Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako wierna fanka Chyłki i Zordona jestem lekko rozczarowana. Wspaniale dzieje się w ich życiu, ale ta sprawa…

Co w końcu z Klejnem? Chciał ich wtopić, czy nie? Wątek został nieco porzucony. Fajnie, że ksiądz uniewinniony ale jakoś średnio zostały wyjaśnione motywy Brencza. Jak dokładnie to zrobił? Co z zabójstwem? Jak przekonał dzieciaka? Co z rodziną z Wrońska?

Czuję mega niedosyt, a przeważnie odkładając książkę z serii Chyłki myślałam „o jak dobrze!” :(

Jako wierna fanka Chyłki i Zordona jestem lekko rozczarowana. Wspaniale dzieje się w ich życiu, ale ta sprawa…

Co w końcu z Klejnem? Chciał ich wtopić, czy nie? Wątek został nieco porzucony. Fajnie, że ksiądz uniewinniony ale jakoś średnio zostały wyjaśnione motywy Brencza. Jak dokładnie to zrobił? Co z zabójstwem? Jak przekonał dzieciaka? Co z rodziną z Wrońska?

Czuję...

Czemu Snow był taki złowieszczy? Czemu terroryzował swój kraj?
Pomyślałam, że dowiem się w książce, której lekturę odkładałam przez dwa lata, bo krążyła mi w głowie niejasna myśl o potrzebie zachowania mojej ukochanej trylogii jako niezmiennej całości. Bałam się to zburzyć.
Zdecydowałam się w końcu na Balladę. I… przepadłam. Książka nie wyjaśniła powodów bycia złym, ale wyjaśniła jego postępowanie. Ja się z nim w pewnym momencie utożsamiałam… Połknęłam powieść w jeden dzień, czytając nawet przy gotowaniu. Miałam dreszcze przy scenach z 12 dystryktu i wisielczego drzewa.
Brawa dla autorki.

Czemu Snow był taki złowieszczy? Czemu terroryzował swój kraj?
Pomyślałam, że dowiem się w książce, której lekturę odkładałam przez dwa lata, bo krążyła mi w głowie niejasna myśl o potrzebie zachowania mojej ukochanej trylogii jako niezmiennej całości. Bałam się to zburzyć.
Zdecydowałam się w końcu na Balladę. I… przepadłam. Książka nie wyjaśniła powodów bycia złym, ale...

Ja doprawdy nie wiem co mnie AŻ TAK urzekło w tej książce. Wszak na pierwszy rzut oka na arcydzieło nie wygląda?
Ale jest napisana tak autentycznie!!! Ostatni raz coś takiego przeżywałam chyba pod kołdrą z latarką, walcząc z bazyliszkiem mieczem Gryffindora. Gregory zrobiła to niemal tak jak Rowling. Ja naprawdę byłam Lily! Angielską charakterną tancerką, często chciwą trzpiotką, by przeistoczyć się w matkę lwicę.
Trafiłam na tę książkę przypadkiem, ceniąc Gregory za jej powieści o Tudorach i nie żałuję.
Bardzo poważnie polecam tę pozycję. Każdemu.

Ja doprawdy nie wiem co mnie AŻ TAK urzekło w tej książce. Wszak na pierwszy rzut oka na arcydzieło nie wygląda?
Ale jest napisana tak autentycznie!!! Ostatni raz coś takiego przeżywałam chyba pod kołdrą z latarką, walcząc z bazyliszkiem mieczem Gryffindora. Gregory zrobiła to niemal tak jak Rowling. Ja naprawdę byłam Lily! Angielską charakterną tancerką, często chciwą...