Raj utracony to jeden z najwybitniejszych poematów epickich nowożytnego świata, którego przedmiotem są: powstanie świata, pochodzenie dobra i zła oraz dzieje stworzenia i upadku człowieka, ukazał się w Anglii w 1667 roku.

Raj utracony to poemat w dwunastu księgach, przedstawiający dzieje świata od momentu powstania Szatana z upadku, po odejście Adama i Ewy z raju. Centralnym tematem jest utrata raju przez pierwszych ludzi i wokół tego najważniejszego dla ludzkości wydarzenia koncentrują się wszystkie pytania natury religijnej i filozoficznej: o pochodzenie zła, wolną wolę, interwencję Bożą, siłę cnoty, losy świata.

Raj utracony to dzieło życia Johna Miltona, dzieło, o którym marzył od początku swojej twórczości poetyckiej, zapis jego olbrzymiej i wszechstronnej wiedzy i geniuszu. Stary, schorowany i ślepy Milton stworzył epos na miarę Homera i Wergiliusza. Mimo trudnego tematu i nowatorskiej formy Raj utracony zdobył od razu serca czytelników. Milton osiągnął to, o czym wielu poetów może jedynie marzyć: czytali go zarówno wykształceni jak i prości ludzie, traktując jego poemat jak Biblię.