Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Satysfakcjonująca książka, pochłonęłam ją w jedno mroźne popołudnie, z kubkiem gorącej czekolady i przy kominku. Czyta się tak, jak winno dobre opracowanie mitów - szybko, łatwo i przyjemnie. Idealne dla takiego laika jak ja, który dotąd z mitami nordyckimi miał do czynienia jedynie w popkulturze.
Gaiman ma odpowiedni warsztat literacki, by przedstawić współczesnemu czytelnikowi "odkurzoną" wersję mitów, choć mnie osobiście zabrakło w tym dziele zagłębienia się w bohaterów, ukazania ich głębszej psychiki niźli tylko najprostsze stereotypy. Oczywiście, wiem, że nie takie jest zadanie mitologii, ona ma nam pokazać na podstawie boskich historii mechanizmy rządzące ludzkim światem. Wciąż, czuję niedosyt.
Teraz, po zapoznaniu się z tym świetnym wprowadzeniem do świata skandynawskich mitów, wyruszam na poszukiwania nieco obszerniejszej wersji!

Satysfakcjonująca książka, pochłonęłam ją w jedno mroźne popołudnie, z kubkiem gorącej czekolady i przy kominku. Czyta się tak, jak winno dobre opracowanie mitów - szybko, łatwo i przyjemnie. Idealne dla takiego laika jak ja, który dotąd z mitami nordyckimi miał do czynienia jedynie w popkulturze.
Gaiman ma odpowiedni warsztat literacki, by przedstawić współczesnemu...

Na wstępie należy zaznaczyć, że uwielbiam leksykony. Jest coś magicznego w kompendiach wiedzy z fantastycznych, nieistniejących uniwersów.
Nie inaczej jest w przypadku "Magicznych zwierząt...", to całkiem przyzwoity zbiór wiedzy o fantastycznych zwierzętach ze świata Harry'ego Pottera.
Jednak... cóż, to tylko zbiór króciutkich opisów. Żadnego serca, żadnego odrębnego stylu, żadnej linii fabularnej - nic, co nadawałoby tej książce własnego charakteru.
Nie jestem wielką fanką cyklu J.K. Rowling, w chwili przeczytania go po raz pierwszy byłam już chyba za stara. Niemniej, cenię jej fenomen i chęć poszerzenia wykreowanego przezeń świata (nie mówiąc już o charytatywnej stronie całej akcji).
Niestety, mogę dać, co najwyżej 5/10. Jest to książka przeciętna, pozbawiona czegokolwiek, co sprawiłoby, że mogłabym ją polubić. To neutralne kompendium wiedzy, które niewiele różni się od tych tworzonych przez fanów, które można znaleźć w internecie.
Nic nadzwyczajnego, nic rozczarowującego.
Ot, przeciętniak.

Na wstępie należy zaznaczyć, że uwielbiam leksykony. Jest coś magicznego w kompendiach wiedzy z fantastycznych, nieistniejących uniwersów.
Nie inaczej jest w przypadku "Magicznych zwierząt...", to całkiem przyzwoity zbiór wiedzy o fantastycznych zwierzętach ze świata Harry'ego Pottera.
Jednak... cóż, to tylko zbiór króciutkich opisów. Żadnego serca, żadnego odrębnego...

Cóż mogę powiedzieć - kocham Celaenę Sardothien.
A skoro jest ona częścią Aelin, kocham też Aelin. Z niecierpliwością wyczekuję na kolejny tom. Widząc jak wciąż poprawia i rozwija się styl pani Maas... boję się jak dobra okaże się kolejna książka.

Cóż mogę powiedzieć - kocham Celaenę Sardothien.
A skoro jest ona częścią Aelin, kocham też Aelin. Z niecierpliwością wyczekuję na kolejny tom. Widząc jak wciąż poprawia i rozwija się styl pani Maas... boję się jak dobra okaże się kolejna książka.