Jesteśmy społecznością, która kocha książki

𝒐𝒑𝒊𝒏𝒊𝒂:

Już od samego początku strasznie się wciągnęłam i miałam problem z odejściem od tej pozycji. Historia Vivian i Venoma wzbudziła we mnie mnóstwo emocji, o których nawet ja sama nie miałam pojęcia, jednak na całe szczęście w pozytywnym sensie.

Główna bohaterka – Vivian w tym tomie, była jedną z moich ulubionych postaci. Jak w pierwszej części często mnie irytowała to teraz szczerze ją polubiłam . Wydaje mi się, że jej postać była o wiele lepiej dopracowana i pogłębiona. Z większością bohaterów miałam podobnie, w tym tomie ich postacie były o wiele bardziej rozwinięte, przez co miałam okazję aby lepiej ich poznać.

Jeżeli chodzi o fabułę to była ona bardzo wciągająca i ciekawa. Autorka umieściła w niej dużo nowych wątków, które zostały idealnie wkręcone w fabułę i były genialnie poprowadzone, przez co nie praktycznie nie mogłam oderwać się od tej książki. Duży plus jest również za bardzo dobre połączenie głównego wątku z wątkiem romantycznym, który od pierwszego tomu opisowo był lepiej ukazany. Jak przy pierwszej części miałam czasami wrażenie, że relacja Vivian i Venoma jest płytka to w tej emocje i chemia między nimi wręcz wylewały się z kartek.

Podsumowując ,,𝑉𝑒𝑛𝑜𝑚 𝐼𝐼” spodobał mi się bardziej niż pierwsza część i przez końcówkę nie mogę się już doczekać finalnego tomu. Z całego serca mogę wam polecić tą na razie dylogię!!!

𝒐𝒑𝒊𝒏𝒊𝒂:

Już od samego początku strasznie się wciągnęłam i miałam problem z odejściem od tej pozycji. Historia Vivian i Venoma wzbudziła we mnie mnóstwo emocji, o których nawet ja sama nie miałam pojęcia, jednak na całe szczęście w pozytywnym sensie.

Główna bohaterka – Vivian w tym tomie, była jedną z moich ulubionych postaci. Jak w pierwszej części często mnie irytowała...

Już od samego początku byłam oczarowana tą powieścią. Wyróżnia się ona od innych książek jakie czytałam, przez jej wyjątkowy styl pisania i fascynujących bohaterów.

Główna bohaterka – Nica, miała w sobie coś, że mimo jej niektórych żenujących zachowań nie potrafiłam być zirytowana jej postacią. Jej kreacja była bardzo delikatna i łagodna, a z drugiej strony była silna i nie pozwała komukolwiek psuć jej marzeń. Rigel, czyli nasz męski bohater, również fascynował mnie swoją tajemniczością i jego niezywkłym charakterem. Jeżeli chodzi o ich adoptowaną rodzinę to bardzo podobało mi się jak dużym wsparciem darzyli tą dwójkę mimo niektórych rzeczy które robili i ogólnie tym jak "ciepło" ich traktowali.

Sama fabuła była dość normalna. Opisane było życie Nicy i Rigela po adopcji, rozwój ich relacji, oraz wpływ przeszłości na ich tamtejszą teraźniejszość. I właśnie przy tym momencie chciałabym się odnieść to jedynego z moich ulubionych wątków którym była przeszłość tych bohaterów. Dzięki stylu pisania autorki wszystkie te bolesne sytuacji były unikalnie opisane emocjami co bardzo mi się podobało.

Oczywiście na koniec nie mogę pominąć wątku romantycznego, który był piękny a zarazem toksyczny i bolesny. Ja sama nie popieram większości zachowań bohaterów w tej relacji, jednakże bardzo podobało mi się to jak zostało to napisane i ukazane.

Podsumowując jestem oczarowana ,,𝑹𝒛𝒆𝒛́𝒃𝒊𝒂𝒓𝒛𝒆𝒎 𝒍𝒆𝒛" i zapamiętam tą książkę na długo ponieważ wywarła na mnie gigantyczne wrażenie oraz całym sercem pokochałam Nice i Rigela <3

Już od samego początku byłam oczarowana tą powieścią. Wyróżnia się ona od innych książek jakie czytałam, przez jej wyjątkowy styl pisania i fascynujących bohaterów.

Główna bohaterka – Nica, miała w sobie coś, że mimo jej niektórych żenujących zachowań nie potrafiłam być zirytowana jej postacią. Jej kreacja była bardzo delikatna i łagodna, a z drugiej strony była silna i...

Niestety okazało się,że miałam za wysokie wymagania do tej książki. Jak na początku podczas czytania świetnie się bawiłam to potem wraz z dalszym przebiegiem akcji coraz bardziej się nudziłam.

Bohaterowie są zdecydowanie moją ulubioną częścią tej powieści, ponieważ wnosili oni mnóstwo poczucia humoru i śmiechu. Drugim lubianym przeze mnie wątkiem był klimat, mrocznego szkockiego zamku położonego na odludziu, bez żadnego kontaktu ze światem. Autor świetnie wykreował świat w którym odbywała się akcja ,,𝑲𝒍𝒂𝒕𝒘𝒚 𝒅𝒐𝒎𝒖 𝑴𝒄𝑲𝒊𝒍𝒍𝒊𝒂𝒏𝒐́𝒘”, jednak uważam, że sama fabuła miała większy potencjał i mogła być ciekawiej opisana. Sądzę tak ponieważ, w pewnym momencie dużo wątków było rozpoczętych i miałam problem czytaniem, co skutkowało moim zastoje czytelniczym.

Podsumowując ten tom na pewno nie będzie moim ulubionym i nie zapadanie mi w pamięć, jednakże nie zniechęcam się i będę chciała przeczytać kolejne tomy.

Niestety okazało się,że miałam za wysokie wymagania do tej książki. Jak na początku podczas czytania świetnie się bawiłam to potem wraz z dalszym przebiegiem akcji coraz bardziej się nudziłam.

Bohaterowie są zdecydowanie moją ulubioną częścią tej powieści, ponieważ wnosili oni mnóstwo poczucia humoru i śmiechu. Drugim lubianym przeze mnie wątkiem był klimat, mrocznego...