Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Słodka rewolucja" jest idealnym przykładem na to, że niektóre książki pojawiają się po prostu w dobrym momencie. Będę szczera. Ta pozycja jest lekko schematyczna, przewidywalna i prawdopodobnie czytałam już coś podobnego, ale jednak miała coś w sobie takiego, że zrobiło mi się ciepło na serduchu, a także wygodnie się tam rozgościła. Historia Alice i Nathana jest może deczko za słodka oraz miejscami z lekka odrealniona, ale ma swój spory urok. Gdy po nią sięgnęłam nie byłam przekonana. Spojrzałam na styl pisania, na niektóre opisy i pomyślałam "Oj będzie ciężko!". Nic bardziej mylnego, moi drodzy, bo z każdą kolejną stroną wciągałam się coraz bardziej, a historia płynęło mi miło i przyjemnie. To, jak pani Kinga pisze także się zmieniło. Lubię zauważać takie zmiany na przestrzeni książki. Większość bohaterów bardzo polubiłam, a już zwłaszcza Alice! Fletcher jesteś wspaniała i cię pokochałam! Dodatkowo to chyba pierwsza bohaterka plus size i mam cichą nadzieję, że nie ostatnia! Potrzebujemy znacznie więcej takich postaci, a już zwłaszcza tak kochanych. Może nieco zbyt naiwa oraz ze zbyt dobrym sercem, ale naprawdę jeśli mielibyście sięgnąć po tę pozycję to właśnie dla Alice Fletcher! No i może dla nawiązań do Austen. No cóż... Ja tak czy siak ją polecam. Zwłaszcza, że zwykle nie zaznaczam fragmentów w książkach, a tu mi się zdarzyło!

"Słodka rewolucja" jest idealnym przykładem na to, że niektóre książki pojawiają się po prostu w dobrym momencie. Będę szczera. Ta pozycja jest lekko schematyczna, przewidywalna i prawdopodobnie czytałam już coś podobnego, ale jednak miała coś w sobie takiego, że zrobiło mi się ciepło na serduchu, a także wygodnie się tam rozgościła. Historia Alice i Nathana jest może...

Tak się jakoś złożyło, że książki pani Pauliny towarzyszą mi podczas sesji. Niestety też z tego powodu czytałam je przez dłuższy czas i na raty, a nawet bym powiedziała rateczki, ponieważ nie raz czytałam po 20, a nawet 10 stron na dzień. Cieszy mnie jednak ten fakt, ponieważ umożliwił mi on zaobserwowanie jednej, bardzo ważnej rzeczy. Otóż w każdym wypadku takie czytanie po parę stron działało na niekorzyść książki, ale nawet to nie zagroziło pozycją z serii gruzińskiej, które stały się najlepszymi książkami przeczytanymi w tym roku, a nawet uplasowały się w topce książek mojego życia. Po skończeniu "Ławrusznika" myślałam, że nic nie będzie w stanie zrzucić go z pierwszego miejsca, ale potem pojawił się "Pachan" i zagarnął moje serce oraz myśli do tego stopnia, iż już planuję jego reread. Tak naprawdę trudno mi się tutaj do czegokolwiek przyczepić. No dobra... Może trochę chciałabym ponarzekać na ostatni rozdział i epilog. No bo kończenie takim zwrotem akcji powinno być zakazane! I co? I ja mam teraz czekać parę miesięcy na "Worowkę". Coś takiego powinno być karalne. Postacie, czyli coś co kocham w tej historii. No dobra, niektórym z całego serca nienawidzę i nic ani nikt nie zmieni tego faktu. Mamy jednak parę nowych twarzy, w tym Aiszę. Znowu dostajemy silną bohaterkę, której demony przeszłości nie są w stanie złamać. To też jedna z tych rzeczy, za którą pokochałam książki pani Pauliny, no bo inaczej się nie da. A kolejną rzeczą są opisy, zwłaszcza opisy tortur i egzekucji, na których czasem musiałam robić przerwy w czytaniu. W ogóle styl pisania autorki to jest coś pięknego, bo dzięki niemu przez strony się płynie. Do tego nie tworzy ona prostych historii. Mam wrażenie, że tutaj wszystko zostało rozbudowane, rozwinięte do granic możliwości. Dodatkowo mam wrażenie, że cały czas tutaj się coś dzieje, a zwroty akcji... No cóż... Po nich jestem ciekawa, czym pani Paulina jeszcze nas zaskoczy. Myślę, że mogłabym jeszcze nie jedno tutaj napisać, ale reszcie przekonajcie się sami. Ja z czystym sumieniem daje mocne pięć gwiazdek i polecam "Pachana" i poprzedni tom, czyli "Ławrusznika"!

Tak się jakoś złożyło, że książki pani Pauliny towarzyszą mi podczas sesji. Niestety też z tego powodu czytałam je przez dłuższy czas i na raty, a nawet bym powiedziała rateczki, ponieważ nie raz czytałam po 20, a nawet 10 stron na dzień. Cieszy mnie jednak ten fakt, ponieważ umożliwił mi on zaobserwowanie jednej, bardzo ważnej rzeczy. Otóż w każdym wypadku takie czytanie...

To jest mocne oraz zasłużone cztery gwiazdki, ponieważ ta książka była świetna. Tak naprawdę jedyna rzecz, która mi w niej nie pasowała to styl pisania autorki. Miałam wrażenie, że to tylko przez niego nie mogłam czerpać z czytania pełnej przyjemności. To reszty jednak nie mam żadnych zarzutów. Świetna kreacja bohaterów, dobrze poprowadzona akcja książki, niesamowicie wykreowane miejsce akcji. Zacznę może od tej ostatniej rzeczy. Akcja rozgrywa się w Los Angeles, zniszczonym Los Angeles, które poznajemy na nowo i naprawdę miałam wrażenie, jakbym znalazła się w tym mieście po raz pierwszy. Nie wyobrażałam sobie dobrze mi znanych budynków oraz miejsc. Każdą rzecz budowałam w swojej głowie od nowa. Dobra idziemy dalej... Może przejdźmy do bohaterów, którzy są stworzeni w taki sposób, że jeśli mamy ich lubić to tak się staje, a jeśli nie to też tak jest. Nie czułam w stosunku do nich żadnej obojętności, nie myślałam sobie, że "no okay są spoko i tyle". Poza tym nie dało się odczuć także ich wieku. Mimo że Day oraz June mieli po piętnaście lat, jeśli mnie pamięć nie myli, to zachowywali się bardzo dojrzale, co wynikało w dużej mierze ze świata, w którym żyli. Jeśli też szukacie silnych, kobiecych postaci to ta pozycja będzie idealna, ponieważ znajdziemy je i na pierwszym planie i na tych drugich, czy też epizodycznych. Co do akcji to... Wszystko początkowo dzieje się dość wolno, co jak dla mnie jest rzeczą zrozumiałą, ponieważ dopiero poznajemy ten świat, ale gdzieś od połowy zaczyna się istny rollercoaster z ostrymi zakrętami w postaci zwrotów akcji, który trzyma nas w napięciu aż do ostatnich stron. Myślę, że z ręką na sercu mogę wam polecić "Legendę", a już zwłaszcza, jeśli tęsknicie za książkami w stylu "Niezgodnej" czy "Igrzysk śmierci". Ta pozycja zestarzała się z wielką klasą.

To jest mocne oraz zasłużone cztery gwiazdki, ponieważ ta książka była świetna. Tak naprawdę jedyna rzecz, która mi w niej nie pasowała to styl pisania autorki. Miałam wrażenie, że to tylko przez niego nie mogłam czerpać z czytania pełnej przyjemności. To reszty jednak nie mam żadnych zarzutów. Świetna kreacja bohaterów, dobrze poprowadzona akcja książki, niesamowicie...