Świat pełen racji

Tom opowiadań Kalmana Segala wydany w 1967 roku przez nieistniejące już Wydawnictwo „Śląsk” z Katowic. Zawiera trzynaście utworów o różnej długości i napisanych w różnym stylu. A także nierównych, lepszych i gorszych.
Kilka jest pisanych tradycyjnie, w trzecioosobowej narracji w zbliżonej konwencji. Ludzie są opisywani jakby przez ledwie obserwującego ich narratora jako żołnierz, człowiek w oficerkach, starzec, Żyd, kobieta, chłop repatriant. W paru dodane są imiona np. Henryk i Marta. Niektóre są pisane w narracji pierwszoosobowej, w tym jedno w … żeńskiej.
Autor nie mierzy się z wielkimi wydarzeniami, bitwami, katastrofami etc. Przedmiotem jego zainteresowań są zwykli ludzie, dobrzy i źli. Niektórzy zmieniali się na przestrzeni lat, inni trwali wierni sobie.
Najkrótsze opowiadania dotyczą problematyki obyczajowej. Najkrócej – zderzenia prawa do realizacji miłości z nierozerwalnością małżeństwa oraz braku szacunku i empatii, tu szczególnie wobec osób starszych. Przynajmniej w dwóch utworach widoczna jest inspiracja biblijna, starotestamentowa. Niektóre rozgrywają się w Miasteczku, czyli zapewne w zamierzeniu w rodzinnym Sanoku autora.
Trzy ostatnie bardzo różnią się stylowa. Dwa są przedstawione w postaci ni to baśni, ni legendy. W sposób bajkowy, ale z widocznymi inspiracjami wynikającymi z wiedzy i o czasach dawnych i późniejszych. Z kolei trzecia przypomina klub profesora Tutki Jerzego Szaniawskiego, ale w wersji takiej małomiasteczkowej. Trzydzieści trzy powiastki przedstawiane są poprzez rozmowy w abstynenckiej gospodzie. Razem z dwoma poprzednimi tworzą jakby powiastki filozoficzne.
Ciekawa, acz nierówna proza. Na razie zaspokoiła potrzebę zapoznania się ze spuścizną literacką autora.

Tom opowiadań Kalmana Segala wydany w 1967 roku przez nieistniejące już Wydawnictwo „Śląsk” z Katowic. Zawiera trzynaście utworów o różnej długości i napisanych w różnym stylu. A także nierównych, lepszych i gorszych.
Kilka jest pisanych tradycyjnie, w trzecioosobowej narracji w zbliżonej konwencji. Ludzie są opisywani jakby przez ledwie obserwującego ich narratora jako...