Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? - Tak. - I że zarzuciłeś jej kłamstwo? - Tak. - I powiedziałeś jej, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił? - Tak. Profesor McGonagall usiadła za biurkiem i spojrzała na niego srogo. Potem powiedziała: - Weź sobie ciasteczko, Potter.

- Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? - Tak. - I że zarzuciłeś jej kłamstwo? - Tak. - I powiedziałeś jej, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił? - Tak. Profesor McGonagall usiadła za biurkiem i spojrzała na niego srogo. Potem powiedziała: - Weź sobie ciasteczko, Potter.

Z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś człowieka, nienawidzimy w jego obrazie czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

Z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś człowieka, nienawidzimy w jego obrazie czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

Chciałem dostosować się do normy, chciałem sprostać wymogom, których nikt mi nie stawiał, chciałem być czymś lub udawać coś, czym wcale nie jestem. I w ten sposób raz jeszcze doszło do tego, że zadałem gwałt samemu sobie i całemu w ogóle życiu.

Chciałem dostosować się do normy, chciałem sprostać wymogom, których nikt mi nie stawiał, chciałem być czymś lub udawać coś, czym wcale nie jestem. I w ten sposób raz jeszcze doszło do tego, że zadałem gwałt samemu sobie i całemu w ogóle życiu.

Pewien niemiecki podróżny zacytował mi przy śniadaniu tekst pochodzący, jak sądził, od Goethego: ktokolwiek sądzi, że drobne życiowe niedogodności to nic wielkiego, najwyraźniej nigdy nie spędził nocy sam na sam z komarem.

Pewien niemiecki podróżny zacytował mi przy śniadaniu tekst pochodzący, jak sądził, od Goethego: ktokolwiek sądzi, że drobne życiowe niedogodności to nic wielkiego, najwyraźniej nigdy nie spędził nocy sam na sam z komarem.

Podróżowanie jest nie tyle bodźcem pobudzającym myślenie, ile raczej środkiem uspokajającym, czymś w rodzaju nastrojowego filmu, wyświetlanego bezustannie wokół nas, ciągiem krajobrazów i scenek z życia innych ludzi, które pozwalają nam oderwać się od własnych spraw.

Podróżowanie jest nie tyle bodźcem pobudzającym myślenie, ile raczej środkiem uspokajającym, czymś w rodzaju nastrojowego filmu, wyświetlanego bezustannie wokół nas, ciągiem krajobrazów i scenek z życia innych ludzi, które pozwalają nam oderwać się od własnych spraw.