Jessica Ann Redmerski jest jedną z popularniejszych autorek amerykańskich. Swoich sił próbuje w najróżniejszych gatunkach literackich, od historii obyczajowych po młodzieżowy romans paranormalny. Międzynarodowy rozgłos zyskała dzięki dylogii „Na krawędzi nigdy”. Pierwszy tom autorka wydała samodzielnie w 2012 roku, a po pozytywnych recenzjach, jakie książka zebrała, wydawnictwo Forever Romance, postanowiło wydać reedycję powieści – oczywiście pod własnym szyldem. Tegoż samego roku ukazała się kontynuacja losów Camryn i Andrew.

Rozpoczęłam swoją przygodę z tą dwójką bohaterów, dopiero od drugiego tomu. Na szczęście nie było żadnych większych problemów z rozeznaniem się w historii, ponieważ stanowi oba osobną, zamkniętą całość. Jeżeli chodzi natomiast o powiązania z tomem pierwszym to wszystko jest dokładnie wyjaśnione, ale też osnute lekką mgiełką niewiadomej. Tak, aby czytelnik znający tylko „Na krawędzi zawsze”, nabrał ochoty na zapoznanie się z poprzednią częścią.

Styl autorki jest prosty, chwilami nawet ciut potoczny. Szczególnie, że Redmerski nie stroni ani od niecenzuralnych zwrotów, ani nie „owija w bawełnę”, jeżeli chodzi o opisy ostrzejszego seksu. Mimo to w trakcie lektury nie odczuwa się z tego powodu żadnego dyskomfortu, czy też niesmaku. Wszystko wydaje się być naturalne i doskonale wpasowane w, momentami liryczną, historię.

To historia o normalnym życiu dwojga młodych ludzi, których los nie oszczędza. Autorka na przykładzie przeżyć Camryn i Andrew pokazuje jak silna może być miłość i jak ważna dla człowieka jest obecność „tej drugiej połówki”, w której można znaleźć oparcie w każdej sytuacji i ile miejsca w ludzkim życiu zajmuje przyjaźń. Najkrócej mówiąc, w tej historii każdy znajdzie coś dla siebie.

„Na krawędzi zawsze” to naprawdę świetna książka. Jednocześnie wzrusza i wywołuje uśmiech na twarzy. Wszystkie pozytywne recenzje na jej temat, czy też po prostu o twórczości autorki wcale nie są przesadzone i w zupełności się z nimi zgadzam. Wiem też, że każdą kolejną powieść autorki przeczytam w ciemno.

Natalia Zdziechowska