Książkę Cata czyta się jak powieść sensacyjną. Mamy tu wszystkie podstawowe elementy książek McLeana czy Ludluma. Wielką miłość, działanie tajnych organizacji i zdradę. Co kilkanaście stron wysłannik któregoś mocarstwa przekazuje pieniądze jakimś spiskowcom. Wydarzenia polityczne ilustrowane są listami kochanek. Zdrajcami okazują się nie tyle masoni, którym Mackiewicz poświęca cały trzeci rozdział, ile (a może nawet przede wszystkim) najbliższe otoczenie króla, intelektualiści, przedstawiciele największych, najbardziej szanowanych rodów i hierarchowie kościoła katolickiego.