10/10
To jest tak niezwykle uwalniająca i dająca ogromne pokłady nadziei w serducho rozmowa, jakich brakowało od wielu lat. Momentami trudna, poruszająca tematy, które z punktu widzenia normalnego człowieka są nie do wyobrażenia, że mają miejsce, szczególnie wśród osób, które „Boga” mają na swoich ustach. Dużo tutaj mądrości o Kościele - bez udawania, że wszystko jest ok, z realnym dostrzeżeniem ogromnego kryzysu. Jest też po prostu o byciu człowiekiem, byciu dobrym dla innych i niesienia pomocy drugiemu - nieważne kim jest. Co więcej - poparta nie słowami, ale realnymi czynami. Czynami człowieka, który potrafi otwarcie skrytykować swoich „współbraci” - i jest w tym niestety jednym z nielicznych.

Miałem okazję poznać Biskupa Damiana Muskusa osobiście. Ba! Powinienem podkreślić: miałem SZCZĘŚCIE go poznać, gdyż to niezwykle dobra i mądra osoba, która z niezwykłą pokorą realnie działa dla drugiego człowieka - a nie tylko głosi z wysokości ambony. Wystarczy o nim poczytać i zobaczyć przeróżne akcje, które robi dla dzieciaków. Mi również wiele pomógł. Dlatego też bez najmniejszej obawy sięgnąłem po tę książkę. I totalnie się nie zawiodłem.

Polecam ją wszystkim. Nie tylko „wierzącym”, ale po prostu ludziom, którzy mają w sobie chęć niesienia dobra. Bo tego warto uczyć się też od innych.

10/10
To jest tak niezwykle uwalniająca i dająca ogromne pokłady nadziei w serducho rozmowa, jakich brakowało od wielu lat. Momentami trudna, poruszająca tematy, które z punktu widzenia normalnego człowieka są nie do wyobrażenia, że mają miejsce, szczególnie wśród osób, które „Boga” mają na swoich ustach. Dużo tutaj mądrości o Kościele - bez udawania, że wszystko jest ok, z...

Interesująca rozmowa z biskupem młodszej (ur.1967) generacji. Mądrego warto posłuchać.
Powiało nadzieją i dobrą energią!

Interesująca rozmowa z biskupem młodszej (ur.1967) generacji. Mądrego warto posłuchać.
Powiało nadzieją i dobrą energią!

Książka zadaje ważne pytania ,nie daje jednak żadnych odpowiedzi. Przytaczana wizja doskonałej wspólnoty - jest nie naukowa(jedyna słuszna i nieomylna perspektywa) i nienaturalna(nie biorąca pod uwagę biologicznej natury człowieka) , ponadto co przyznaje nawet sam biskup wspólnoty w polskich parafiach nie ma ,a w miastach to już na pewno nie ma. Budujemy więc wspólnotę(kalka z zachodu) pośród ludzi bez doświadczenia wspólnoty(rzeczywistość w Polsce),odrzucamy tradycyjną pobożność na rzecz robienie miejsca dla młodych(co nie widzą potrzeby uczestniczenia w życiu parafii).

Jak biskup widzi swoją rolę w Kościele ?Nie robić nic/to co zwykle bo można zaszkodzić , a poza tym majątku Kościoła starczy mi na godne życie .A przyszłość ? A to w rękach Boga, nie będzie katolików to ludzi innych wyznań zaprosimy do zasiedlenia parafii ;)

Książka zadaje ważne pytania ,nie daje jednak żadnych odpowiedzi. Przytaczana wizja doskonałej wspólnoty - jest nie naukowa(jedyna słuszna i nieomylna perspektywa) i nienaturalna(nie biorąca pod uwagę biologicznej natury człowieka) , ponadto co przyznaje nawet sam biskup wspólnoty w polskich parafiach nie ma ,a w miastach to już na pewno nie ma. Budujemy więc...