Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest gorsza ni jeżeli jej pierwsza część. Mogłoby się wydawać, iż autorka miała bardzo dobry pomysł, którego następnie nie potrafiła odpowiednio ukazać poprzez słowa jakie przyszło jej zapisać na papierze. Idąc za tytułem odsunęła się ona bowiem od wcześniej nadanej misji swej głównej postaci. Przez co została ona zepchnięta na drugi plan. Temat misji został ujęty zbyt ogólnie. Oddając tym samym miejsce równie ogólnemu opisowi samego sedna tytułu, a nawet i w samej historii można doszukać się paru dość rzeczowych błędów, które przyjdzie dostrzec nie jednemu czytelnikowi. Jednakże kim by była Anne Rice gdyby nie potrafiła zaciekawić swojego potencjalnego czytelnika. Książka została bowiem napisana z typową dla autorki łatwością. Dzięki czemu czyta się ją łatwo i przyjemnie, a jakby tego było mało to trzeba zauważyć, że Anne przejawia dużą wiedzę w zakresie nauki jaką jest psychologia o czym świadczy zakończenie, które w niesamowity wręcz sposób zachęca nas do przeczytania jeszcze nie istniejącej trzeciej części z serii. Miejmy nadzieję, że się ukaże. Dziękuję bardzo za zwrócenie uwagi na moją opinie.
Z poważaniem Amir Melchor

Książka jest gorsza ni jeżeli jej pierwsza część. Mogłoby się wydawać, iż autorka miała bardzo dobry pomysł, którego następnie nie potrafiła odpowiednio ukazać poprzez słowa jakie przyszło jej zapisać na papierze. Idąc za tytułem odsunęła się ona bowiem od wcześniej nadanej misji swej głównej postaci. Przez co została ona zepchnięta na drugi plan. Temat misji został ujęty...

Przyznam szczerze, że z góry założyłem, iż ta książka będzie nudna, sucha, po prostu okropna. Innymi słowy podszedłem do niej sceptycznie. Nie spodziewałem się zbyt wielkiego zachwytu i to już mocno powiedziane, ponieważ nie spodziewałem się po niej niczego prócz rozczarowania, a jednak. Nie jest to z pewnością arcydzieło, jednakże wciągnęła mnie bez reszty. Pozwoliła mi przesiąknąć swoją treścią. Książkę czyta się bardzo łatwo, miękko, bez żadnego trudu. Jest znakomitym przerywnikiem między cięższa lekturą. Historia jest ciekawa, a i jej uczestnicy mają dobrze zarysowane charaktery. Czuję się wręcz zobowiązany do gorącego polecenia jej wszystkim, którzy lubią spędzać chłodne zimowe wieczory w towarzystwie dobrej książki.

Przyznam szczerze, że z góry założyłem, iż ta książka będzie nudna, sucha, po prostu okropna. Innymi słowy podszedłem do niej sceptycznie. Nie spodziewałem się zbyt wielkiego zachwytu i to już mocno powiedziane, ponieważ nie spodziewałem się po niej niczego prócz rozczarowania, a jednak. Nie jest to z pewnością arcydzieło, jednakże wciągnęła mnie bez reszty. Pozwoliła mi...

Przyznam szczerze, iż nie przepadam za książkami, w których głównym bohaterem jest kobieta. Jednakże "Równoumagicznienie" jest pierwszą książką, która mnie do tego przekonuje. Co prawda mowa tu o bardzo młodej kobiecie (dziewięciolatce o większym intelekcie niż przeciętna siedemnastolatka żyjąca współcześnie), ale jednak kobiecie. Poprzez te 200 stron autor bardzo rzeczowo dotknął sedna wybranego przez siebie tematu. Od początku do końca przykuwa on uwagę czytelnika nie pozwalając mu tym samym choćby przez chwilę odczuć nudy lub braku zainteresowania lekturą. Myślę, że książka jest warta polecenia zarówno tym, którzy mieli już do czynienia z twórczością Pratchett-a jak i tym, którzy dopiero zechcą rozpocząć swoją przygodę u boku tego autora.

Przyznam szczerze, iż nie przepadam za książkami, w których głównym bohaterem jest kobieta. Jednakże "Równoumagicznienie" jest pierwszą książką, która mnie do tego przekonuje. Co prawda mowa tu o bardzo młodej kobiecie (dziewięciolatce o większym intelekcie niż przeciętna siedemnastolatka żyjąca współcześnie), ale jednak kobiecie. Poprzez te 200 stron autor bardzo rzeczowo...