Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytana tylko raz. Jednak... ma coś w sobie, że chcę znów mieć jej strony między palcami.

Czytana tylko raz. Jednak... ma coś w sobie, że chcę znów mieć jej strony między palcami.

Chcesz przyrównywać książki Sapkowskiego do innych? Porzuć marzenia i czytaj po prostu!

Chcesz przyrównywać książki Sapkowskiego do innych? Porzuć marzenia i czytaj po prostu!

Wyrwane z kontekstu opowiadania? Nic podobnego. Pomimo tego, że każda z historii w "Mieczu przeznaczenia" ma inny tytuł to wszystkie łączą się w zagadkową i zapierającą dech w piersiach całość. Jeżeli mogłabym opisać cały świat, który ukazuje mi Sapkowski poprzez krew, miłość, potwory, śmierć, narodziny, walkę jednym słowem to byłoby to: niesamowite!

Wyrwane z kontekstu opowiadania? Nic podobnego. Pomimo tego, że każda z historii w "Mieczu przeznaczenia" ma inny tytuł to wszystkie łączą się w zagadkową i zapierającą dech w piersiach całość. Jeżeli mogłabym opisać cały świat, który ukazuje mi Sapkowski poprzez krew, miłość, potwory, śmierć, narodziny, walkę jednym słowem to byłoby to: niesamowite!

Po przeczytaniu drugiej części opowiadań Sapkowskiego myślałam, że nic ich nie przebije. Kończąc "Krew elfów" wiedziałam, że byłam w błędzie. Nie chodzi o to, że wcześniejsze dzieła pana Sapkowskiego były gorsze, o nie! Po prostu brnąc dalej przez historię Geralta, Ciri, Yen dostrzegam coraz to większy geniusz całego przedsięwzięcia.

Po przeczytaniu drugiej części opowiadań Sapkowskiego myślałam, że nic ich nie przebije. Kończąc "Krew elfów" wiedziałam, że byłam w błędzie. Nie chodzi o to, że wcześniejsze dzieła pana Sapkowskiego były gorsze, o nie! Po prostu brnąc dalej przez historię Geralta, Ciri, Yen dostrzegam coraz to większy geniusz całego przedsięwzięcia.

Chyba najbardziej zagmatwana część, pełna akcji, wywierająca na czytelniku oburzenie mieszające się z zachwytem.

Chyba najbardziej zagmatwana część, pełna akcji, wywierająca na czytelniku oburzenie mieszające się z zachwytem.