Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaraz po przeczytaniu "Do światła" A.Diakowa ochoczo zabrałem się doczytania "Do Mroku" tego samego autora, oparte w świecie uniwersum 2033. Po raz kolejny udzielił mi się fantastyczny postnuklearny klimat tego uniwersum i powrót do podziemi metra. Od razu spodobała mistyczna postać "Czarnego Sanitariusza", którą ubiorem od razu skojarzyłem z żołnierzami Enklawy z gry Fallout. Samą książkę oczywiście oceniam wysoko, jednak napomknę rzeczy, które mi się nie do końca podobały. Przede wszystkim tutaj nie ma takiej "rzeźni", gdzie połowa bohaterów ginie jak w "Do światła". Książka mimo wszystko moim zdaniem jest "ugrzeczniona" względem pierwszej części, a bohaterowie, którzy bez szansy na uratowanie NAGLE zostają uratowani, moim zdaniem występuje za często. Sam nie lubię, gdy ginie ważna postać książki, z którą się po jakimś czasie potrafimy zżyć, to jednak liczba tych cudownych ratunków w tej książce jest stosunkowo duża.
Większość mówi,że jest to dojrzalsza książka, to jednak widzę mankament superbohaterów, którzy po prostu NIE MOGĄ zginąć, nawet będąc w śmiertelnej pułapce, a ja takie rzeczy przyjmuję nieco z niesmakiem (nigdy nie byłen fanem super bohaterowych komiksów, gdzie z góry było wiadomo kto zwycięży). Mimo to książkę czyta się bardzo fajnie i na pewno jest godna polecenia fanom postnuklearnego świata Metro 2033.

Zaraz po przeczytaniu "Do światła" A.Diakowa ochoczo zabrałem się doczytania "Do Mroku" tego samego autora, oparte w świecie uniwersum 2033. Po raz kolejny udzielił mi się fantastyczny postnuklearny klimat tego uniwersum i powrót do podziemi metra. Od razu spodobała mistyczna postać "Czarnego Sanitariusza", którą ubiorem od razu skojarzyłem z żołnierzami Enklawy z gry...

Historia miłosna w tej książce była strasznie banalna i tak słodka, że momentami zajeżdżało mi jakimiś Harlekinami. Ale uwielbiam książki autobiograficzne i "oparte na faktach", dlatego mimo to przyjemnie mi się czytało. Zwłaszcza podobało mi się ukazanie wojny od "zaplecza", gdzie bohater nie walczy na froncie jak to zwykle bywa w filmach, ale ukazuje działania za frontem.

Historia miłosna w tej książce była strasznie banalna i tak słodka, że momentami zajeżdżało mi jakimiś Harlekinami. Ale uwielbiam książki autobiograficzne i "oparte na faktach", dlatego mimo to przyjemnie mi się czytało. Zwłaszcza podobało mi się ukazanie wojny od "zaplecza", gdzie bohater nie walczy na froncie jak to zwykle bywa w filmach, ale ukazuje działania za frontem.

Książka zabawna, z wieloma śmiesznymi wątkami sytuacyjnymi czy dialogami. Książka dla osób lubiących humor Hugh Laurie'go. Zresztą tą ksiązkę się właśnie czyta jakby ją napisał Dr House ;)

Książka zabawna, z wieloma śmiesznymi wątkami sytuacyjnymi czy dialogami. Książka dla osób lubiących humor Hugh Laurie'go. Zresztą tą ksiązkę się właśnie czyta jakby ją napisał Dr House ;)