Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.

Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.

- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy? - Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy? - Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.

Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.

Gniew to marnowanie energii. Gniew mąci umysł, uniemożliwia racjonalne myślenie.

Gniew to marnowanie energii. Gniew mąci umysł, uniemożliwia racjonalne myślenie.

- Kupiłem talizman – pochwalił się jadący tuż obok Andrzej i pokazał mi wyciągnięte spod płaszcza, zawieszone na łańcuszku metalowe koło wielkości dłoni, z wygrawerowanymi na nim dziwnymi napisami i symbolami. - Przed czym ma chronić? - Kiedy zejdę z drogi na trzęsawisko, to znaki na nim wyryte rozjarzą się. - Och, to bardzo przydatna zdolność - stwierdziłem. – A ja, widzicie, mam magiczne buty, działające w bardzo podobny sposób... - Jak to?! - Ano tak to. Kiedy stąpnę w bagno, zapadają się po cholewki. Zmrużył oczy, potem zrozumiał kpinę i pokręcił głową. - Nic w was nie ma wiary. - Mam mnóstwo wiary dla kupieckiej pomysłowości - odparłem. - I w związku z tym opowiem wam historię. Wyobraźcie sobie, że kiedyś pewien kupiec proponował, że sprzeda mi amulet chroniący przed pociskami. - Coś takiego! I co? - Kazałem mu go założyć i strzeliłem do niego z samopału. - I co?! - A jak sądzicie? - Nie ochronił go – zaryzykował po namyśle. - Zabiliście go? - No, nie przesadzajmy – powiedziałem. - Trzeba potem pisać raporty, tłumaczyć się przed przełożonymi, wyjaśniać... Na co to komu? Postrzeliłem go tylko w dłoń, zresztą nieszkodliwie, bo zaledwie urwało mu mały palec. - Zaledwie – mruknął z przekąsem mój towarzysz. - Sprzedawał potem magiczne obrączki chroniące przed ugryzieniem zwierząt, a brak małego palca był dowodem na ich skuteczność. Andrzej znowu zmarszczył brwi. - A w jakiż niby sposób? - Bo mówił, że akurat na ten palec zapomniał założyć obrączki. Ale że wszystkie pozostałe palce miał w całości, to ludziska mu tym bardziej uwierzyli, że magia działa, i chętnie kupowali te jego pierścionki.

- Kupiłem talizman – pochwalił się jadący tuż obok Andrzej i pokazał mi wyciągnięte spod płaszcza, zawieszone na łańcuszku metalowe koło wielkości dłoni, z wygrawerowanymi na nim dziwnymi napisami i symbolami. - Przed czym ma chronić? - Kiedy zejdę z drogi na trzęsawisko, to znaki na nim wyryte rozjarzą się. - Och, to bardzo przydatna zdolność - stwierdziłem. – A ja, widzicie, ...

Kłamstwo - musiałem się do niego przyzwyczaić, jeżeli ciągle chciałem funkcjonować w świecie. Ale naprawdę któregoś dnia (....) bez żadnej wyraźnej przyczyny dusza umarła i narodził się dorosły człowiek, odarty ze złudzeń, okłamany i zraniony.

Kłamstwo - musiałem się do niego przyzwyczaić, jeżeli ciągle chciałem funkcjonować w świecie. Ale naprawdę któregoś dnia (....) bez żadnej wyraźnej przyczyny dusza umarła i narodził się dorosły człowiek, odarty ze złudzeń, okłamany i zraniony.

Działacze międzynarodowych organizacji zajmujących się ochroną przyrody (ONZ, Rada Europy i inne podobne jadłodajnie dla darmozjadów) wysiadują na długich obradach, w wyniku których podpisywane są konwencje w sprawie ochrony drzew przed drwalami. Po co? Kto i jak ma te konwencje wyegzekwować? Od początku każdej konferencji jest jasne, że jej uchwały będą niewykonalne, prawda? No to po jaką cholerę wydaje się tyle pieniędzy na obrady, diety, bilety, toalety i inne bzdety? Lepiej byłoby ufundować nielegalnym drwalom po trzy piwa i kilo kiełbasy, bo wtedy gwarantuję Państwu, nie chciałoby im się ruszyć z hamaka. Tropikalny las by ocalał. Za pieniądze marnotrawione na międzynarodową grę pozorów można by spokojnie sponsorować lenistwo drwali do końca ich życia. To nie są ludzie, którzy chcą się dorobić majątków - oni chcą po prostu mieć co włożyć do garnka. Praca drwala nie jest ani bezpieczna, ani przyjemna. Ale jest im NIEZBĘDNA do przetrwania - oni innej roboty nie mają. Zakazywanie tej pracy nic nie da. Lepiej dajcie im pajdę chleba, a wtedy zostawią drzewa w spokoju. Latynos naprawdę nie rusza tyłka z hamaka, jeśli go głód nie pogoni.

Działacze międzynarodowych organizacji zajmujących się ochroną przyrody (ONZ, Rada Europy i inne podobne jadłodajnie dla darmozjadów) wysiadują na długich obradach, w wyniku których podpisywane są konwencje w sprawie ochrony drzew przed drwalami. Po co? Kto i jak ma te konwencje wyegzekwować? Od początku każdej konferencji jest jasne, że jej uchwały będą niewykonalne, prawda? N...

Jeszcze o oczach sowy (...). Są czyste, szkliste, można w nich wyczytać uczucia i zdarzenia, można usłyszeć to, co oczywiste dla zwierząt - śpiew motyla, pomruki szklanej tafli, syczenie kolorów dojrzewających na wiosennych gałęziach. Gdyby nie ta szara sowa, niepozorny ptak mordujący nocami myszy, mój świat byłby smutny.

Jeszcze o oczach sowy (...). Są czyste, szkliste, można w nich wyczytać uczucia i zdarzenia, można usłyszeć to, co oczywiste dla zwierząt - śpiew motyla, pomruki szklanej tafli, syczenie kolorów dojrzewających na wiosennych gałęziach. Gdyby nie ta szara sowa, niepozorny ptak mordujący nocami myszy, mój świat byłby smutny.

W każdym człowieku musi być trochę dobra. Gdzie jest dobro w tobie?

W każdym człowieku musi być trochę dobra. Gdzie jest dobro w tobie?

Podarował nam Bóg jadłodajnię, a my kradniemy, łapiemy, co do nas nie należy, jesteśmy niesprawiedliwi. Panuje wyzysk społeczny, żądamy wciąż więcej i więcej, aż do czasu, gdy oddamy swą skórę ziemi, bo do niej należymy.

Podarował nam Bóg jadłodajnię, a my kradniemy, łapiemy, co do nas nie należy, jesteśmy niesprawiedliwi. Panuje wyzysk społeczny, żądamy wciąż więcej i więcej, aż do czasu, gdy oddamy swą skórę ziemi, bo do niej należymy.

Nikt nie lubi, gdy nazywasz rzeczy po imieniu. Ale ja jestem w zgodzie ze sobą. I powtarzam, że ziemia jest jak jadłodajnia. Jadłodajnia Boga. A my, biedacy, tak jak te sieroty i podróżni, goszczeni jesteśmy przez niego. Karmi nas, przytula, toleruje i pozwala czerpać radość z życia.

Nikt nie lubi, gdy nazywasz rzeczy po imieniu. Ale ja jestem w zgodzie ze sobą. I powtarzam, że ziemia jest jak jadłodajnia. Jadłodajnia Boga. A my, biedacy, tak jak te sieroty i podróżni, goszczeni jesteśmy przez niego. Karmi nas, przytula, toleruje i pozwala czerpać radość z życia.