Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Osobiście, jako absolutny laik w zdrowym odżywianiu mogę powiedzieć że książka dla kogoś takiego jak ja bardzo odkrywcza, ale jednocześnie zupełnie nie do mnie skierowana.
Jako facet który niekoniecznie chce schudnąć, i który z gotowaniem nie radzi sobie najlepiej propozycja menu zawartego w książce jest bardzo trudna do wdrożenia, a autorka zbyt mało czasu poświęca praktycznym radą dla początkujących, a więcej na punktowanie zalet wypływających z kolejnych składników zdrowej diety. Niemniej ciekawa pozycja, polecam każdemu.

Osobiście, jako absolutny laik w zdrowym odżywianiu mogę powiedzieć że książka dla kogoś takiego jak ja bardzo odkrywcza, ale jednocześnie zupełnie nie do mnie skierowana.
Jako facet który niekoniecznie chce schudnąć, i który z gotowaniem nie radzi sobie najlepiej propozycja menu zawartego w książce jest bardzo trudna do wdrożenia, a autorka zbyt mało czasu poświęca...

Krzywdzące dla Gombrowicza jest to, że zmusza się do tej lektury ludzi na poziomie liceum (czy zmuszało* za moich czasów, nie jestem na bieżąco z reformami:>), którzy zwyczajnie nie są jeszcze gotowi na tę książkę i jej przekaz. Sam fakt wymuszonego czytania tylko potęguje efekt niechęci, co zmniejsza prawdopodobieństwo że kiedyś jeszcze do tej książki wrócą.

A warto.

Krzywdzące dla Gombrowicza jest to, że zmusza się do tej lektury ludzi na poziomie liceum (czy zmuszało* za moich czasów, nie jestem na bieżąco z reformami:>), którzy zwyczajnie nie są jeszcze gotowi na tę książkę i jej przekaz. Sam fakt wymuszonego czytania tylko potęguje efekt niechęci, co zmniejsza prawdopodobieństwo że kiedyś jeszcze do tej książki wrócą.

A warto.

Po lekturze Gombrowicza mam zawsze mieszane odczucia - z jednej strony momentami jego książki mnie męczą, i nic mi z nich nie zostaje. Z drugiej fragmenty tych książek są na wagę złota, i w jakiś sposób zmieniają moje podejście do pewnych spraw.

Tak też było z Trans-Atlantykiem. Momentami książka jest mocno przegięta (jak na moje pojmowanie intelektualne, zwyczajnie nie docierało do mnie jaki jest cel konkretnego wywodu), natomiast są momenty które na długo zapadają w pamięć i czyta się je znakomicie (np. opis poruszania się Gonzalo, różne opisy zachowań i kompleksów Polaków).

Na pewno bardzo pomaga posłowie Stefana Chwina (w wydaniu książki wydawnictwa literackiego), warto jest po jego przeczytaniu jeszcze raz podejść do tej krótkiej lektury, bardzo pomaga w lepszej jej interpretacji.

Po lekturze Gombrowicza mam zawsze mieszane odczucia - z jednej strony momentami jego książki mnie męczą, i nic mi z nich nie zostaje. Z drugiej fragmenty tych książek są na wagę złota, i w jakiś sposób zmieniają moje podejście do pewnych spraw.

Tak też było z Trans-Atlantykiem. Momentami książka jest mocno przegięta (jak na moje pojmowanie intelektualne, zwyczajnie nie...