Najpełniejszy to – jak dotąd – zbiór opowiadań autora „Innego świata”. Znalazły się w nim wszystkie utwory ze „Skrzydeł ołtarza” oraz z tomów „Gorący oddech pustyni” i „Don Ildebrando”, a także osiem publikowanych dotąd jedynie na łamach dodatku do „Rzeczpospolitej” – „Plus Minus”.
O opowiadaniach Gustawa Herlinga-Grudzińskiego – podobnie zresztą jak o całej jego twórczości – pisało w ostatnich latach bardzo wielu krytyków i recenzentów. Każdy z nich odczytywał tę prozę trochę inaczej. Niezmiennie jednak we wszystkich prawie wypowiedziach zwracano uwagę na dwa aspekty tego pisarstwa: jego wymiar moralistyczny i metafizyczne jądro. One to bowiem sprawiają, że proza ta fascynuje, skłania do przemyśleń, do poszukiwania nowych odpowiedzi na odwieczne pytania o granice poznawalności świata, o celowość ludzkich cierpień, o możliwość przezwyciężenie zła, o to, czy człowiek jest w stanie i czy powinien przeciwstawiać się okrutnym wyrokom losu.