Oskar ma niezwykły dar – dostrzega wokół siebie ludzi, którzy potrzebują pocieszenia, będących na zakręcie życiowym, smutnych i załamanych. Nie chodzi tu o jego bliskich czy znajomych, ale o zupełnie obcych przechodniów, którzy mijają go co dzień na ulicy, nie obdarzając nawet krótkim spojrzeniem. Wprawdzie wszyscy ich mijają, ale tylko on zauważa, jak bardzo potrzebna jest im pomoc. To bardzo wrażliwy chłopak, który postanawia na swój sposób wyciągnąć rękę do tych nieszczęśliwych ludzi. Piecze ciasta, a dokładnie tarty jabłkowe, i choć to tylko ciasta, mają zaklętą w sobie magię. Oskar obdarowuje ich ciastem, mówiąc, że upiekł je specjalnie dla tego, komu je daje, i w tym momencie zaczyna działać magia. To jest właśnie to, czego nam wszystkim potrzeba: być dostrzeżonym, zwłaszcza kiedy dręczy nas smutek.

Pomimo trudnej sytuacji domowej Oskar ma w sobie wiele dobroci. Wychowuje go samotny ojciec, który po stracie ukochanej żony musi też otoczyć opieką jego młodszego brata, który jest niepełnosprawny. Oskar jest pogodnym młodzieńcem, który emanuje dobrem, dlatego wszyscy w szkole bardzo go lubią i cenią jego towarzystwo. Ma też przyjaciółkę od serca, którą zaczyna skrycie traktować jako kogoś więcej niż dotąd. Rodzi się w nim pierwsze uczucie, piękne i czyste. Niestety dziewczyna zmuszona jest wyjechać na pół roku na drugi koniec świata. W tym czasie w życiu Oskara wszystko się zmienia, a to za sprawą nowej sąsiadki, Palomy. Jest to dziewczyna niezwykle piękna, ale niespotykanie próżna. Jedno kłamstwo zaczyna siać spustoszenie w życiu chłopca, a kiedy dziewczyna wplątuje go w swoje intrygi, świat, w którym Oskar dotychczas czuł się dobrze, zaczyna się rozpadać. Pojawia się poczucie bycia gorszym, samotność, smutek i chęć ucieczki. Chłopiec posuwa się do najgorszego, podejmuje próbę samobójczą i kiedy wszystko wydaje się już stracone, wraca Meg, jego przyjaciółka.

Autorka snuje opowieść subtelnie, bez niepotrzebnego pośpiechu, stopniowo odkrywając karty w tej smutnej, ale w gruncie rzeczy niezwykle pięknej historii. Siła przyjaźni i magia życzliwości napotyka tu bezsensowną intrygę, czego efektem są zawiedzione nadzieje i szczęście zniszczone przez okrutne kłamstwa. Autorka wnikliwie analizuje i ukazuje czytelnikowi to, jak druzgocąca jest moc kłamstwa i jak wiele może zdziałać szczera rozmowa, na którą czasami tak trudno się zdobyć. Przyglądając się losom Oskara i Meg, odniosłam wrażenie, że gdyby tylko zdobyli się na odwagę i porozmawiali ze sobą, wszystko w jednej chwili zostałoby naprawione. Oni jednak nie potrafią wznieść się ponad osobisty żal, wzniecony przez Palomę, choć jest to ludzkie i znane każdemu uczucie, kto został urażony, że trudno się takiej postawie dziwić. Kłamstwo niszczy ich relację, lecz nie do końca, bo kiedy Oskar znika i wszyscy wierzą w jego śmierć, Meg wciąż pozostaje jego przyjaciółką.

„Ciasto ze szczyptą nadziei” to książka dla wszystkich, pouczająca, niezwykle lekko napisana, a jednocześnie poruszająca trudne tematy. To historia dla nastolatków, bo oni lubią opowieści o swoich rówieśnikach, ale też doskonała lektura dla rodziców, zwłaszcza gdy w pogoni za pracą i pieniędzmi zapomnieli, co oznacza magia dobroci.

Izabela Straszewska