Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba."

Jest to druga książka o "Ince" która znalazła się na mojej półce i którą przeczytałam. Szczerze mówiąc, nie zawiodłam się na tej książce, ale niestety też mnie nie powaliła. Najprościej rzecz ujmując, jest to ciekawa książka opowiadająca o walecznej, bohaterskiej i jedynej w swoim rodzaju Danucie Siedzikównie "Ince".

"Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba."

Jest to druga książka o "Ince" która znalazła się na mojej półce i którą przeczytałam. Szczerze mówiąc, nie zawiodłam się na tej książce, ale niestety też mnie nie powaliła. Najprościej rzecz ujmując, jest to ciekawa książka opowiadająca o walecznej, bohaterskiej i jedynej w swoim rodzaju Danucie Siedzikównie...

Wspaniała książka, wspaniali bohaterowie, wspaniały czas spędzony na jej czytaniu. Mam nadzieję, że w tych czasach znaleźliby się tacy niezwykli bohaterowie jak Rudy, Alek i Zośka dla których najważniejszymi wartościami była przyjaźń, młodość i wolność <3

Wspaniała książka, wspaniali bohaterowie, wspaniały czas spędzony na jej czytaniu. Mam nadzieję, że w tych czasach znaleźliby się tacy niezwykli bohaterowie jak Rudy, Alek i Zośka dla których najważniejszymi wartościami była przyjaźń, młodość i wolność <3

Książka lekka, miła i przyjemna z kilkoma minusami :/

Książka lekka, miła i przyjemna z kilkoma minusami :/

Książka głęboko poruszająca serduszko :')

Niezwykła opowieść o Oskarze, który mimo trudności odkrył sens życia i smak miłości...

Książka głęboko poruszająca serduszko :')

Niezwykła opowieść o Oskarze, który mimo trudności odkrył sens życia i smak miłości...

Główną bohaterką książki jest szesnastoletnia Hazel, która choruje na raka tarczycy. Od dłuższego czasu, lekarze nie dają jej szansy na długie i cudowne życie, o którym każdy z nas marzy. Jej nieodłącznym druhem jest butla tlenowa o imieniu Philip, bez którego nie mogłaby żyć. Hazel chodzi na cotygodniowe zajęcia grupy wsparcia, dzięki którym poznaje niewiele starszego od siebie Augustusa. Dzięki temu spotkaniu, życie Hazel zmieni się diametralnie, ale czy tylko jej?

,,Niektóre nieskończoności są większe niż inne”

John Green stworzył niezwykłe, ale zarazem tak prawdziwe i podobne do nas postacie, że trudno nie zżyć się z nimi na dobre. Dzięki nim ukazuje prawdy i trudności życiowe, piękno, a także walkę o marzenia oraz nadzieję, która często jest niezbędna do działania.

,,Bez smutku nie zaznalibyśmy smaku radości”

,,Gwiazd naszych wina” to książka od której nie sposób się oderwać, a każda minuta spędzona na czytaniu, na pewno nie jest stracona. Myślę, że jest ona skierowana przede wszystkim do młodzieży, która często nie zdaje sobie sprawy ze szczęścia, które posiada będąc zdrowym. Jednakże uważam, że każdy dorosły człowiek znajdzie w niej coś dla siebie i nie pożałuje przeczytania.

Książka jest bardzo lekka i przyjemna, a styl Pana Johna Greena jest niepowtarzalny. Można porównać go z czekoladą, najpierw powoli delektujemy się smakiem, później zaczynamy jeść troszkę szybciej, gdyż smak jest nieziemski, a gdy zostaje nam jedna kostka, żałujemy, że ta przyjemność niedługo się skończy. Dokładnie tak samo było z tą książką. Uważam, że narracja, bohaterowie, fabuła oraz oprawa graficzna są godne pogratulowania.

Podsumowując, jest to wspaniała historia o pokonywaniu trudności, które spotykają nas w życiu i szczęściu mimo choroby. Wzrusza niesamowicie.

Główną bohaterką książki jest szesnastoletnia Hazel, która choruje na raka tarczycy. Od dłuższego czasu, lekarze nie dają jej szansy na długie i cudowne życie, o którym każdy z nas marzy. Jej nieodłącznym druhem jest butla tlenowa o imieniu Philip, bez którego nie mogłaby żyć. Hazel chodzi na cotygodniowe zajęcia grupy wsparcia, dzięki którym poznaje niewiele starszego od...