Pisarz ukończył "Auto da fé" w roku 1931 - miał wtedy 26 lat -a wydał dopiero cztery lata później. Powieść jednak nie miała powodzenia i pozostała nie zauważona, poznali się na niej jedynie Tomasz Mann i Herman Broch, którzy ocenili ja bardzo wysoko. Z zapomnienia wydobył ją dopiero przekład angielski, który ukazał się w roku 1946. W Anglii poświęcono książce dziesiątki rozpraw i artykułów. W 1947 roku wyszło z druku wydanie amerykańskie, a dwa lata później ukazał się przekład francuski, który zdobył autorowi Prix International. W krajach niemieckojęzycznych panowała jednak dookoła powieści nadal głucha cisza, której nie zmąciło nawet drugie wydanie niemieckie z roku 1948. Dopiero trzecie wydanie (1963 r.) przełamało barierę obojętności. Austriacka i niemiecka krytyka nie skąpiły powieści uznania. Po dwudziestu latach pękły lody milczenia. Nazwisko Conettiego , któremu encyklopedie literackie z 1963 roku poświęcają w Niemczech zaledwie drobne wzmianki jak trzeciorzędnemu autorowi, wymienia się tam obecnie jednym tchem z Kafką, Tomaszem Mannem i Musilem...

(Z posłowia Romana Karsta)