Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już po odłożeniu książki nadal pozostaję pod sporym wrażeniem. Musze przyznać, że także stanowi ona dla mnie miłe zaskoczenie, bo autor porusza kwestie, których nie mogłabym się domyślić przeczytawszy sam opis z tylniej okładki.

Paradoksem tego tytułu jest fakt, iż choć narracja przybiera chłodny wydźwięk i można bez żadnej przesady określić jej mianem suchego sprawozdania, wyzwala w czytelniku całą gamę uczuć. Fala emocji jest wręcz przytłaczająca, zwłaszcza że próżno szukać w nich tych pozytywnych, dlatego lektura nie należy do najprzyjemniejszych doświadczeń. Wpływ mają na to także wypadki, jakie relacjonuje narrator, a które stanowią punkt wyjścia do rozważań nad ludzką naturą, moralnością, wagą podejmowanych decyzji i ich oddziaływaniem na życie innych jednostek. Także tych wyborów, które leżały u podnóża polityki segregacji, a które w świecie postapartheidu zostają weryfikowane przez niegdysiejszych ciemiężonych, obecnie wstępujących w nową rolę.

Inteligentna literatura, skłaniająca do samodzielnego myślenia. Duża w tym rola autora, który niczego nie narzuca odbiorcy, nie sugeruje odpowiedzi na postawione przez siebie pytania. Dał tym samym pole do różnorakiej interpretacji - dzieki temu książka może przybrać wydźwięk uniwersalny.

Już po odłożeniu książki nadal pozostaję pod sporym wrażeniem. Musze przyznać, że także stanowi ona dla mnie miłe zaskoczenie, bo autor porusza kwestie, których nie mogłabym się domyślić przeczytawszy sam opis z tylniej okładki.

Paradoksem tego tytułu jest fakt, iż choć narracja przybiera chłodny wydźwięk i można bez żadnej przesady określić jej mianem suchego...