Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[współpraca reklamowa @mustread.wydawnictwo ]

Pisze to z bólem serca, ale niestety „Każdym skrawkiem duszy” nie będzie moim ulubieńcem. Zaznaczę, że patrzę na nią ze świeżej perspektywy, bo czytałam ją po raz pierwszy mimo, że w oryginale została wydana w 2014 roku.

Zacznę od tego, że miałam ogromne wymagania co do tego tytułu. Tyle się nasłuchałam, że książki autorki są świetne, łamią serca i gdy na początkowych rozdziałach wylałam trochę łez to pomyślałam, że zapowiada się super! A potem moje oczekiwania zaczęły spadać.

Po pierwsze nieodpartym uczuciem było to, że ta książka źle się zestarzała. Dialogi były specyficzne, niektóre zdania dziwnie skonstruowane, pojawiały się też zbędne powtórzenia (jak nieszczęsna katatonia), co skutecznie studziło mój zapał. Do tego doszło dość stereotypowe zbudowanie postaci, które przez całą książkę nie uległo praktycznie zmianie, po prostu mnie męczyło.

Tak samo jak męczyło mnie nieustanne odpychanie i przyciąganie się głównych bohaterów. Wiecie, rollercoastery emocjonalne w takich książkach są wspaniałe, ale tutaj miało się po prostu wrażenie, że wszystko jest na siłę. Wybijało mnie z rytmu również ciągle powtarzanie jakim Josh nie jest łamiącym serca objawieniem wśród innych chłopaków, jaki to nie jest seksowny bad boy ze złą reputacją.

Jednak mimo swoich wad książka mnie wciągnęła i wzruszyła, tak jak na początku, tak i na końcu. Zagrała na czułych strunach, ponieważ tematyka rodzin wojskowych jest niesamowicie emocjonująca. Obecnie mogę stwierdzić, że na pewno chętnie sięgnę po kolejne tomy choćby z ciekawości, żeby zobaczyć jak warsztat autorki się rozwijał, bo „Każdym skrawkiem duszy” był debiutem autorki, ale niestety ta książka mimo, że była w porządku do przeczytania, nie zostanie w moim serduszku na dłużej. Jestem jednak pewna, że te 10 lat temu byłabym tą historią zachwycona.

Myślę, że ta historia znajdzie swoich zwolenników, więc nie odradzam zapoznania się z nią. Wręcz przeciwnie! Może Was skomplikowany świat Ember i Josha porwie w swoje ramiona bardziej, niż mnie ♥️

[współpraca reklamowa @mustread.wydawnictwo ]

Pisze to z bólem serca, ale niestety „Każdym skrawkiem duszy” nie będzie moim ulubieńcem. Zaznaczę, że patrzę na nią ze świeżej perspektywy, bo czytałam ją po raz pierwszy mimo, że w oryginale została wydana w 2014 roku.

Zacznę od tego, że miałam ogromne wymagania co do tego tytułu. Tyle się nasłuchałam, że książki autorki...

Powiem Wam, że bardzo się cieszę, że po kacu wywołanym Fourth Wing zabrałam się za „Błąd” od Elle Kennedy, bo było to wszystko, czego potrzebowałam. I szczerze mówiąc tendencja jest wzrostowa, ponieważ ten tom podobał mi się jeszcze bardziej niż pierwszy! Słyszałam też, że im dalej tym jeszcze lepiej, więc zacieram rączki, bo seria Off Campus już ląduje na liście moich ulubieńców.

W tym tomie mamy do czynienia z Loganem oraz Grace i początkowo myślałam, że może to być nudny odgrzewany kotlet, bo wiecie: ona szara myszka, on popularny sportowiec, ale zagrało mi to mimo powielanych schematów i bawiłam się świetnie od początku do końca, a historia tej dwójki okazała się i zabawna i wzruszająco-poruszająca.

Logan to typ chłopaka, który kryje się za maską popularnego sportowca. Skacze z kwiatka na kwiatek i żyje jakby jutra miało nie być. Chowa ogrom nieprzepracowanych emocji ciągnących go w dół i skutecznie odcinających mu drogę od świetlanej przyszłości. Jego lojalność wobec rodziny i złożonych obietnic jest silniejsza niż sport, któremu chciałby poświęcić całe życie.

Grace to typ spokojnej dziewczyny, która skupia całą swoją uwagę na nauce, a jej niezwykle zorganizowane życie jest jej strefą komfortu. Stopniowo przechodzi ogromną przemianę, a ja z satysfakcją obserwowałam jak uczy się stawiać granice i poznaje samą siebie na nowo.

Zderzenie tych dwóch światów było przyjemnym doświadczeniem, które śledziłam z wielkim zaciekawieniem! Czy była przewidywalna? Tak, ciężko aby takie historie były wielce odkrywcze i zaskakujące, ale czy mi to przeszkadzało? Totalnie nie. Chyba zadziało to wręcz na plus, bo czułam się komfortowo podczas czytania.

Książka ta stoi dobrym humorem, świetnie wykreowanymi postaciami i pomysłem na siebie. Mamy tutaj idealny balans pomiędzy problemami, życiem studenckim, a spicy scenami. Wszystko miało swoje odpowiednie miejsce i nie zabrakło nawet Garreta i Hannah! Elle Kennedy ma niesamowity talent do wciągania czytelnika w wykreowany świat i trzymania go w nim do ostatniej strony. Z wielką ekscytacją sięgnę po kolejne historie!

#teamLogan 🤌🏻

Książka 18+! 🌶️

Powiem Wam, że bardzo się cieszę, że po kacu wywołanym Fourth Wing zabrałam się za „Błąd” od Elle Kennedy, bo było to wszystko, czego potrzebowałam. I szczerze mówiąc tendencja jest wzrostowa, ponieważ ten tom podobał mi się jeszcze bardziej niż pierwszy! Słyszałam też, że im dalej tym jeszcze lepiej, więc zacieram rączki, bo seria Off Campus już ląduje na liście moich...

Powiem Wam, że ogromnie żałuję, że dałam tej książce leżakować na półce od dnia premiery i dopiero teraz się za nią zabrałam.

Tak naprawdę zostawiłam ją „na później”, bo hype, który powstał wokół najpierw Fourth Wing, a potem Iron Flame zadziałał na mnie odwrotnie, niż powinien i po prostu bałam się sięgnąć po ten pierwszy tom. Bałam się, że mnie rozczaruje, nie porwie tak bardzo, ale muszę powiedzieć, że ta obawa była bezpodstawna, bo przepadłam na dobre.

Wczoraj skończyłam i nie mogę przestać o tej książce myśleć. Podobało mi się tutaj absolutnie wszystko: od bohaterów pierwszo- i drugoplanowych, po wykreowany świat i smoki, z którymi w takiej ilości miałam do czynienia po raz pierwszy. W ogóle motyw tego, że to smoki są górą ogromnie przypadł mi do gustu.

Historia jest prowadzona tak, że wciąga już od samego początku i przenosimy się do świata elitarnej, acz brutalnej uczelni wojskowej, w której to przetrwają najsilniejsi i najbardziej sprytni. Niejednokrotnie wstrzymywałam oddech w oczekiwaniu na rozwój wydarzeń, a syndrom „jeszcze jednego rozdziału” towarzyszył mi przez cały czas.

Ale żeby nie było aż tak kolorowo, to jedna kwestia irytowała mnie przez 3/4 książki, a było to nagminne podkreślanie i wciskanie w oczy czytelnikowi, że Vi jest krucha, mała, słaba, delikatna i tak dalej. Zrozumiałam za pierwszym razem i uważam, że ciągłe podkreślanie tej kwestii zadziałało odwrotnie, niż miało. Wiem, że było to celowym zabiegiem aby konkretne wydarzenia odpowiednio wybrzmiały, ale czułam się trochę tak, jakby ktoś stał mi nad głową i upewniał się, czy na pewno zrozumiałam, że Vi jest krucha i słaba, a mimo to przeszła ogromną drogę.

Reasumując, czy mam kaca po tej książce? TAK.
Czy chcę swojego smoka? TAK.
Czy muszę kupić IF i nie zwlekać z przeczytaniem? ZDECYDOWANIE.

Jeśli jeszcze jakimś cudem zwlekaliście z przeczytaniem Fourth Wing, tak jak ja, to koniecznie to zmieńcie i zabierzcie się za czytanie! Nie będziecie żałować! Ja się podpisuję po tym wszystkim, ogromnie polecam 🐉🖤

Powiem Wam, że ogromnie żałuję, że dałam tej książce leżakować na półce od dnia premiery i dopiero teraz się za nią zabrałam.

Tak naprawdę zostawiłam ją „na później”, bo hype, który powstał wokół najpierw Fourth Wing, a potem Iron Flame zadziałał na mnie odwrotnie, niż powinien i po prostu bałam się sięgnąć po ten pierwszy tom. Bałam się, że mnie rozczaruje, nie porwie...