Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo wzruszyła mnie scena pożegnania przyjaciółek, z których jedna niedługo się przeprowadza. Choć nie poznałem tych bohaterek zbyt dobrze, poczułem do nich wielką sympatię. Taka przyjaźń to skarb. <3 Niezwykle uroczy i romantyczny był też moment "śnieżycy". Przyjemnie jest obserwować kwitnące uczucie Yuny i Rio. Jedynie końcowa akcja z kajdankami była moim zdaniem dziwna. Kto normalny używa takiego sprzętu, nie posiadając klucza?

Bardzo wzruszyła mnie scena pożegnania przyjaciółek, z których jedna niedługo się przeprowadza. Choć nie poznałem tych bohaterek zbyt dobrze, poczułem do nich wielką sympatię. Taka przyjaźń to skarb. <3 Niezwykle uroczy i romantyczny był też moment "śnieżycy". Przyjemnie jest obserwować kwitnące uczucie Yuny i Rio. Jedynie końcowa akcja z kajdankami była moim zdaniem...

Dawno nie trafiłem na tak wspaniałą książkę. Wrażliwa i pełna emocji, idealnie wpasowała się w mój gust. Siostrzana miłość została ukazana przepięknie, a wątek Rain i Jenny bardzo mnie poruszył. Jedynie Del z początku działał mi na nerwy, ale jego stosunek do Rain i zaangażowanie w akcję ratunkową udowodniły, że to dobry chłopak. Ujęło mnie wplecenie w fabułę poezji, która odgrywa znaczącą rolę w życiu Apple. Moment, gdy siostry układały własny wiersz, był uroczy i rozczulający. Żałuję, że autorka nie napisała więcej książek prozą, bo po te wierszowane raczej nie sięgnę.

Dawno nie trafiłem na tak wspaniałą książkę. Wrażliwa i pełna emocji, idealnie wpasowała się w mój gust. Siostrzana miłość została ukazana przepięknie, a wątek Rain i Jenny bardzo mnie poruszył. Jedynie Del z początku działał mi na nerwy, ale jego stosunek do Rain i zaangażowanie w akcję ratunkową udowodniły, że to dobry chłopak. Ujęło mnie wplecenie w fabułę poezji, która...

O dziwo, ten tom bardzo mi się podobał, choć było w nim sporo przemocy. Szczególnie przypadła mi do gustu znacząca rola Yashiro, którego obdarzyłem sporą sympatią. Cieszę się, że Haru nareszcie zdjął maskę, bo noszenie jej było głupim posunięciem, zważywszy na to, że nie chciał wzbudzać niczyich podejrzeń. Szkoda tylko, że jego twarz ujrzę dopiero w następnym tomie.

O dziwo, ten tom bardzo mi się podobał, choć było w nim sporo przemocy. Szczególnie przypadła mi do gustu znacząca rola Yashiro, którego obdarzyłem sporą sympatią. Cieszę się, że Haru nareszcie zdjął maskę, bo noszenie jej było głupim posunięciem, zważywszy na to, że nie chciał wzbudzać niczyich podejrzeń. Szkoda tylko, że jego twarz ujrzę dopiero w następnym tomie.

Najbardziej poruszający tom serii! Uwielbiam Rairi, która jest niezwykle silną dziewczyną. Mam nadzieję, że znajdzie kogoś, kto pokocha ją taką, jaka jest naprawdę. Uroda to przecież nie wszystko, a charakter Rairi ma cudowny! Końcowa scena pocałunku skradła moje serce. ^O^

Najbardziej poruszający tom serii! Uwielbiam Rairi, która jest niezwykle silną dziewczyną. Mam nadzieję, że znajdzie kogoś, kto pokocha ją taką, jaka jest naprawdę. Uroda to przecież nie wszystko, a charakter Rairi ma cudowny! Końcowa scena pocałunku skradła moje serce. ^O^

Jakie to było genialne! Nigdy nie miałem do czynienia z kreskówką, dlatego z początku ciężko mi było się wkręcić, jednak w miarę postępu fabuły coraz bardziej zachwycałem się tym światem. Większość bohaterów jest urocza i wzbudza sympatię, ale moim ulubieńcem został Bańkor (albo Nino, jak kto woli). ^O^

Jakie to było genialne! Nigdy nie miałem do czynienia z kreskówką, dlatego z początku ciężko mi było się wkręcić, jednak w miarę postępu fabuły coraz bardziej zachwycałem się tym światem. Większość bohaterów jest urocza i wzbudza sympatię, ale moim ulubieńcem został Bańkor (albo Nino, jak kto woli). ^O^

Powróciłem do ulubionej serii mojego dzieciństwa i okazało się, że nadal nie przestała mnie bawić. Gdy byłem młodszy, bardzo lubiłem postać Grega, lecz teraz, z perspektywy czasu, dostrzegam jego liczne wady. Mimo wszystko to dobry chłopak, co pokazuje zakończenie. Moim ulubieńcem został Rowley, na którego początkowo nie zwracałem dużej uwagi, a który okazał się przeuroczą postacią. ^O^

Powróciłem do ulubionej serii mojego dzieciństwa i okazało się, że nadal nie przestała mnie bawić. Gdy byłem młodszy, bardzo lubiłem postać Grega, lecz teraz, z perspektywy czasu, dostrzegam jego liczne wady. Mimo wszystko to dobry chłopak, co pokazuje zakończenie. Moim ulubieńcem został Rowley, na którego początkowo nie zwracałem dużej uwagi, a który okazał się przeuroczą...

Siódmy tom bardzo mi się spodobał. Był wciągający i nieoczywisty. Błędnie założyłem, że skoro Yatora dostał się na Geidai zaraz po liceum, to świetnie sobie tam poradzi. Byłem w szoku, gdy wykładowcy surowo ocenili jego pracę. Z jednej strony mam nadzieję, że sytuacja bohatera wkrótce ulegnie poprawie, z drugiej zaś wiem, że te porażki czynią go silniejszym. Tak czy inaczej, obserwowanie jego zmagań sprawia mi ogromną przyjemność.

Siódmy tom bardzo mi się spodobał. Był wciągający i nieoczywisty. Błędnie założyłem, że skoro Yatora dostał się na Geidai zaraz po liceum, to świetnie sobie tam poradzi. Byłem w szoku, gdy wykładowcy surowo ocenili jego pracę. Z jednej strony mam nadzieję, że sytuacja bohatera wkrótce ulegnie poprawie, z drugiej zaś wiem, że te porażki czynią go silniejszym. Tak czy...

Wspaniały tom. Cieszę się, że Yaguchi osiągnął swój cel, bo naprawdę zasługiwał na to, by zostać studentem Geidai. Kosztowało go to tyle ciężkiej pracy! Choć chłopak często krytykuje swoje obrazy i neguje umiejętności, jakie posiada, nie da się zaprzeczyć, że jego dzieła są cudowne i poruszające. Obraz wykonany podczas drugiego egzaminu ujął mnie za serce. ^^

Wspaniały tom. Cieszę się, że Yaguchi osiągnął swój cel, bo naprawdę zasługiwał na to, by zostać studentem Geidai. Kosztowało go to tyle ciężkiej pracy! Choć chłopak często krytykuje swoje obrazy i neguje umiejętności, jakie posiada, nie da się zaprzeczyć, że jego dzieła są cudowne i poruszające. Obraz wykonany podczas drugiego egzaminu ujął mnie za serce. ^^

Ostatni tom był genialny. Nie żałuję, że pomimo rozczarowania pierwszą częścią kontynuowałem lekturę serii. Nareszcie Matsuki zaczął bronić Umeko i uświadomił Take, jak wiele dziewczyna dla niego poświęciła. Przemiana bohaterów zrobiła na mnie duże wrażenie, dzięki czemu nareszcie poczułem do nich sympatię. Poruszyły mnie sceny wyznawania uczuć, które nieczęsto były odwzajemnione, przez co manga nie stała się przesłodzonym romansem. Również brak dodatkowych materiałów o postaciach pobocznych bardzo mnie ucieszył, bo takie dodatki nudzą mnie niemiłosiernie.

Ostatni tom był genialny. Nie żałuję, że pomimo rozczarowania pierwszą częścią kontynuowałem lekturę serii. Nareszcie Matsuki zaczął bronić Umeko i uświadomił Take, jak wiele dziewczyna dla niego poświęciła. Przemiana bohaterów zrobiła na mnie duże wrażenie, dzięki czemu nareszcie poczułem do nich sympatię. Poruszyły mnie sceny wyznawania uczuć, które nieczęsto były...

Bardzo się cieszę, że Sachi odnalazła swoją pasję, jaką jest fotografia. W trakcie fabuły charakter dziewczyny przechodził wiele zmian, lecz jej obecne wcielenie jest moim zdaniem najbardziej stabilne. Martwi mnie tylko zakończenie, które może oznaczać, że następny tom będzie pełen przemocy i strachu.

Bardzo się cieszę, że Sachi odnalazła swoją pasję, jaką jest fotografia. W trakcie fabuły charakter dziewczyny przechodził wiele zmian, lecz jej obecne wcielenie jest moim zdaniem najbardziej stabilne. Martwi mnie tylko zakończenie, które może oznaczać, że następny tom będzie pełen przemocy i strachu.

Piękna, niewinna, chwytająca za serce manga. Dawno nie czytałem tak uroczej, spokojnej pozycji. Porusza ona wszystkie tematy, które są mi bliskie: samotność, powtarzalność życia codziennego, przywiązanie do bezpiecznej przystani, jaką jest dom... Główni bohaterowie są zwyczajnymi, sympatycznymi ludźmi, na miejscu których mógłby się znaleźć każdy z nas. Urzekła mnie ich czuła, delikatna relacja, oparta przede wszystkim na wzajemnym szacunku, zaś dodatkową zaletą jest całkowity brak scen erotycznych. Choć akcja mangi rozgrywa się w zimie, jej ciepła, rodzinna atmosfera rozgrzała moje serce.

Piękna, niewinna, chwytająca za serce manga. Dawno nie czytałem tak uroczej, spokojnej pozycji. Porusza ona wszystkie tematy, które są mi bliskie: samotność, powtarzalność życia codziennego, przywiązanie do bezpiecznej przystani, jaką jest dom... Główni bohaterowie są zwyczajnymi, sympatycznymi ludźmi, na miejscu których mógłby się znaleźć każdy z nas. Urzekła mnie ich...

Kolejny tom pełen emocji. Z początku fabuła zaczęła przywodzić na myśl moje życie, gdyż tak jak Sachi cierpię z powodu ataków paniki. Zaskoczyła mnie nagła przemiana dziewczyny. Nie sądziłem, że będzie gotowa posunąć się do morderstwa, aby ocalić swoje "szczęście". Na dodatek namówiła porywacza, aby zrobił to własnoręcznie, ignorując fakt, że ten czyn dodatkowo pogorszy jego sytuację. Trochę mi smutno, że niewinna, zagubiona dziewczyna z pierwszego tomu definitywnie odeszła.

Kolejny tom pełen emocji. Z początku fabuła zaczęła przywodzić na myśl moje życie, gdyż tak jak Sachi cierpię z powodu ataków paniki. Zaskoczyła mnie nagła przemiana dziewczyny. Nie sądziłem, że będzie gotowa posunąć się do morderstwa, aby ocalić swoje "szczęście". Na dodatek namówiła porywacza, aby zrobił to własnoręcznie, ignorując fakt, że ten czyn dodatkowo pogorszy...

Główna bohaterka, Sachi, bardzo przypomina mnie z czasów, kiedy byłem młodszy. Dobrze wiem, przez co przeszła i co w związku z tym czuje. Mam nadzieję, że odnajdzie prawdziwe szczęście, bo tkwienie w pokręconej relacji z porywaczem raczej nim nie jest.

Główna bohaterka, Sachi, bardzo przypomina mnie z czasów, kiedy byłem młodszy. Dobrze wiem, przez co przeszła i co w związku z tym czuje. Mam nadzieję, że odnajdzie prawdziwe szczęście, bo tkwienie w pokręconej relacji z porywaczem raczej nim nie jest.

Ten tom idealnie wpasował się w czas, który obecnie przeżywam. Rozpoczynając przygodę z serią, ciężko mi było przyzwyczaić się do specyficznej kreski, lecz teraz wydaje mi się ona cudowna i doskonale podkreśla piękno głównej bohaterki. Szczególnie przypadł mi do gustu wątek biblioteczny. Ostatnia scena była tak przepięknie narysowana, że aż zaparła mi dech w piersiach.

Ten tom idealnie wpasował się w czas, który obecnie przeżywam. Rozpoczynając przygodę z serią, ciężko mi było przyzwyczaić się do specyficznej kreski, lecz teraz wydaje mi się ona cudowna i doskonale podkreśla piękno głównej bohaterki. Szczególnie przypadł mi do gustu wątek biblioteczny. Ostatnia scena była tak przepięknie narysowana, że aż zaparła mi dech w piersiach.