Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Warto tę książkę przeczytać "na raz", zasiąść jak do filmu i dać się ponieść tej historii. Uważna lektura bez przerw pozwoli dostrzec niuanse poetyckiej prozy Papużanki, która niespiesznie odsłania nam z każdą stroną coraz więcej. W pozornie znanej nam historii małżeństwa i rozstania ujęta jest cała paleta uczuć: obojętność, miłość, odraza, zazdrość. Uczestniczymy w tym podglądaniu razem z bohaterem, jakbyśmy sami rozstawiali statyw aparatu, studiując jednocześnie jego narastającą obsesję. Książka skłania także do refleksji nad samą fotografią: mamy tu więc zdjęcie, które utrwala moment, a jednocześnie nieodwracalnie zabiera go życiu. Zakończenie przyspiesza, jest jak błysk flesza po długim naświetlaniu i zdecydowanie wynagradza nam chwile poświęcone na tę lekturę.

Warto tę książkę przeczytać "na raz", zasiąść jak do filmu i dać się ponieść tej historii. Uważna lektura bez przerw pozwoli dostrzec niuanse poetyckiej prozy Papużanki, która niespiesznie odsłania nam z każdą stroną coraz więcej. W pozornie znanej nam historii małżeństwa i rozstania ujęta jest cała paleta uczuć: obojętność, miłość, odraza, zazdrość. Uczestniczymy w tym...

Przewidywalna, banalna, napisana prostym językiem, wręcz grafomańska. Do tego denne i wywołujące moje zażenowanie dialogi. Mam zasadę, że czytam książki do końca, zanim coś o nich napiszę, ale tutaj wyraźnie przestrzegam przed stratą czasu, albo co gorsza, pieniędzy. Wytrwałam uważnie do 1/3, dalej śledziłam już tylko kluczowe momenty, szybko zmieniając strony. Sięgnęłam po książkę z polecenia, na tzw. booktube aż wrze na temat tej książki. To mój pierwszy kontakt z prozą Hannah, i niestety, mimo tego, że pojawiają się tu opinie, że to jedna ze słabszych powieści, to nie mam ochoty na więcej. Życie jest za krótkie na takie książki, lepiej sięgnąć po zdecydowanie głębszą prozę kobiecą, np. Therese Bohman czy Sarah Moss.

Przewidywalna, banalna, napisana prostym językiem, wręcz grafomańska. Do tego denne i wywołujące moje zażenowanie dialogi. Mam zasadę, że czytam książki do końca, zanim coś o nich napiszę, ale tutaj wyraźnie przestrzegam przed stratą czasu, albo co gorsza, pieniędzy. Wytrwałam uważnie do 1/3, dalej śledziłam już tylko kluczowe momenty, szybko zmieniając strony. Sięgnęłam po...