Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli ktoś umarł, to jeszcze nie powód, żeby go przestać lubić, zwłaszcza jeżeli to był ktoś tysiąc razy sympatyczniejszy niż inne znajome osoby, które żyją.

Jeżeli ktoś umarł, to jeszcze nie powód, żeby go przestać lubić, zwłaszcza jeżeli to był ktoś tysiąc razy sympatyczniejszy niż inne znajome ...

Wydaje mi się, że ten upadek, ku któremu dążysz, to upadek szczególny, wyjątkowo przerażający. Człowiekowi, który spada w przepaść, nie dana jest świadomość ani poczucie, że znalazł się na dnie. Po prostu stacza się i stacza coraz bardziej. A tak się akurat dzieje, że spotyka to ludzi, którzy w tym czy innym momencie swojego życia poszukiwali czegoś, czego ich środowisko dać im nie mogło. W każdym razie takie mieli wrażenie. I którzy zrezygnowali z poszukiwań. Zrezygnowali, zanim tak naprawdę w ogóle je zaczęli. Rozumiesz mnie?

Wydaje mi się, że ten upadek, ku któremu dążysz, to upadek szczególny, wyjątkowo przerażający. Człowiekowi, który spada w przepaść, nie dana...

Zacząłem myśleć, jak to będzie, gdy ta cała banda złoży mnie do grobu i przykryje płytą, na której będzie wypisane moje nazwisko i tak dalej. Wśród innych umarlaków. Rany, ci to potrafią załatwić człowieka na cacy, kiedy już umrze. Mam nadzieję, że kiedy naprawdę wykituję, ktoś pójdzie po rozum do głowy i po prostu wyrzuci mnie do rzeki czy gdzieś. Niech robią ze mną, co im się podoba, byle nie zakopywali mnie na tym cholernym cmentarzu. Ci wszyscy ludzie, którzy potem przychodzą w niedzielę i kładą ci na brzuchu wiązankę kwiatów! Te wszystkie ceregiele! Po co nieboszczykowi kwiaty? Po nic.

Zacząłem myśleć, jak to będzie, gdy ta cała banda złoży mnie do grobu i przykryje płytą, na której będzie wypisane moje nazwisko i tak dalej...

Strasznie mnie wkurza, gdy ktoś – zwłaszcza taki bystry i zabawny – ginie z czyjejś winy.

Strasznie mnie wkurza, gdy ktoś – zwłaszcza taki bystry i zabawny – ginie z czyjejś winy.