rozwiń zwiń

Opinie użytkownika

Filtruj:
Wybierz
Sortuj:
Wybierz

Na półkach:

Czytałam po jednym opowiadaniu dziennie, w sumie przez 5 dni. Po każdej historii (tak jak lubię) pozostaje wiele przemyśleń. Ogólnie według mnie cykl opowiada o potędze ludzkiego umysłu - jak wiele zależy od naszych myśli, co można sobie wmówić i jaki wpływ wspomnienia mają na nasze życie. Schmitt zaimponował mi też tym, jak potrafi świetnie wcielić się w postacie kobiece. Kolejne książki już zamówione i czekam z niecierpliwością co znów odkryję u Pana Schmitta :)

Czytałam po jednym opowiadaniu dziennie, w sumie przez 5 dni. Po każdej historii (tak jak lubię) pozostaje wiele przemyśleń. Ogólnie według mnie cykl opowiada o potędze ludzkiego umysłu - jak wiele zależy od naszych myśli, co można sobie wmówić i jaki wpływ wspomnienia mają na nasze życie. Schmitt zaimponował mi też tym, jak potrafi świetnie wcielić się w postacie kobiece....

więcej Pokaż mimo to

Okładka książki Jak mówić żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły Adele Faber, Elaine Mazlish
Ocena 7,7
Jak mówić żeby... Adele Faber, Elaine...

Na półkach: ,

Warto przeczytać, jeśli ktoś korzysta z poradników. Niektóre pomysły bardzo ciekawe i trafne, ale fatalny przekład a amerykańskiego. Bardzo zepsuło mi to odbiór książki. Mimo dużej ilości przykładów, mało kwitesencji.

Warto przeczytać, jeśli ktoś korzysta z poradników. Niektóre pomysły bardzo ciekawe i trafne, ale fatalny przekład a amerykańskiego. Bardzo zepsuło mi to odbiór książki. Mimo dużej ilości przykładów, mało kwitesencji.

Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Jakoś nie dla mnie Głowacki, nie ten styl, męski charakter za którym nie przepadam - arogancki i przedmiotowy. Pierwsza moja styczność z autorem, ale nie sądzę żebyśmy się jeszcze spotkali ...

Jakoś nie dla mnie Głowacki, nie ten styl, męski charakter za którym nie przepadam - arogancki i przedmiotowy. Pierwsza moja styczność z autorem, ale nie sądzę żebyśmy się jeszcze spotkali ...

Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Niestety mój ulubiony "Cień Wiatru" położył się cieniem na innych książkach tego autora. Niby książki są podobne, ale to już nie to...

Niestety mój ulubiony "Cień Wiatru" położył się cieniem na innych książkach tego autora. Niby książki są podobne, ale to już nie to...

Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Różnorodna, magiczna i przyziemna. Świetnie się czyta. Jak zwykle dużo trafnych spostrzeżeń o relacjach i charakterach, Bogu, wierze i bardzo ciekawe tło polityczne. Ciekawie czyta się również dlatego, że główny bohater nie należy do grypy tych dobrych...
Po zakończeniu pozostaje żal rozstania.

Różnorodna, magiczna i przyziemna. Świetnie się czyta. Jak zwykle dużo trafnych spostrzeżeń o relacjach i charakterach, Bogu, wierze i bardzo ciekawe tło polityczne. Ciekawie czyta się również dlatego, że główny bohater nie należy do grypy tych dobrych...
Po zakończeniu pozostaje żal rozstania.

Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Myślę że to jedna z najlepszych książek Whartona. Lubię jego styl, sposób w jaki przedstawia historię. Główny bohater we wszystkich jego książkach jest trochę podobny, co sprawia, że ma się wrażenie że dzieli się z czytelnikiem swoim życiem.
Książka którą ciężko odłożyć. Wciągająca, trochę smutna i dająca do myślenia. Przeczytałam ją już dawno a ciągle mam ją w pamięci.

Myślę że to jedna z najlepszych książek Whartona. Lubię jego styl, sposób w jaki przedstawia historię. Główny bohater we wszystkich jego książkach jest trochę podobny, co sprawia, że ma się wrażenie że dzieli się z czytelnikiem swoim życiem.
Książka którą ciężko odłożyć. Wciągająca, trochę smutna i dająca do myślenia. Przeczytałam ją już dawno a ciągle mam ją w pamięci.

Pokaż mimo to