Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię sposób pisania Pana Remigiusza.
Przeczytałam już wcześniej kilka części Chyłki, jednak ta książka jest już inaczej zbudowana.
Czy spodziewałam się tak dobrej treści i pomysłu? Zdecydowanie nie, a najgorsze jest to, że czytając "nowe" książki różnych autorów, coraz częściej mam poczucie deja vu, że już to gdzieś czytałam/oglądałam. Tym razem uczucie to nie towarzyszyło mi :)
Książka niesamowicie trzyma w napięciu i trudno przewidzieć co przyniesie kolejny rozdział.
Co prawda liczyłam na inne zakończenie, ale może to i lepiej że skończyło się nieprzewidywalnie.
POLECAM

Bardzo lubię sposób pisania Pana Remigiusza.
Przeczytałam już wcześniej kilka części Chyłki, jednak ta książka jest już inaczej zbudowana.
Czy spodziewałam się tak dobrej treści i pomysłu? Zdecydowanie nie, a najgorsze jest to, że czytając "nowe" książki różnych autorów, coraz częściej mam poczucie deja vu, że już to gdzieś czytałam/oglądałam. Tym razem uczucie to nie...

To jedna z tych książek z "wyższej półki". Ogromne brawa dla Pani Ałbeny Grabowskiej za pierwszą cześć Uczniów Hipokratesa. Już nie mogę doczekać się kolejnej.
Ogromnie mi smutno, że muszę się pożegnać z Bogusiem i innymi bohaterami, bo spędziłam z nimi wiele miłych chwil :)

To jedna z tych książek z "wyższej półki". Ogromne brawa dla Pani Ałbeny Grabowskiej za pierwszą cześć Uczniów Hipokratesa. Już nie mogę doczekać się kolejnej.
Ogromnie mi smutno, że muszę się pożegnać z Bogusiem i innymi bohaterami, bo spędziłam z nimi wiele miłych chwil :)

Cóż, książka delikatnie mnie rozczarowała. Nie sama historia, a sposób w jaki rozdziałami jest pisana. Jest kilka momentów gdzie przez kilkadziesiąt stron nie dzieje się praktycznie nic, jednak trzeba je godnie znieść. Końcówka o niebo lepsza, samo zakończenie mnie zaskoczyło, gdyż przewidziałam coś odrobinę innego.

Cóż, książka delikatnie mnie rozczarowała. Nie sama historia, a sposób w jaki rozdziałami jest pisana. Jest kilka momentów gdzie przez kilkadziesiąt stron nie dzieje się praktycznie nic, jednak trzeba je godnie znieść. Końcówka o niebo lepsza, samo zakończenie mnie zaskoczyło, gdyż przewidziałam coś odrobinę innego.

Dlaczego oceniam książkę tak wysoko?
Ponieważ zawarte w nich problemy są mi w jakiś sposób bliskie. Żadna historia nie opisuje moich demonów przeszłości, ale poczułam się bardzo dobrze czytając te podobne.
Bardzo zżyłam się z bohaterkami i żałuję, że książka jest tak krótka i po dwóch dniach musiałam się już z nimi rozstać.

Końcowe połączenie wszystkich historii też ogromnie na plus :)

Serdecznie polecam przeczytać.

Dlaczego oceniam książkę tak wysoko?
Ponieważ zawarte w nich problemy są mi w jakiś sposób bliskie. Żadna historia nie opisuje moich demonów przeszłości, ale poczułam się bardzo dobrze czytając te podobne.
Bardzo zżyłam się z bohaterkami i żałuję, że książka jest tak krótka i po dwóch dniach musiałam się już z nimi rozstać.

Końcowe połączenie wszystkich historii też...

Nie spodziewałam się po książce "To, co nam zostawiła", aż tylu pozytywnych wrażeń i całego wachlarza emocji. To dwie historie, które choć dzieli kilkadziesiąt lat - łączy bardzo wiele. Z ogromnym zaciekawieniem pochłaniałam kolejne wydarzenia zarówno z życia Clary jak i Izzy, które przeszły w życiu przez wiele nieszczęśliwych i brutalnych zdarzeń.
Ellen Marie Wiseman stworzyła piękną książkę, polecam ogromnie! :)

Nie spodziewałam się po książce "To, co nam zostawiła", aż tylu pozytywnych wrażeń i całego wachlarza emocji. To dwie historie, które choć dzieli kilkadziesiąt lat - łączy bardzo wiele. Z ogromnym zaciekawieniem pochłaniałam kolejne wydarzenia zarówno z życia Clary jak i Izzy, które przeszły w życiu przez wiele nieszczęśliwych i brutalnych zdarzeń.
Ellen Marie Wiseman...

To jedna z tych książek, które trzeba przeczytać od razu, ponieważ niewiedza tego co jest dalej nie daje spokoju.
"Ukochane dziecko" to najlepsza książka jaką przeczytałam w ciągu ostatnich wielu miesięcy. Dodatkowo, zdecydowanie zaskakujące zakończenie! Coraz rzadziej w książkach udaje się takie uzyskać ;). Bardzo, bardzo polecam.

To jedna z tych książek, które trzeba przeczytać od razu, ponieważ niewiedza tego co jest dalej nie daje spokoju.
"Ukochane dziecko" to najlepsza książka jaką przeczytałam w ciągu ostatnich wielu miesięcy. Dodatkowo, zdecydowanie zaskakujące zakończenie! Coraz rzadziej w książkach udaje się takie uzyskać ;). Bardzo, bardzo polecam.

Według mnie, ocena 8 to za dużo, 7 to za mało....idealnie wpasuje się natomiast 7,5 :)
Więc jak to było z tą książką. Zaczęłam ją czytać bardzo, bardzo wiele miesięcy temu i jakoś nie mogłam kontynuować przez początkowe zamieszanie/poznawanie - zwyczajnie nie mogłam tego wszystkiego połączyć. Polecam jednak dotrwać do końca pierwszego rozdziału, a wtedy cała reszta z ogromnym zaciekawieniem pójdzie już błyskawicznie z "nurtem rzeki". Cieszę się, że dałam jej kolejną szansę, bo całą historią ostatecznie jestem oczarowana. Rozstrzygnięcie wątków uważam za ciekawe, nie przypuszczałam, ze tak to wszystko może być powiązane :).

Według mnie, ocena 8 to za dużo, 7 to za mało....idealnie wpasuje się natomiast 7,5 :)
Więc jak to było z tą książką. Zaczęłam ją czytać bardzo, bardzo wiele miesięcy temu i jakoś nie mogłam kontynuować przez początkowe zamieszanie/poznawanie - zwyczajnie nie mogłam tego wszystkiego połączyć. Polecam jednak dotrwać do końca pierwszego rozdziału, a wtedy cała reszta z...

Ucieszyłam się w momencie, gdy zobaczyłam że powstała książka z wydarzeniami sprzed Stulecia Winnych z Anią i Mania. Miło było dowiedzieć się jak wyglądało młode życie Broni, Antoniego i wszystkich ich synów. Gorąco polecam wszystkim fanom Stulecia 😉

Ucieszyłam się w momencie, gdy zobaczyłam że powstała książka z wydarzeniami sprzed Stulecia Winnych z Anią i Mania. Miło było dowiedzieć się jak wyglądało młode życie Broni, Antoniego i wszystkich ich synów. Gorąco polecam wszystkim fanom Stulecia 😉

Jest to jedna z tych książek, która trafiła do moich rąk zupełnie przypadkiem, a po przeczytaniu będę już polecać każdemu.
Pani Marta stworzyła uroczą opowieść o losach Baltazara i jego przyszywanej rodziny.
Cóż....myślałam że zakończy się inaczej i będzie kontynuacja, dalsze losy, ale niestety już wiem, że to musi wystarczyć.
Książka wzbudza wiele refleksji, serdecznie polecam przeczytać :)

Jest to jedna z tych książek, która trafiła do moich rąk zupełnie przypadkiem, a po przeczytaniu będę już polecać każdemu.
Pani Marta stworzyła uroczą opowieść o losach Baltazara i jego przyszywanej rodziny.
Cóż....myślałam że zakończy się inaczej i będzie kontynuacja, dalsze losy, ale niestety już wiem, że to musi wystarczyć.
Książka wzbudza wiele refleksji, serdecznie...

Od kilku lat zabierałam się do przeczytania książki, aktualnie jakże słynnego Remigiusza Mroza. Padło na pierwszą cześć wielotomowej Chyłki.
Czy był to dobry wybór z mojej strony?
ZDECYDOWANIE TAK!
Od pierwszych stron zachęca, wciąga, czasem intryguje. A samo zakończenie oczywiście całkowicie zaskakujące.
Dodatkowo niezmiernie się cieszę, że jest już kilka sezonów w roli głównej z Magdaleną Cielecką.
Każdemu kto się zastanawia: zaczynać, czy nie zaczynać zdecydowanie polecam wreszcie zacząć :)

Od kilku lat zabierałam się do przeczytania książki, aktualnie jakże słynnego Remigiusza Mroza. Padło na pierwszą cześć wielotomowej Chyłki.
Czy był to dobry wybór z mojej strony?
ZDECYDOWANIE TAK!
Od pierwszych stron zachęca, wciąga, czasem intryguje. A samo zakończenie oczywiście całkowicie zaskakujące.
Dodatkowo niezmiernie się cieszę, że jest już kilka sezonów w roli...

Jako była niania, aktualnie nauczycielka maluszków jestem przeogromnie zachwycona całą serią o Puciu.
Została napisana w bardzo prosty sposób idealny dla dzieci uczących się mówić. Do tego jeszcze wspaniałe ilustracje, które tworzą piękny całokształt.
Myślę, że książeczki (powstało nawet wiele gier, puzzli itp.) o Puciu pomogą w prawidłowym rozwoju dzieci.
Ogromnie polecam wszystkim rodzicom :).

Jako była niania, aktualnie nauczycielka maluszków jestem przeogromnie zachwycona całą serią o Puciu.
Została napisana w bardzo prosty sposób idealny dla dzieci uczących się mówić. Do tego jeszcze wspaniałe ilustracje, które tworzą piękny całokształt.
Myślę, że książeczki (powstało nawet wiele gier, puzzli itp.) o Puciu pomogą w prawidłowym rozwoju dzieci.
Ogromnie...

Kolejna przepiękna książka :).
Jest mi niezmiernie przykro, że już skończyłam czytać, gdyż zżyłam się z bohaterami, towarzyszyli mi przez ostatni czas.
Cieszę się, że Pani Lucyna postanowiła opisać wcześniejsze losy Bernatów. Dzięki tym wcześniejszym losom wiele się wyjaśniło i można je połączyć ze wszystkimi późniejszymi losami.
Ogromnie polecam wszystkim obie części "Apteki pod złotym moździerzem", oraz późniejsze losy przedstawione w "Kobietach z ulicy Grodzkiej".

Kolejna przepiękna książka :).
Jest mi niezmiernie przykro, że już skończyłam czytać, gdyż zżyłam się z bohaterami, towarzyszyli mi przez ostatni czas.
Cieszę się, że Pani Lucyna postanowiła opisać wcześniejsze losy Bernatów. Dzięki tym wcześniejszym losom wiele się wyjaśniło i można je połączyć ze wszystkimi późniejszymi losami.
Ogromnie polecam wszystkim obie części...

Kilka tygodni temu natrafiłam na "Obcą" przypadkiem i zastanawiałam się jak to będzie dowiedzieć się jak to było wcześniej.
Hanka, Wiktoria, Matylda i Weronika zostały przeczytane już dość dano temu, a teraz widzę ze powstały kolejne: Emilia i Aleksandra także i one za jakiś czas na pewno trafią w moje ręce :).
"Obca" to naprawdę dobra książka i przyjemnie się ją czytało. Głowna bohaterka, moja imienniczka to naprawę silna babka i mam szczerą nadzieję, że dowiemy się jak potoczyły się losy jej rodziny przez następnych kilkadziesiąt lat, gdyż Wiktoria urodziła się dopiero w 1890.

Kilka tygodni temu natrafiłam na "Obcą" przypadkiem i zastanawiałam się jak to będzie dowiedzieć się jak to było wcześniej.
Hanka, Wiktoria, Matylda i Weronika zostały przeczytane już dość dano temu, a teraz widzę ze powstały kolejne: Emilia i Aleksandra także i one za jakiś czas na pewno trafią w moje ręce :).
"Obca" to naprawdę dobra książka i przyjemnie się ją czytało....

Zacznę od tego, że właściwie nie spodziewałam się takiego rozwoju "sprawy".
Jestem dość pozytywnie zaskoczona książką Pani Renaty, gdyż jest bardzo ciekawa i przyjemnie się czyta. Spodziewałam się czegoś innego, ale jednak okazało się to czymś lepszym.
Bardzo serdecznie polecam :).

Zacznę od tego, że właściwie nie spodziewałam się takiego rozwoju "sprawy".
Jestem dość pozytywnie zaskoczona książką Pani Renaty, gdyż jest bardzo ciekawa i przyjemnie się czyta. Spodziewałam się czegoś innego, ale jednak okazało się to czymś lepszym.
Bardzo serdecznie polecam :).

I znowu Diane :)
To 16 książka tejże autorki, którą skończyłam czytać. Właściwie jest obecna w moim życiu poprzez swoją literaturą około 7 lat. Naprawdę wiele <3. Nie przeczytałam aż tylu wspaniałych książek innego autorstwa.
Co sądzę o "Małe kłamstwa, wielkie kłamstwa"?
Nie jest to na pewno tak wielkie dzieło jak: "Sekretne życie CeeCee Wilkes" - temu jeszcze nic nie dorównało.
Książka jednak jak zwykle zaskakuje, zwyczajnie w życiu bym nie przypuszczała, że tak, a nie inaczej się zakończy. To jest najlepsze we wszystkich jej książkach.
Także wracając do tej książki, cóż środek jest średnio ciekawy i ciągnie się przez około 100 stron monotonnie, jednakże zakończenie wszystko wynagrodzi. :)
Polecam bardzo serdecznie...

I znowu Diane :)
To 16 książka tejże autorki, którą skończyłam czytać. Właściwie jest obecna w moim życiu poprzez swoją literaturą około 7 lat. Naprawdę wiele <3. Nie przeczytałam aż tylu wspaniałych książek innego autorstwa.
Co sądzę o "Małe kłamstwa, wielkie kłamstwa"?
Nie jest to na pewno tak wielkie dzieło jak: "Sekretne życie CeeCee Wilkes" - temu jeszcze nic nie...

Przeczytałam prawie wszystkie książki Diane Chamberlain.
Mają w sobie coś magicznego.
Każda kolejna przeczytana wzrusza mnie inaczej, zaskakuje. Chwilę temu skończyłam czytać właśnie Wyśniłam Cię córeczko. Niesamowite.
Ani opis na końcu książki, ani początek historii nie wskazywały na tak dobrze skonstruowaną całość.
Jestem pod ogromnym wrażeniem.
Nie mogę doczekać się kolejnej jej książki!
Z całego serca polecam wszystkim czytelnikom ;).

Przeczytałam prawie wszystkie książki Diane Chamberlain.
Mają w sobie coś magicznego.
Każda kolejna przeczytana wzrusza mnie inaczej, zaskakuje. Chwilę temu skończyłam czytać właśnie Wyśniłam Cię córeczko. Niesamowite.
Ani opis na końcu książki, ani początek historii nie wskazywały na tak dobrze skonstruowaną całość.
Jestem pod ogromnym wrażeniem.
Nie mogę doczekać się...

Uważam, że książka jest napisana w dość fajny sposób, jednak czytając ją mam wrażenie Deja vu. Czytałam kilka podobnych książek, nawet oglądałam podobny film i wszystko było takie przewidywalne, w sumie do ostatnich stron. Zero zaskoczenia.

Uważam, że książka jest napisana w dość fajny sposób, jednak czytając ją mam wrażenie Deja vu. Czytałam kilka podobnych książek, nawet oglądałam podobny film i wszystko było takie przewidywalne, w sumie do ostatnich stron. Zero zaskoczenia.

Wspaniała książka! NAJLEPSZA, jaką w tym roku przeczytałam!
Ma w sobie to coś, co nie pozwoli robić nic innego - do czasu aż się jej nie zakończy :).
Jak jedna osoba jest w stanie przetrwać piekło, które przeżyła Alice? 26 lat życia w zamknięciu i niewoli, podczas której przemoc psychiczna, fizyczna i regularne gwałty to "normalność". Wielorotne porody i utrata aż siódemki dzieci to też piekło niewyobrażalne.
Co w tej książce jest najpiękniejsze?
A właśnie to, że ktoś, kto przeżył nawet takie piekło - gdy po uwolnieniu dostaje ogrom wsparcia, miłości, otuchy i ciepła nie tylko rodziny, ale i przyjaciół jest w stanie na nowo odkryć radość życia. Piękne.

Wspaniała książka! NAJLEPSZA, jaką w tym roku przeczytałam!
Ma w sobie to coś, co nie pozwoli robić nic innego - do czasu aż się jej nie zakończy :).
Jak jedna osoba jest w stanie przetrwać piekło, które przeżyła Alice? 26 lat życia w zamknięciu i niewoli, podczas której przemoc psychiczna, fizyczna i regularne gwałty to "normalność". Wielorotne porody i utrata aż siódemki...

Moje pierwsze "spotkanie" z literaturą Magdaleny Zimniak.
Czy sięgnę jeszcze po książkę jej autorstwa? OCZYWIŚCIE!
Jest to jedna z tych książek, które jak się zacznie czytać to choćby i do rana się nie spało - trzeba skończyć :)
Generalnie zakończenie i wyjaśnienia nie do końca mi się podobają, a raczej nie ona tylko to - jak gładko już wszystko poszło. Ale książka naprawdę bardzo fajna.
Joanna, Andrzej, Rafałek i najważniejsza postać książki Ada, to szczęśliwa rodzina, ale jak wiadomo, gdy czasem jest zbyt długo dobrze wszystko musi się zepsuć. Ale czy wcześniej faktycznie wszystko było tak idealne jak się wydawało na pierwszy rzut oka? Wiadomo że nie :) tak już w życiu bywa.

Moje pierwsze "spotkanie" z literaturą Magdaleny Zimniak.
Czy sięgnę jeszcze po książkę jej autorstwa? OCZYWIŚCIE!
Jest to jedna z tych książek, które jak się zacznie czytać to choćby i do rana się nie spało - trzeba skończyć :)
Generalnie zakończenie i wyjaśnienia nie do końca mi się podobają, a raczej nie ona tylko to - jak gładko już wszystko poszło. Ale książka...

Od wielu miesięcy z braku czasu (i trochę chęci oczywiście ) nie przeczytałam żadnej książki. Trzy tomy Stulecia Winnych od dawna nieruszane leżały w biblioteczce u mnie w domu i czekały. Jako że na kilka dni jechałam za granice, to na szybkości zabrałam pierwszy tom. Trochę niepewnie, bo jeśli książka by mnie nie wciągnęła to wolny czas, który miałam na jej czytanie - nudziłabym się. Tak się nie stało, wręcz przeciwnie! Skończyłam za szybko i żałowałam, że drugi i trzeci tom nadal czekają w domu ;).
Książkę czyta się naprawdę przyjemnie i szybko. Jest bardzo wciągająca, zaraz zasiadam do 2 tomu i mam nadzieję, że i na nim się nie zawiodę.
Wydaje mi się, że Maria i Anna stały mi się teraz bardzo bliskie. Z jednej strony nie można wyborów i problemów z tamtych lat porównać do dzisiejszych, z drugiej - można się z nimi utożsamić i przyporządkować do współczesnych.

Książkę serdecznie polecam!
Być może 9/10 to bardzo wysoka ocena, ale po długiej przerwie może ta książka pomoże mi wrócić do regularnego czytanie ;)

Od wielu miesięcy z braku czasu (i trochę chęci oczywiście ) nie przeczytałam żadnej książki. Trzy tomy Stulecia Winnych od dawna nieruszane leżały w biblioteczce u mnie w domu i czekały. Jako że na kilka dni jechałam za granice, to na szybkości zabrałam pierwszy tom. Trochę niepewnie, bo jeśli książka by mnie nie wciągnęła to wolny czas, który miałam na jej czytanie -...