Choć "Szatan w Goraju" był w 1933 r. powieściowym debiutem 29-letniego podówczas autora, pozostał jego najsłynniejszym dziełem. Powieść ta okazała się również - gdy Singer wyjechał w 1935 r. do USA - jedyną książką, jaką pisarz wydał w przedwojennej Polsce. Tematem utworu są losy małego żydowskiego miasteczka, owładniętego psychozą na wieść o pojawieniu się w Stambule długo wyczekiwanego Mesjasza. Sabataj Cwi, Mesjasz ze Smyrny, pociągnąwszy za sobą tłumy, stał się wkrótce po swym wystąpieniu w Gazie powodem wrzenia w całym żydowskim świecie. Rozbudziwszy raz jeszcze mesjańskie nadzieje diaspory, przeszedł nieoczekiwanie w 1666 r. na islam... Powieść jest zwięzła, styl archaiczny, atmosfera mroczna i nasycona religijną egzaltacją. W "Szatanie w Goraju" Singer maluje ze znawstwem barwny wizerunek epoki i snuje baśniową opowieść o mało znanej nam społeczności żyjącej po sąsiedzku z bohaterami Sienkiewiczowskiej Trylogii...