Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jednym z problemów demokratycznej formy rządów jest to, że polityka, która wydaje się rozsądna w czasach miłej i przyjaznej liberalnej demokracji, często odbija się straszną czkawką, gdy do głosu dojdzie bardziej autorytarny reżim.

Jednym z problemów demokratycznej formy rządów jest to, że polityka, która wydaje się rozsądna w czasach miłej i przyjaznej liberalnej demokracji, często odbija się straszną czkawką, gdy do głosu dojdzie bardziej autorytarny reżim.

Mi­zo­gi­nia i ho­mo­fo­bia to dwie for­my nie­na­wi­ści wo­bec wszyst­kie­go, co nie jest pa­triar­cha­tem.

Mi­zo­gi­nia i ho­mo­fo­bia to dwie for­my nie­na­wi­ści wo­bec wszyst­kie­go, co nie jest pa­triar­cha­tem.

... gdyż je­dy­nym kry­te­rium zba­wie­nia lub po­tę­pie­nia oka­zu­je się współ­two­rze­nie dobra wspól­ne­go. Ina­czej mó­wiąc, miarą czło­wie­czeń­stwa nie jest bez­myśl­ne po­wta­rza­nie for­mu­łek mo­dli­tew­nych czy dok­try­nal­nych, ale pomoc po­trze­bu­ją­cym, tu i teraz.

... gdyż je­dy­nym kry­te­rium zba­wie­nia lub po­tę­pie­nia oka­zu­je się współ­two­rze­nie dobra wspól­ne­go. Ina­czej mó­wiąc, miarą czło­wie­czeń­stwa nie jest bez­myśl­ne po­wta­rza­nie for­mu­łek mo­dli­tew­nych czy dok­try­nal­nych, ale pomoc po­trze­bu­ją­cym, tu i teraz.

Na­dzie­ja to nie ro­ko­wa­nie. To ukie­run­ko­wa­nie du­cha, ukie­run­ko­wa­nie ser­ca; wy­kra­cza ona poza świat bez­po­śred­nio prze­ży­wa­ny i za­ko­rze­nio­na jest gdzieś poza jego ho­ry­zon­tem.

Na­dzie­ja to nie ro­ko­wa­nie. To ukie­run­ko­wa­nie du­cha, ukie­run­ko­wa­nie ser­ca; wy­kra­cza ona poza świat bez­po­śred­nio prze­ży­wa­ny i za­ko­rze­nio­na jest gdzieś poza jego ho­ry­zon­tem.

Bardzo mi żal was, młodych, ponieważ to starcy zwykle wywołują wojny, lecz młodzi na nich giną.

Bardzo mi żal was, młodych, ponieważ to starcy zwykle wywołują wojny, lecz młodzi na nich giną.

Aleksandr Jakowlew, przewodniczący rosyjskiej komisji rehabilitacyjnej, ujmuje rzecz bardziej brutalnie: „Społeczeństwo jest obojętne na zbrodnie przeszłości, ponieważ zbyt wielu ludzi czynnie w nich uczestniczyło”[6]. System sowiecki uwikłał miliony ludzi w różne formy kolaboracji i zgniłych kompromisów. Wielu godziło się na to dobrowolnie, ale do czynów, wręcz strasznych, zmuszano również ludzi skądinąd uczciwych i prawych.

Aleksandr Jakowlew, przewodniczący rosyjskiej komisji rehabilitacyjnej, ujmuje rzecz bardziej brutalnie: „Społeczeństwo jest obojętne na zbrodnie przeszłości, ponieważ zbyt wielu ludzi czynnie w nich uczestniczyło”[6]. System sowiecki uwikłał miliony ludzi w różne formy kolaboracji i zgniłych kompromisów. Wielu godziło się na to dobrowolnie, ...

Nagle strefa publiczna staje się tak obrzydliwa, tak zdehumanizowana, że ludzie zaczynają się od niej odcinać, tworzą własną bezpieczną przestrzeń w domach i uciekają od świata.

Nagle strefa publiczna staje się tak obrzydliwa, tak zdehumanizowana, że ludzie zaczynają się od niej odcinać, tworzą własną bezpieczną przestrzeń w domach i uciekają od świata.

Zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi, przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym. Jedyna rzecz, jaka nie podlega przegłosowaniu przez większość, to sumienie człowieka.

Zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi, przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym. Jedyna rzecz, jaka nie podlega przegłosowaniu przez większość, to sumienie człowieka.

Co takiego musi się stać, żeby dobrzy ludzie robili złe rzeczy? Może wystarczy lęk, że nie pożyczą ciągnika. Może wiara, że ważniejsi są nasi, że kto nie z nami, ten przeciwko nam. Może tylko myśl, że lepiej się nie wychylać. A może zbytnia ufność, że to nie o nas chodzi, że zło nas nie dotyczy i nie dotyka. Że my przecież jesteśmy porządnymi, dobrymi, odważnymi ludźmi.

Co takiego musi się stać, żeby dobrzy ludzie robili złe rzeczy? Może wystarczy lęk, że nie pożyczą ciągnika. Może wiara, że ważniejsi są nasi, że kto nie z nami, ten przeciwko nam. Może tylko myśl, że lepiej się nie wychylać. A może zbytnia ufność, że to nie o nas chodzi, że zło nas nie dotyczy i nie dotyka. Że my przecież...

Takie jest życie, no nie? Śmierć budzi chęć do życia. Świat to mnóstwo cienkich linii rozgraniczających to, co uważamy za ekstremum.

Takie jest życie, no nie? Śmierć budzi chęć do życia. Świat to mnóstwo cienkich linii rozgraniczających to, co uważamy za ekstremum.

... wtedy poczuł się naprawdę bardzo samotny - tak, jakby wewnątrz jego ciała nie było już nikogo.

... wtedy poczuł się naprawdę bardzo samotny - tak, jakby wewnątrz jego ciała nie było już nikogo.

Głowę swą oprzyj na mym ramieniu I do księżyca obróć swą twarz, I oświecona w bladym promieniu O widmie szczęścia dumaj i marz! Z podróży Dunajcem.

Głowę swą oprzyj na mym ramieniu I do księżyca obróć swą twarz, I oświecona w bladym promieniu O widmie szczęścia dumaj i marz! Z podróży Dunajcem.

Grecki filozof Tales z Miletu postrzegał wodę jako początek i źródło rzeczy i w rzeczywistości miał rację. Każda kropla wody, która dziś istnieje, była obecna podczas narodzin życia. Przez trzy miliardy lat wędrowały one w nieustającym cyklu przez morza, chmury i skały, potem przez rośliny i zwierzęta, aż woda wypełniła roślinność w równym stopniu co koryta rzek.

Grecki filozof Tales z Miletu postrzegał wodę jako początek i źródło rzeczy i w rzeczywistości miał rację. Każda kropla wody, która dziś istnieje, była obecna podczas narodzin życia. Przez trzy miliardy lat wędrowały one w nieustającym cyklu przez morza, chmury i skały, potem przez rośliny i zwierzęta, aż woda wypełniła roślinność w r...

Co ci się przydarzyło?” jest kluczowym pytaniem nie tylko wtedy, kiedy chcemy zrozumieć drugiego człowieka; to kluczowe pytanie, jeśli chcemy zrozumieć mózg. Inaczej mówiąc, twoja historia osobista – ludzie i miejsca – wpływa na rozwój twojego mózgu. W efekcie każdy z naszych umysłów jest wyjątkowy. Życiowe doświadczenia formują sposób, w jaki się porządkują i funkcjonują kluczowe układy naszych mózgów, więc każde z nas widzi i pojmuje świat unikalnie.

Co ci się przydarzyło?” jest kluczowym pytaniem nie tylko wtedy, kiedy chcemy zrozumieć drugiego człowieka; to kluczowe pytanie, jeśli chcemy zrozumieć mózg. Inaczej mówiąc, twoja historia osobista – ludzie i miejsca – wpływa na rozwój twojego mózgu. W efekcie każdy z naszych umysłów jest wyjątkowy. Życiowe doświadczenia formują sposób, w jaki się porządkują i funkcjonują klucz...