Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsze dwie trzecie oklepane,schematyczne bez szału.Ogromni, groźni panowie.Panie podobnie.Z lekką (lub większą) dozą sexapilu.Później pan Abercrombie podciąga się.Trafia się co jakiś czas bardzo przyzwoity dialog i całkiem fajnie przeskakiwać zaczyna pomiędzy poszczególnymi akcjami.hmmm...ale jak już gdzieś by to było... Ogólnie nie jest źle.I duży plus za postać Morveera.Wiadomo,w pozostałej jednej trzeciej najbardziej.W miarę miło się czytało.Kiedyś ogarnę resztę.Siódemkę za fantasy zostawiam śmiało.

Pierwsze dwie trzecie oklepane,schematyczne bez szału.Ogromni, groźni panowie.Panie podobnie.Z lekką (lub większą) dozą sexapilu.Później pan Abercrombie podciąga się.Trafia się co jakiś czas bardzo przyzwoity dialog i całkiem fajnie przeskakiwać zaczyna pomiędzy poszczególnymi akcjami.hmmm...

Rozwiń

Zwiń

Jako reportaż sam w sobie poprawny całkiem.Nic do zarzucenia w sumie pani Ewie. Ćwierćwiecze tej sprawy skompresowane na kilkuset stronach.Dość rzetelnie.Nawet jak dla kogoś kto zna to z innej troszkę perspektywy żyjąc obok całej tej tragedii i tam dorastając.

Jako reportaż sam w sobie poprawny całkiem.Nic do zarzucenia w sumie pani Ewie. Ćwierćwiecze tej sprawy skompresowane na kilkuset stronach.Dość rzetelnie.Nawet jak dla kogoś kto zna to z innej troszkę perspektywy żyjąc obok całej tej tragedii i tam dorastając.

"Literacka fantazja wydaje się uboga w porównaniu z prozą życia Archipelagu".A wszystko to spisane,opowiedziane przez innych,przyzwyczajonych jakby do tego, jak by to była nieodzowna część ich egzystencji. Niby zło,ale swoje.I krok po kroku cały mechanizm działania tegoż zła.Dość mocne.

"Literacka fantazja wydaje się uboga w porównaniu z prozą życia Archipelagu".A wszystko to spisane,opowiedziane przez innych,przyzwyczajonych jakby do tego, jak by to była nieodzowna część ich egzystencji. Niby zło,ale swoje.I krok po kroku cały mechanizm działania tegoż zła.Dość...

Rozwiń

Zwiń