Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia losów rodziny kierowanej przez silną i zdecydowaną kobiętę będącej jej sternikiem radzącej sobie mimo przeciwności losu z godnością przyprawiającą o optymizm. Zabrakło mi w tej opowieści ducha miasta początku XX w., unosi się on gdzieś obok, dzięki temu książka nabiera cech ponadczasowych, ale traci wymiar poznawczy.

Historia losów rodziny kierowanej przez silną i zdecydowaną kobiętę będącej jej sternikiem radzącej sobie mimo przeciwności losu z godnością przyprawiającą o optymizm. Zabrakło mi w tej opowieści ducha miasta początku XX w., unosi się on gdzieś obok, dzięki temu książka nabiera cech ponadczasowych, ale traci wymiar poznawczy.

Pierwsze wrażenie po przeczytaniu.. Hmm.. warto przeczytać całą książkę żeby wyłowić parę ciekawych sentencji i kilka naprawdę pięknych metafor. Zdecydowanie więcej jest jednak w tej powieści wegańsko-astrologicznego bełkotu głównej bohaterki, który na ponad 300 stronicach robi się nużący. Akcja rozwija się strasznie wolno, irytuje nachalną indoktrynacją. Od pewnego momentu zakończenie jest jasne i trochę rozczarowuje przewidywalnością. Trochę już takich historii było. Samo wydanie jest piękne, format książki (idealny)doskonały papier i ciekawe ilustracje sprawia, że fajnie wygląda na półce.

Pierwsze wrażenie po przeczytaniu.. Hmm.. warto przeczytać całą książkę żeby wyłowić parę ciekawych sentencji i kilka naprawdę pięknych metafor. Zdecydowanie więcej jest jednak w tej powieści wegańsko-astrologicznego bełkotu głównej bohaterki, który na ponad 300 stronicach robi się nużący. Akcja rozwija się strasznie wolno, irytuje nachalną indoktrynacją. Od pewnego momentu...

Autor podjął wyzwanie opisania czasów II wojny światowej z perspektywy spokojnej niemieckiej rodziny, która nie poddaje się fascynacji nazizmem. Narratorem jest śmierć, opowiadająca losy dziewczynki, która dzięki książkom poznaje moc słów, kocha je i jednocześnie nienawidzi przypisując im moc niszczenia.
Eksperyment moim zdaniem udany, autor nie mitologizuje postaw "dobrych" Niemców, jednocześnie opisując zbrodnię wojny w lekki i poetycki sposób, ustami śmierci, która stara się je zrozumieć. Na mnie wywarło to duży efekt. Złodziejka to lektura godna polecenia, pełna nietypowych metafor i ciekawych spostrzeżeń. Wg mnie powinna dostać się do kanonu lektur szkolnych na równi z Medalionami itp.

Autor podjął wyzwanie opisania czasów II wojny światowej z perspektywy spokojnej niemieckiej rodziny, która nie poddaje się fascynacji nazizmem. Narratorem jest śmierć, opowiadająca losy dziewczynki, która dzięki książkom poznaje moc słów, kocha je i jednocześnie nienawidzi przypisując im moc niszczenia.
Eksperyment moim zdaniem udany, autor nie mitologizuje postaw...