Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"UMRZESZ TY I UMRĄ WSZYSCY TWOI BLISCY I POTĘGI UPADNĄ. JEDNO TYLKO ŻYĆ BĘDZIE WIECZNIE POLEGŁYCH WIECZNA CHWAŁA."

W połowie książki chciałem już z niej zrezygnować, bo wędrówka Artema i jego naiwne podejście zaczynało nudzić i męczyć. Na szczęście jeśli już coś zaczynam, to z zasady to kończę, czego w przypadku Metra nie żałuję. Raz, że akcja zaczyna się rozwijać, to sam Artem się zmienia, mając coraz dociekliwsze przemyślenia, które rodzą się po poznaniu kolejnych systemów, ideologii i filozofii kolejnych spotkanych osób i stacji, by dojść do "Ewangelii według Artema". Samo gorzkie zakończenie zaskakuje i mnie wprowadziło w stan niezwykłego smutku, że było tak blisko, a mimo to nasza wstrętna natura znów wzięła nad nami górę. Dukaj to nie jest, ale przyjemnie zbliża się w tym kierunku.

"UMRZESZ TY I UMRĄ WSZYSCY TWOI BLISCY I POTĘGI UPADNĄ. JEDNO TYLKO ŻYĆ BĘDZIE WIECZNIE POLEGŁYCH WIECZNA CHWAŁA."

W połowie książki chciałem już z niej zrezygnować, bo wędrówka Artema i jego naiwne podejście zaczynało nudzić i męczyć. Na szczęście jeśli już coś zaczynam, to z zasady to kończę, czego w przypadku Metra nie żałuję. Raz, że akcja zaczyna się rozwijać, to sam...

Mam mieszane uczucia książki. Z jednej strony to dobra literatura, zwroty akcji, ciekawi bohaterowie, słowiański klimat. Jednak z drugiej odrzucała mnie jej antypogańskie nastawienie, przedstawienie kapłanów jako żądnych krwi manipulantów, przeznaczających swych wyznawców na żer nieumarłych (akcja kilkakrotnie powtórzona)i ogólnie buntowników w jak najgorszym świetle, przy jednoczesnym wybielaniu polskich księży i ich zwolenników. Choć i tam jestem zdania, że najlepsza jest historii Wiłły i Sewy, dziejąca się poza głównym wątkiem.

Mam mieszane uczucia książki. Z jednej strony to dobra literatura, zwroty akcji, ciekawi bohaterowie, słowiański klimat. Jednak z drugiej odrzucała mnie jej antypogańskie nastawienie, przedstawienie kapłanów jako żądnych krwi manipulantów, przeznaczających swych wyznawców na żer nieumarłych (akcja kilkakrotnie powtórzona)i ogólnie buntowników w jak najgorszym świetle, przy...

Jeśli sama książka jest dla mnie genialna, to opowiadania "Opowieść terapeuty" i "Czarne motyle" dorównują najlepszym powieściom Lovecrafta, wywoływały u mnie ten sam niepokój, pewny stan napięcia, zadumy, że musiałem przy czytaniu przystawać, wracać się, mimo, że nie ma tu nic przesadnie skomplikowanego, dla samego ponownego wczucia się w głównych bohaterów opowiadań. Na pewno wrócę do tej książki, by poczuć to jeszcze raz.

Jeśli sama książka jest dla mnie genialna, to opowiadania "Opowieść terapeuty" i "Czarne motyle" dorównują najlepszym powieściom Lovecrafta, wywoływały u mnie ten sam niepokój, pewny stan napięcia, zadumy, że musiałem przy czytaniu przystawać, wracać się, mimo, że nie ma tu nic przesadnie skomplikowanego, dla samego ponownego wczucia się w głównych bohaterów opowiadań. Na...