Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie jakby coraz częściej za swoje życiowe zadanie uważali czynienie możliwie największego hałasu, dopóki coś nie zamknęło im ust.

Ludzie jakby coraz częściej za swoje życiowe zadanie uważali czynienie możliwie największego hałasu, dopóki coś nie zamknęło im ust.

Elementem jego codziennej walki z samym sobą było robienie rzeczy nieprzyjemnych. Gdyby bowiem uległ swej narastającej niechęci do takiego życia, jak mu się układało, musiałby zwyczajnie leżeć w łóżku na okrągło przez całą dobę i wstawać jedynie wówczas, gdy nakazałby to mu głód.

Elementem jego codziennej walki z samym sobą było robienie rzeczy nieprzyjemnych. Gdyby bowiem uległ swej narastającej niechęci do takiego życia, jak mu się układało, musiałby zwyczajnie leżeć w łóżku na okrągło przez całą dobę i wstawać jedynie wówczas, gdy nakazałby to mu głód.

Frankowski był wierzący, co tydzień chodził z Bernatką do katedry, przyjmowali komunię. W niemieckim niebie nie było już miejsca dla Frankowskiego. A polskie niebo wypełniały niemieckie samoloty.

Frankowski był wierzący, co tydzień chodził z Bernatką do katedry, przyjmowali komunię. W niemieckim niebie nie było już miejsca dla Frankowskiego. A polskie niebo wypełniały niemieckie samoloty.

Wymyślił system polegający na próbach oszukiwania samego siebie poprzez oszukiwanie otoczenia, a następnie, dzięki powierzchownym myślom i ostrożnym manewrom, na życiu przez pewien czas, że naprawdę jest taki, jak postrzegają go owi przypadkowi ludzie.

Wymyślił system polegający na próbach oszukiwania samego siebie poprzez oszukiwanie otoczenia, a następnie, dzięki powierzchownym myślom i ostrożnym manewrom, na życiu przez pewien czas, że naprawdę jest taki, jak postrzegają go owi przypadkowi ludzie.

Może wiele nieszczęść wynika stąd, że ludzie nie są zbyt zainteresowani tym, co dzieje się w kimś najbliższym.

Może wiele nieszczęść wynika stąd, że ludzie nie są zbyt zainteresowani tym, co dzieje się w kimś najbliższym.

Śpiewaj ogrody, których nie znasz, serce moje, jak w szklance naczynia wlane ogrody, jasne, nieosiągalne. Wody i róże Szirazu i Ispahanu, Śpiewaj je błogo, sław je nieporównywalne.

Śpiewaj ogrody, których nie znasz, serce moje, jak w szklance naczynia wlane ogrody, jasne, nieosiągalne. Wody i róże Szirazu i Ispahanu, Śpiewaj je błogo, sław je nieporównywalne.