej serii Hachette.

Ocena moja dotyczy wydania z serii "Biblioteka filozofów" (Hachette, 2010). To wydanie jest po trzykroć rewelacyjne, znakomite przynajmniej z trzech powodów. Po pierwsze zawiera niezwykle interesujący tytułowy "Komentarz do Ewangelii Jana" autorstwa Jana Szkota Eriugeny...

Rozwiń

Zwiń

"Serpentyn ma duże znaczenie naukowe i gospodarcze; wielkie nagromadzenia tego minerału pozwalają na wykorzystanie go jako powierzchni roboczych i ozdobnych w budynkach, a także do wytwarzania ozdobnych figur". Do siedemdziesiątego drugiego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz serpentynu z Madagaskaru. Numer jest bardzo interesujący, miejscami nawet pasjonujący.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o serpentynie. W dziale "Skamieniałości" znalazł się najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Ryby". Artykuł mówi głównie o ewolucji i budowie ryb. Dział "Planeta Ziemia" reprezentuje dwustronicowy artykuł pt. "Jura". Artykuł opowiada o drugim okresie ery mezozoicznej. W dziale "Skamieniałości i człowiek" czytelnik odnajdzie także dwustronicowy artykuł pt. "Ewolucjonizm". Artykuł mówi o Darwinie, jego teorii, jego podróży na statku "Beagle" oraz o drugim uczonym zasłużonym zoologu brytyjskim. Ten uczony to Alfred Russel Wallace. Dział "W podróży" reprezentuje jednostronicowy artykuł pt. "Atapuerca". Artykuł mówi o sławnych stanowiskach paleontologicznych i archeologicznych zlokalizowanych w okolicy Burgos. Dwie ostatnie strony ukazują oraz opisują dwa minerały. Pierwszy z nich to tantalit, a drugi to taramit.
Ciekawe teksty, ilustracje, artykuły. Przeczytałem znów z dużym zainteresowaniem i przyjemnością. I o to chodzi, super.

"Serpentyn ma duże znaczenie naukowe i gospodarcze; wielkie nagromadzenia tego minerału pozwalają na wykorzystanie go jako powierzchni roboczych i ozdobnych w budynkach, a także do wytwarzania ozdobnych figur". Do siedemdziesiątego drugiego numeru z serii "Minerały świata&qu...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo ważna uwaga na początku opinii. Ta książka napisana jest przez człowieka głęboko wierzącego, który bezwarunkowo i niezachwianie wierzy w to, co opisuje Pismo Święte. Widać, że autor jest np. przekonany, że Jezus lub święty Piotr czynili cuda lub Chrystus to sam Bóg w ludzkiej postaci. Czuć to na każdym kroku w czasie czytania tej powieści. Osoba niewierząca (jak ja) musi wziąć to pod uwagę i powinna na czas lektury na bok odłożyć swój sceptycyzm oraz naukowe podejście do świata po to, aby w pełni docenić kunszt tej książki i w pełni dać się porwać w wir książkowych wydarzeń, który stworzył autor dzieła. Ja tak uczyniłem, pochyliłem się nad lekturą i z pełnym przekonaniem uważam tę powieść za wybitną.
"To jedna z tych książek, która po przeczytaniu jeszcze długo żyje w pamięci i wyobraźni czytelnika". To zdanie zaczerpnąłem z okładki jednego z wydań i w pełni się z nim zgadzam. Jest to po części kontynuacja słynnej i wspaniałej powieści pt. "Szata", gdyż pewne wątki, postacie, wydarzenia książkowe pojawiają się także w "Szacie" lub do niej bezpośrednio nawiązują. Można jednak śmiało przeczytać tę historyczno-religijno-filozoficzną powieść bez uprzedniego przeczytania wymienionego dzieła pt. "Szata". "Wielki Rybak" niewątpliwie oparty jest w dużej mierze na Nowym Testamencie, który stanowi główną, bazową, najważniejszą kanwę służącą autorowi do realizowania swego pomysłu na powieść. Douglas zrealizował ten pomysł w sposób śmiały, interesujący i zasługujący na pochwały oraz wysoką ocenę z mojej strony.
Kilkaset pasjonujących stron, które mnie zaciekawiło, które mnie zaintrygowało i wciągnęło. Bardzo udana powieść z nieprzeciętnymi bohaterami (historycznymi i fikcyjnymi). Czy przeczytać tę książkę? Odpowiem znów zdaniami z okładki: "Nie wahaj się dłużej!" i "Sprawdź! Przeczytaj książkę Douglasa!"

Bardzo ważna uwaga na początku opinii. Ta książka napisana jest przez człowieka głęboko wierzącego, który bezwarunkowo i niezachwianie wierzy w to, co opisuje Pismo Święte. Widać, że autor jest np. przekonany, że Jezus lub święty Piotr czynili cuda lub Chrystus to sam Bóg w ludzkiej postac...

Rozwiń

Zwiń

"Konichalcyt jest arsenianem wapnia i miedzi, występującym - jako minerał wtórny - w strefach utleniania większości złóż rud miedzi". Do siedemdziesiątego pierwszego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz konichalcytu z Meksyku. Jest to kolejny ciekawy numer w tej serii.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o konichalcycie. W dziale "Skamieniałości" znalazł się najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Pierścienice, lofoforowce i szkarłupnie". Artykuł omawia głównie budowę wymienionych, tytułowych grup zwierząt i wspomina o najczęstszych skamieniałościach z nimi związanych. W dziale "Planeta Ziemia" odnajdziemy dwustronicowy artykuł pt. "Trias". Artykuł przekazuje informacje o najstarszym okresie ery mezozoicznej. Dział "Skamieniałości i człowiek" reprezentuje także dwustronicowy artykuł pt. "Geneza życia przed Darwinem". Artykuł mówi o zagadnieniach związanych z ewolucjonizmem, kreacjonizmem, koncepcjami samorództwa. Jednostronicowy artykuł znajdziemy w dziale "W podróży". Artykuł pt. "Monte San Giorgio" mówi o znanym stanowisku paleontologicznym na pograniczu Szwajcarii i Włoch. Dwie ostatnie strony ukazują oraz opisują dwa minerały. Pierwszy z nich to szpat islandzki, a drugim minerałem jest talk.
Interesujące teksty. Bardzo dobre ilustracje. Przeczytałem z zaciekawieniem, zainteresowaniem i po lekturze numeru mogę wystawić wysoką ocenę.

"Konichalcyt jest arsenianem wapnia i miedzi, występującym - jako minerał wtórny - w strefach utleniania większości złóż rud miedzi". Do siedemdziesiątego pierwszego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz konichalcytu z Meksyku. Jest to kolejny ciekawy n...

Rozwiń

Zwiń

"Mateusz z Krakowa, filozof, teolog, profesor uniwersytetu w Pradze i Heidelbergu, biskup wormacki, był jednym z najbardziej oświeconych ludzi swej epoki". I ten traktat, to rewelacyjne dzieło pt. "O praktykach Kurii Rzymskiej" tę opinię wspaniale potwierdza. Traktat z początku piętnastego wieku, napisany po łacinie, który pomimo upływu lat, wręcz całych wieków, nadal z pożytkiem i przyjemnością można czytać oraz porusza on kwestie, które także dzisiaj, dla współczesnego czytelnika mogą być bardzo interesujące oraz ważne.
"Bo na to dano nam właśnie rozum, abyśmy w postępowaniu nim kierować się mogli". Zgadzam się w pełni z tym zdaniem Mateusza Z Krakowa, które kończy rozdział dwudziesty drugi dzieła. Należy przede wszystkim kierować się rozumem odważnie i gdy widzi się zło lub niewłaściwe zachowanie nawet na szczytach władzy, nawet u ludzi możnych lub potężnych, należy to zło, te nieprawidłowości unaocznić i z nimi walczyć. Taki był cel napisania tegoż traktatu przez Mateusza z Krakowa. Chciał poruszyć ważne i niepokojące kwestie, problemy trapiące kościół katolicki po Wielkiej Schizmie i dotyczące głównie sprzedawania beneficjów przez papieża oraz tytułową Kurię Rzymską. Polecam wydanie z roku 2010 z serii "Biblioteka filozofów" (Hachette). To wydanie charakteryzuje się między innymi świetnym, mającym kilkadziesiąt stron wstępem tłumacza (pierwsze zdanie tego wstępu to pierwsze zdanie tej opinii). Tłumacz mówi we stępie przede wszystkim o autorze traktatu, o tytule dzieła i problemie jego autorstwa, o rękopisach traktatu. Po drugie wydanie to zawiera oprócz tytułowego traktatu (składającego się z prologu, dwudziestu dwóch rozdziałów i epilogu) także ciekawy list otwarty autora do Jana Falkenberga w sprawie zarzutów stawianych dziełu "O praktykach Kurii Rzymskiej". Po trzecie wydanie zawiera tekst także łaciński (ponad 2100 wersów) ze wszystkimi przypisami zasługującego na poznanie i rozsławienie Mateusza z Krakowa.
Znakomita lektura. Świetnie napisana, równie świetnie przetłumaczona (tłumacz: Władysław Seńko). Ocena musi być rewelacyjna, czyli ośmiogwiazdkowa.

"Mateusz z Krakowa, filozof, teolog, profesor uniwersytetu w Pradze i Heidelbergu, biskup wormacki, był jednym z najbardziej oświeconych ludzi swej epoki". I ten traktat, to rewelacyjne dzieło pt. "O praktykach Kurii Rzymskiej" tę opinię wspaniale potwierdza. Traktat z ...

Rozwiń

Zwiń

"Rodochrozyt to jeden z najpiękniejszych minerałów z grupy węglanów". Do siedemdziesiątego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz rodochrozytu z Argentyny. Siedemdziesiąty numer jest udany.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o rodochrozycie. W dziale "Skamieniałości" zamieszczony został najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt "Stawonogi" Artykuł mówi o tytułowej grupie bezkręgowców i zwiera kilka informacji, które odnoszą się do ich ewolucji, wymarłych przedstawicieli i ich skamieniałości. W dziale "Planeta Ziemia" umieszczony został dwustronicowy artykuł pt. "Mezozoik". Artykuł opisuje tytułową erę, która zakończyła się sześćdziesiąt pięć milionów lat temu. Dział "Skamieniałości i człowiek" reprezentuje także dwustronicowy artykuł pt. "Fałszywe skamieniałości". Artykuł ów przybliża kilka słynnych przykładów fałszowania skamieniałości i podaje przyczyny fałszowania skamieniałości. Jednostronicowy artykuł umieszczono w dziale "W podróży". Artykuł pt. "Burgess Shale" mówi o sławnym stanowisku paleontologicznym w Kanadzie. Dwie ostatnie strony ukazują oraz opisują dwa minerały. Pierwszy z nich to szafir, drugi to szmaragd.
Bardzo ciekawe artykuły. Interesujące teksty ze znakomitymi ilustracjami. Przeczytałem uważnie i wrażenia ogólne mam bardzo pozytywne.

"Rodochrozyt to jeden z najpiękniejszych minerałów z grupy węglanów". Do siedemdziesiątego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz rodochrozytu z Argentyny. Siedemdziesiąty numer jest udany.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opin...

Rozwiń

Zwiń