Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wikingowie 100 lat przed wydarzeniami opisanymi w książce przypłynęli do jakiegoś fantastycznego odpowiednika Ameryki południowej. Nie do końca wiadomo co dokładnie się wtedy wydarzyło, ale obecnie zamieszkują wioskę Harówka, mają zakaz opuszczania swojej wioski w promieniu 10 mil. A sąsiadujące plemię dostarcza im pożywienie. W pasie tych neutralnych 10 mil nie ma zwierzyny łownej. Taki układ doprowadził do maksymalnego rozleniwienia się wikingów. Najstarsi nawet już nie pamiętają po co był wóz i jak robić koło. Nikt nie pracuje. Z jakiegoś powodu utrzymują w każdym pokoleniu grupę 10 wojowników, oni mają obowiązki - muszą codziennie trenować. W odległej Calnii cesarzowa ma wizjonerski sen. Horda grzyboludzi (wikingów) ma zniszczyć świat i zabić wszystkich ludzi. Wikingowie mają tak jasną skórę, że w kolorze przypomina im grzyby. Wysyła armię 400 wojowników aby zgładzili Harówkowian (potomków wikingów) i od razu też przy okazji może plemię, które ich dokarmia. Tam akurat nie było przepowiedni, ale coś się nie zgadzało w podatkach i wznieśli bunt w stolicy. Tak zaczyna się wielka przygoda Finna i jego przyjaciół. Przepełniona walką, ucieczką, chęcią przetrwania. Kierunek wyznacza niepełnosprawny chłopiec Ottar niemowa. Rozumie jego słowa tylko siostra, ale za to zawsze trafnie ostrzega przed zagrożeniem. W pościg rusza grupa 10 bezwzględnych morderczyń o magicznie wspomaganych umiejętnościach bojowych. Brak uczuć czyni je niemal robotami. W odróżnieniu od czasu żelaza cykl na zachód od zachodu jest jakiś bardziej pogodny. Mottem przewodnim czasu żelaza było wszyscy zginiemy bo Cezar. Tutaj też wszyscy zginiemy, ale to nic, bo dołączymy do naszych w Valhalli. Zakończenie to ciekawa zajawka do drugiego tomu. Polecam, praktycznie nie mogłam się oderwać od czytania.