Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam duże oczekiwania po pierwszej części serii Atlanci i niestety "Wyspa sześciu pierścieni" nie zasłużyła nawet na miano znośnej. Pomijając już błędy w redakcji tekstu, o których już wspominano w opiniach, bardzo wiele poprawek wymagałaby sama fabuła. Bohaterowie są jednowymiarowi i papierowi, a zwłaszcza główna bohaterka Dalema, która ni stąd ni zowąd z małej szarej myszki bojącej się własnego cienia zmienia się w gniewną i dumną Wybraną, a potem Kakrahana, który pozwalał sobie na wszystko. Jak dla mnie brakowało ukazania ewolucji, jaka nastąpiła w dziewczynie, nie miała ona żadnej podstawy w fabule (bo nie jest nią bynajmniej doświadczenie sprzeciwiania się nauczycielowi na lekcji) i nastąpiła ot tak w mgnieniu oka bo autor tak sobie zażyczył. Rozwydrzenie i roszczeniowa postawa (wynikająca zapewne z głupoty czy braku instynktu samozachowawczego) głównej bohaterki doprowadzało mnie do irytacji sięgającej zenitu. Gdy dodać do tego kompletne zaślepienie (bo jak inaczej można nazwać wierną i oddaną służbę Władcy, który nawet wobec własnej córki potrafił wymusił posłuszeństwo siłą) i brak nawet szczypty inteligencji to nawet szlachetne od czasu do czasu czyny nie mogą uratować postaci Dalemy.
Wszystkie postacie drugo i trzecio planowe są płytkie, pozbawione realizmu, wypowiadające kanciate frazesy. Jedynym bohaterem, na który warto zwrócić uwagę to Odan, postać zarówno dopracowana, jak i konsekwentna. Jedynym co zaszkodziło jego wątkowi to rozdziały-wtręty będące rozmową Odana i Chartrosa, które wywołało tylko i wyłącznie przewidywalność dalszej historii.
Wiele z tych wad pojawiało się już w pierwszej części cyklu, jednak z cichą nadzieją liczyłam na to, że autor weźmie się za nie i kolejna część będzie bardziej spójna i lepiej napisana. To co przyciągnęło mnie do tej trylogii to oryginalny pomysł na pełen uroku i tajemnic świat Atlantów, ale jak widać nie wykorzystano jego możliwości.
Szkoda tylko, że nie dowiem się, jak autor chciał rozwiązać poruszone wątki (choć wielu rozwiązań się domyślam - o co wcale nie jest zbyt trudno). Mimo, że trzecia część została zapowiedziana, to widoków na jej rychłe wydanie raczej nie ma.

Miałam duże oczekiwania po pierwszej części serii Atlanci i niestety "Wyspa sześciu pierścieni" nie zasłużyła nawet na miano znośnej. Pomijając już błędy w redakcji tekstu, o których już wspominano w opiniach, bardzo wiele poprawek wymagałaby sama fabuła. Bohaterowie są jednowymiarowi i papierowi, a zwłaszcza główna bohaterka Dalema, która ni stąd ni zowąd z małej szarej...

Długo oczekiwane przeze mnie zakończenie - wspaniałe, aczkolwiek przewidziałam co stanie się z naszym głównym bohaterem. W tej kwestii autor mógł się odrobinę więcej postarać i ukryć planowany przez niego finał. Poza tym - doskonałe rozwiązanie tajemnic pojawiających się w całym cyklu, brak sprzeczności i genialnie wykreowany świat, w którym zostali osadzeni bohaterowie.
Cała seria napisana jest z bajecznym rozmachem. Odnośnie stylu - czasami miałam wrażenie, że odczucia i emocje bohaterów są trochę przegadane, przez co wydawały mi się mało wiarygodne. I ostatnia uwaga, która również odnosi się do całej serii - miałam problemy, żeby przebrnąć przez gąszcz dziwnie brzmiących nazw i imion, co znacznie spowalniało prędkość czytania.
Szkoda, że nie przeczytam już dalszego ciągu przygód Seomana, bo byłaby to prawdziwa przyjemność, po tak długiej "wspólnej" wędrówce.

Długo oczekiwane przeze mnie zakończenie - wspaniałe, aczkolwiek przewidziałam co stanie się z naszym głównym bohaterem. W tej kwestii autor mógł się odrobinę więcej postarać i ukryć planowany przez niego finał. Poza tym - doskonałe rozwiązanie tajemnic pojawiających się w całym cyklu, brak sprzeczności i genialnie wykreowany świat, w którym zostali osadzeni bohaterowie....

Ciężko było mi przez nią przebrnąć. Jakoś nie mogłam się zachwycić stylem Murakamiego, który jak na mój gust jest zbyt mdły i jakby wybrakowany. Może niezbyt dobrze wybrałam pozycję, jak na moją pierwszą powieść Murakamiego. Pomimo mojej bogatej wyobraźni bohaterowie byli dla mnie nierealni i postępowali nieracjonalnie. Jeżeli reszta książek Murakamiego utrzymana jest w podobnym stylu to chyba będę się trzymać od nich z daleka.

Ciężko było mi przez nią przebrnąć. Jakoś nie mogłam się zachwycić stylem Murakamiego, który jak na mój gust jest zbyt mdły i jakby wybrakowany. Może niezbyt dobrze wybrałam pozycję, jak na moją pierwszą powieść Murakamiego. Pomimo mojej bogatej wyobraźni bohaterowie byli dla mnie nierealni i postępowali nieracjonalnie. Jeżeli reszta książek Murakamiego utrzymana jest w...