Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia. To pierwsza książka Bondy, którą przeczytałam. Nie mam porównania. Już sam początek w formie opisu dość niejasnej sytuacji mnie nie zachwycił. Potem "obrażałam się" na te wszystkie nieszczęścia, które autorka ściągała na bohaterów. Nie poczułam sympatii do wiecznie spiętej i dumnej prokuratorki.

W połowie książki zastanawiałam się, czy warto kontynuować. Niemniej jednak całe dochodzenie tak mnie wciągnęło i byłam tak ciekawa, jakie pisarka zaproponuje rozwiązanie, że w jeden dzień dobrnęłam do końca. Zakończenie serwowane przez kilkadziesiąt ostatnich stron w kilku różnych odsłonach było tego warte, choć myślę, że powieść czytałoby się lepiej, gdyby autorka ją trochę odchudziła. Doceniam niesztampowe i konsekwentne rozegrania wątku romansowego, bo "miłosnego" to jednak za dużo powiedziane.

Mam mieszane uczucia. To pierwsza książka Bondy, którą przeczytałam. Nie mam porównania. Już sam początek w formie opisu dość niejasnej sytuacji mnie nie zachwycił. Potem "obrażałam się" na te wszystkie nieszczęścia, które autorka ściągała na bohaterów. Nie poczułam sympatii do wiecznie spiętej i dumnej prokuratorki.

W połowie książki zastanawiałam się, czy warto...

Bezcenny jest sam fakt, że książka uprzyjemniła mi podróż ryanairem do tego stopnia, że nawet godzinne opóźnienie lotu nie zrobiło na mnie wrażenia. Choć przy niektórych fragmentach trochę się krzywiłam, to poczucie poczucie humoru Miłoszewskiego, jego spostrzeżenia na temat Polski, traktowanie własnych bohaterów po ludzku - to wszystko wynagradza mi z nawiązką ewentualne zgrzyty. Poza tym naprawdę doceniam fakt, że jest to polski oryginał i można się delektować każdą aluzją, każdą nazwą geograficzną. Przy tłumaczeniach takie smaczki umykają. Czekam na kolejną powieść.

Bezcenny jest sam fakt, że książka uprzyjemniła mi podróż ryanairem do tego stopnia, że nawet godzinne opóźnienie lotu nie zrobiło na mnie wrażenia. Choć przy niektórych fragmentach trochę się krzywiłam, to poczucie poczucie humoru Miłoszewskiego, jego spostrzeżenia na temat Polski, traktowanie własnych bohaterów po ludzku - to wszystko wynagradza mi z nawiązką ewentualne...

Raczej nie sięgnęłabym po tak grubą powieść historyczną z własnej woli. "Hardą" podsunęła mi koleżanka, która uwielbia opasłe tomy. Książka wciągnęła mnie od początku. Potem miałam kryzys z natłokiem postaci i nazw własnych. Jak już ogarnęłam kto, z kim, gdzie i dlaczego, czytałam z zapartym tchem.

Bardzo podoba mi się pomysł spojrzenia na patriarchalną historię przez pryzmat postaci kobiecych. Doceniam to, że autorka nie sili się na archaizację języka i kreuje bohaterów na wskroś współczesnych. Dzięki "Hardej" wybrałam się na wystawę o wikingach, zaczęłam czytać o runach... Tego typu inspiracje uważam za bardzo cenne. Na pewno, już z własnej woli, wezmę się za "Królową".

Raczej nie sięgnęłabym po tak grubą powieść historyczną z własnej woli. "Hardą" podsunęła mi koleżanka, która uwielbia opasłe tomy. Książka wciągnęła mnie od początku. Potem miałam kryzys z natłokiem postaci i nazw własnych. Jak już ogarnęłam kto, z kim, gdzie i dlaczego, czytałam z zapartym tchem.

Bardzo podoba mi się pomysł spojrzenia na patriarchalną historię przez...