"...ɴᴀsᴢᴀ ʀᴇʟᴀᴄᴊᴀ ʙʏʟᴀ ᴢʙʏᴛ sᴋᴏᴍᴘʟɪᴋᴏᴡᴀɴᴀ, ʙʏ ᴘʀᴢᴇᴛʀᴡᴀᴄ́. ᴡɪᴇᴅᴢɪᴀʟᴀᴍ ᴊᴇᴅɴᴀᴋ, żᴇ ᴡ ᴋᴏɴ́ᴄᴜ ᴜᴘᴀᴅɴɪᴇᴍʏ. ᴛᴀᴋ ᴍᴏᴄɴᴏ, ᴢ̇ᴇ ᴊᴜᴢ̇ sɪᴇ̨ ɴɪᴇ ᴘᴏᴅɴɪᴇsɪᴇᴍʏ i ɴɪᴄ ᴘᴏ ɴᴀs ɴɪᴇ ᴢᴏsᴛᴀɴɪᴇ."

Seria "Together" to bardzo zawiła opowieść niełatwej relacji dwójki młodych ludzi, którzy na progu dorosłości dźwigają na swoich barkach bardzo trudne, bolesne doświadczenia. I chociaż sam pomysł na fabułę mi się podoba, chociaż wielowątkowość, która w pierwszej części wydawała mi się przytłaczająca, w tej książce przekonała mnie do siebie, chociaż sam styl autorki jest przyjemny w odbiorze, chociaż wreszcie w porównaniu do części poprzedniej, w tej pojawiło się dużo więcej pełnych emocji, fajnie poprowadzonych dialogów, a relacja bohaterów została pokazana w pełniejszej mierze, moje największe zastrzeżenia budzi główna bohaterka i jej zmienna postawa niemalże względem wszystkiego. Mam wrażenie, że Naomi zmienia decyzje i łamie swoje postanowienia tak często, jak powiewająca na wietrze chorągiewka zmienia kierunki, przez co trudno tak naprawdę ją zrozumieć, poznać, polubić. Dużo lepiej oceniam konsekwencje prowadzenia postaci Dylana, który od początku pokazuje w czym można na nim polegać, w czym zawodzi, w czym rozczarowuje. Nie można jednak nie dostrzec jego rozwoju, większej dojrzałości chociażby w podejściu do jego relacji z Naomi. Akcja podobnie jak w tomie poprzednim rozwija się tu bardzo szybko, a emocjonujące, trudne i bolesne, czasami wręcz nieprawdopodobne wydarzenia spadają na bohaterów niemalże jedno po drugim. Odrobinę brakowało mi w tym większej autentyczności, rozbudowania okoliczności, pojawiających się opisów postaci pobocznych, niemniej dla chwili odprężenia, ta niedługa, bo licząca niewiele ponad 230 stron książka sprawdziła się całkiem dobrze i wciągnęła mnie na tyle, bym chętnie sięgnęła po kolejny tom tej serii

"...ɴᴀsᴢᴀ ʀᴇʟᴀᴄᴊᴀ ʙʏʟᴀ ᴢʙʏᴛ sᴋᴏᴍᴘʟɪᴋᴏᴡᴀɴᴀ, ʙʏ ᴘʀᴢᴇᴛʀᴡᴀᴄ́. ᴡɪᴇᴅᴢɪᴀʟᴀᴍ ᴊᴇᴅɴᴀᴋ, żᴇ ᴡ ᴋᴏɴ́ᴄᴜ ᴜᴘᴀᴅɴɪᴇᴍʏ. ᴛᴀᴋ ᴍᴏᴄɴᴏ, ᴢ̇ᴇ ᴊᴜᴢ̇ sɪᴇ̨ ɴɪᴇ ᴘᴏᴅɴɪᴇsɪᴇᴍʏ i ɴɪᴄ ᴘᴏ ɴᴀs ɴɪᴇ ᴢᴏsᴛᴀɴɪᴇ."

Seria "Together" to bardzo zawiła opowieść niełatwej relacji dwójki młodych ludzi, którzy na progu dorosłości dźwigają na swoich barkach bardzo trudne, bolesne doświadczenia. I chociaż sam pomysł na fabułę...

Pierwszy tom niestety mnie nie zachwycił i tutaj jest już lepiej, ale wciąż nie jestem oczarowana tą pozycją do aż tak dużego stopnia. Nie mówię też, że jest to za książka, bo historia jest naprawdę ciekawa i fajnie się ją czytało. Problem tutaj w wykonaniu, wszystko dzieje się za szybko i chaotycznie. Momentami ciężko mi było połapać się w akcji i zrozumieć o co chodzi.

Ale nie chcę tylko i wyłącznie narzekać, bo ogólnie styl autorki był bardzo fajny i ten tom zdecydowanie był lepszy od pierwszego. Trylogia ta bez wątpienia znajdzie swoich faworytów i osoby, którym skradnie serca. Ja mogę powiedzieć, że była w porządku i w ogólnym porachunku nie żałuję, że ją przeczytałam. Gdybym miała zrobić to drugi raz, to i tak sięgnęłabym po nią, bo mimo wszystko była to fajna przygoda.

Niestety z bohaterami wciąż nie potrafiłam się „zżyć", a książka nie zapadła mi szczególnie w pamięci i większość wydarzeń z tego jak i poprzedniego tomu już zapomniałam. Przeczytałam ją szybko ze względu na małą ilość stron i większą czcionkę, ale raczej nie wrócę do niej często myślami, choć mogę powiedzieć, że z wielką chęcią przeczytam trzeci tom, aby zobaczyć jak wszystko dalej się rozwinie i zakończyć tę historię.

Pierwszy tom niestety mnie nie zachwycił i tutaj jest już lepiej, ale wciąż nie jestem oczarowana tą pozycją do aż tak dużego stopnia. Nie mówię też, że jest to za książka, bo historia jest naprawdę ciekawa i fajnie się ją czytało. Problem tutaj w wykonaniu, wszystko dzieje się za szybko i chaotycznie. Momentami ciężko mi było połapać się w akcji i zrozumieć o co...

„Uwielbiałam tego chłopaka, mimo że był dupskiem, a nasza relacja była zbyt skomplikowana, by przetrwać. Wiedziałam jednak, że w końcu upadniemy. Tak mocno, że już się nie podniesiemy i nic po nas nie zostanie”.

Naomi przeżywała bardzo trudny okres po wydarzeniach z pierwszej części. Na dodatek nagłe zniknięcie Dylana dolało oliwy do ognia. Dziewczyna pogodziła się z jego brakiem na co dzień, jednakże chłopak nagle pojawia się jak duch i znów wprowadza chaos w życie przyjaciół.

Co sprowadza Dylana ponownie? I jakie kłopoty niesie ze sobą jego pojawienie?

I co ja mam Wam powiedzieć o tej książce. Skończyłam ją wczoraj i jakoś do tej pory nie mogę ogarnąć, o co tam naprawdę chodziło.

Pierwszy tom nie podobał mi się zbytnio. Dałam kolejną szansę autorce, bo myślałam, że nastąpi jakaś poprawa. Z przykrością muszę powiedzieć, że nie ma żadnej poprawy, a wręcz w moim odczuciu jest jeszcze gorzej. Dobrze, że książka nie ma dużo stron, to nie zajęło mi dużo czasu czytanie jej.

Autorka zawarła w fabule bardzo dużo wątków, które nie zostały zbytnio rozwinięte. Porwania, zabójstwo, zaginiony brat, wypadek, utrata pamięci, samobójstwo to większość z nich, ale nie wszystko. Jak na tak krótką książkę to za wiele. Odniosłam dziwne wrażenie, że autorka na siłę próbowała zapełnić czymś kartki bez żadnego konkretnego pomysłu.

Bohaterowie również nie przypadli mi do gustu, zaczynając od głównej bohaterki, która bardzo mnie irytowała swoim zachowaniem. Niezdecydowana i chaotyczna w swoim postępowaniu.

Zarówno Dylan, jak i Naomi, coś sobie postanowili, by za chwilę tę decyzję zmienić. I tak kilka razy w ciągu całej lektury. Co najlepsze wszystko tyczy się jednej i tej samej sprawy.

Przeczytałam już wiele książek i zdecydowanie ta nie należy do udanych.

Pamiętajcie, że to jedynie moja opinia. Wasze odczucia mogą być zupełnie inne, więc polecam sprawdzić samemu.

„Uwielbiałam tego chłopaka, mimo że był dupskiem, a nasza relacja była zbyt skomplikowana, by przetrwać. Wiedziałam jednak, że w końcu upadniemy. Tak mocno, że już się nie podniesiemy i nic po nas nie zostanie”.

Naomi przeżywała bardzo trudny okres po wydarzeniach z pierwszej części. Na dodatek nagłe zniknięcie Dylana dolało oliwy do ognia. Dziewczyna pogodziła się z jego...

Zniknął. Odszedł. Zostawił ją.

"Byliśmy tylko my, myśląc, że mamy nad wszystkim kontrolę. A to wszechświat miał kontrolę nad nami."

W Naomi z dnia na dzień rośnie coraz większą wściekłość i nienawiść na Dylana.
Stał się jej najgorszym wrogiem.
Teraz w ostatniej klasie liceum, przyjdzie zdecydować dziewczynie co będzie dalej. Niestety nie potrafi przestać myśleć o chłopaku, który zawrócił jej w głowie.
Pewna jest jednego. Gdy spotka go ponownie, wygranie mu co myśli i jak bardzo go nienawidzi.
Jednak w najmniej oczekiwanym momencie, on wraca i już nic nie będzie takie samo…
Czy dziewczynie uda się zapomnieć o tym co jej zrobił?
Jak potoczy się dalej ta znajomość?

"Deceiving Destiny Together" to książka która pomimo tego że fabuła jest trochę chaotyczna czyta się bardzo szybko i nie powiem z przyjemnością.
Choć książka zawiera dość dużo wątków i chwilami można się pogubić,( zdarzyło mi się czytać jedna stronę dwa razy🤭) to naprawdę polubiłam bohaterów, choć Naomi może niektórych przyprawiać o złość, bo dziewczyna chwilami sama nie wie czego chce.
Autorka ma lekki i przyjemny styl pisania dzięki czemu potrafi wciągnąć czytelnika.
Sama historia to rollercoaster emocjonalny od łez i złości po radość i śmiech.
Co do zakończenia możne nie jest aż tak zachęcające jak w pierwszej części, ale nie ukrywam że chętnie poznam dalsze losy bohaterów.
Polecam jest to książka dla mniej wymagających czytelników, bo nie ma tu efektu wow ale można spędzić kilka fajnych godzin z tą historią 😉

Zniknął. Odszedł. Zostawił ją.

"Byliśmy tylko my, myśląc, że mamy nad wszystkim kontrolę. A to wszechświat miał kontrolę nad nami."

W Naomi z dnia na dzień rośnie coraz większą wściekłość i nienawiść na Dylana.
Stał się jej najgorszym wrogiem.
Teraz w ostatniej klasie liceum, przyjdzie zdecydować dziewczynie co będzie dalej. Niestety nie potrafi przestać myśleć o...

“Bo ból fi­zycz­ny to jedno, ale ból psy­chicz­ny? Nie był po­rów­ny­wal­ny do ni­cze­go in­ne­go. Nisz­czył od środ­ka.”

“Deceiving Destiny Together” czyli kombinacji ciąg dalszy. Kontynuacja historii Naomi i Dylana to dokładna powtórka z rozrywki. Zdecydowałam się na ten tytuł tylko i wyłącznie ze względu na zakończenie książki “We Rule Hell Together”. Nie ukrywam, choć całość podobała mi się średnio, tak zakończenie było na tyle mocne i nieszablonowe, że postanowiłam sięgnąć po DDT. I niestety uważam to, za ogromny błąd.

Historia jak była, tak jest chaotyczna. Bohaterowie nadal są nijacy, a ich toksyczna relacja i brak jakiejkolwiek chemii dosłownie zniechęca do dalszego czytania. Akcja nie zatrzymuje się ani na moment, jednak w tej sytuacji nie jest to komplement. Gdy już miałam nadzieję na fajny wątek, został on ucinany zanim jeszcze na dobre się rozkręcił. Autorka nie potrafi (jeśli o mnie chodzi) wzbudzić emocji u czytelnika. Mam wrażenie, że ten tekst i dialogi są puste, bez znaczenia. Jakbym czytała zlepek przypadkowych zdań i momentów.

Właściwie nie wiem jaki jest główny wątek tej historii. Było tego tak wiele, że mam nieodparte wrażenie, że autorka ponownie wepchnęła do swojej książki wszystkie popularne motywy. Mafię, nielegalne walki i wrogów, którzy dosłownie biorą się znikąd.

Porwanie, zaginiony brat, morderstwo, wypadek, zazdrość, przemoc, kłamstwa rodziców.. zawarte wątki w tej historii mogłabym wymieniać dalej, ale po co? Książka liczy jedynie 237 stron, i powinna być szybką, lekką lekturą. Jednak ten tytuł do takich nie należy. Przeczytanie jej kosztowało mnie wiele samozaparcia. Na pewno do niej nie powrócę.

“Bo ból fi­zycz­ny to jedno, ale ból psy­chicz­ny? Nie był po­rów­ny­wal­ny do ni­cze­go in­ne­go. Nisz­czył od środ­ka.”

“Deceiving Destiny Together” czyli kombinacji ciąg dalszy. Kontynuacja historii Naomi i Dylana to dokładna powtórka z rozrywki. Zdecydowałam się na ten tytuł tylko i wyłącznie ze względu na zakończenie książki “We Rule Hell Together”. Nie ukrywam, choć...

Dalsze losy Naomi i Dylana, w których nie ma miejsca na nudę, ale można też się pogubić.

Naomi pragnie zapomnieć o Dylanie po tym, jak dowiedziała się, że jest on bratem człowieka, który zmienił jej życie w piekło. Dziewczyna jednak nie zdaje sobie sprawy, że to nie będzie takie łatwe, a jej samej także będzie ciężko przejść obojętnie obok chłopaka.

Mimo że pierwszej części dałam niską ocenę to końcówka była na tyle intrygująca, że postanowiłam przeczytać drugi tom. Czy żałuję? Nawet nie, bo nie licząc ostatnich 20-30 stron, w których działo się aż za dużo, to była ona całkiem dobra. Podczas czytania dało się odczuć, że autorka popracowała trochę nad fabułą, która nie była już taka chaotyczna i nijaka, jak w poprzedniej części. Większość wątków została płynnie wprowadzona, rozwiązana i zakończona. Czytało mi się wszystko lepiej i płynniej. Autorka ma taki styl pisania, że jej książkę czytało mi się bardzo szybko, bo skończyłam ją w niecałe trzy godziny. Mimo że historia jest dosyć krótka (237 stron) to moim zdaniem przez to, ile się w niej dzieje, to nie potrzeba większej ilości stron. A gdyby nie końcówka, której tempo było jak prędkość wyścigówki F1 to dałabym tej historii co najmniej 3,5 gwiazdek. Na końcu to działo się prawie że tyle, co przez 200 stron i chwilami się tam gubiłam. Przez większość książki dużo się dzieje i nie ma miejsca na nudę, a tu porwanie, a tu wiadomość, która zmieni bieg historii, a tu rozwijanie się burzliwej relacji głównych bohaterów.
Co do bohaterów to wobec Dylana nie mam żadnych uwag. Chłopak został wykreowany w taki sposób, że ciężko się przyczepić do jego zachowania. W tej części poznajemy jego przeszłość i to, jak wpłynęła ona na jego życie – za co bardzo duży plus. Zażalenia mam jednak co do Naomi, która jak dla mnie w tej części była jak tykająca bomba. Co chwilę zmieniała zdanie, a to nie znosi Dylana i chce go unikać, a tu jednak nie i chce znów z nim być. Nie wiem, może jako 22-latka jestem już za stara na takie wahania nastrojów i nie potrafię ich zrozumieć. Ale na plus w zachowaniu Naomi jest fakt, że w niektórych scenach zachowała się całkiem dojrzale, a szczególnie na końcu tej części.
A co do końcówki to nie porwała mnie ona tak jak poprzedniej części. Kończy się ta książka tak, że wypadałoby sięgnąć po kolejny tom, ale czy chcę tego? Na razie nie wiem. Ale pewne jest to, że drugi tom był lepszy od pierwszego.

Dalsze losy Naomi i Dylana, w których nie ma miejsca na nudę, ale można też się pogubić.

Naomi pragnie zapomnieć o Dylanie po tym, jak dowiedziała się, że jest on bratem człowieka, który zmienił jej życie w piekło. Dziewczyna jednak nie zdaje sobie sprawy, że to nie będzie takie łatwe, a jej samej także będzie ciężko przejść obojętnie obok chłopaka.

Mimo że pierwszej...

Nawet nie wyobrażacie sobie jakie szczęście i dumę czuję patronując tę cudowną książkę.
Sposób w jaki jest napisana bardzo mi się podoba. Pióro autorki zdecydowanie jest lekkie, sprawiając, że książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. W omawianej lekturze występuje dużo zwrotów akcji przy których nie mogłam usiedzieć w fotelu. Duża ilość tajemnic została rozwiązana, lecz w zamian tego doszło sporo nowych.
W tym tomie poznajemy Dylana z innej strony, otwiera się on przed nami ukazując prawdziwą cześć siebie. Poznajemy tajemnice dwójki głównych bohaterów, lecz przeżywamy też sporo smutnych scen które raniły moje serduszko, chociażby wypadek Taylera, kolejną taką sceną jest wyjazd Liama’a.
Gdy zakończyłam czytanie miałam w sobie bardzo dużo emocji i naprawdę potrzebuję 3 tomu na już, po prostu muszę wiedzieć co będzie dalej. Moim zdaniem książka ta jest naprawdę warta przeczytania, oraz jest emocjonalnym rollercoasterem. Zamiast zbędnego spojlerowania gorąco zachęcam was do przeczytania „Deceiving destiny together”.

Nawet nie wyobrażacie sobie jakie szczęście i dumę czuję patronując tę cudowną książkę.
Sposób w jaki jest napisana bardzo mi się podoba. Pióro autorki zdecydowanie jest lekkie, sprawiając, że książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. W omawianej lekturze występuje dużo zwrotów akcji przy których nie mogłam usiedzieć w fotelu. Duża ilość tajemnic została rozwiązana,...

❤️ Recenzja patronacka ❤️

"Byliśmy tylko my, myśląc, że mamy nad wszystkim kontrolę.
A to wszechświat miał kontrolę nad nami."

Kiedy ktoś nas zostawia, zastanawiamy się, dlaczego to zrobił? Buzuje w nas wiele emocji. Jesteśmy źli, ale również żywimy nienawiścią osobę, która nam to zrobiła. Tak właśnie zachowywała się Naomi, kiedy Dylan zniknął, ale on wróci... Wróci, kiedy nie będzie się tego spodziewała. Co się wtedy stanie?

"Deceiving destiny together" to historia, która pokazuje, że nawet jeśli bardzo się staramy, nie jesteśmy w stanie stworzyć z kimś relacji, która nie będzie nas niszczyła, tylko sprawiała, że na nowo rozwiniemy skrzydła.

Ten tom, mimo że ma nieco ponad 200 stron sprawił, że doświadczyłam tylu emocji, że słowa to za mało, aby to opisać.

Naomi oraz Dylan to dwójka bohaterów, która miałam wrażenie, że igra z ogniem. Jedno dotknięcie, a rozpalają wszystko dookoła. A tutaj wiele razy mogliśmy być światkami wybuchów, które wprawiły moje ciało w stan odrętwienia. Kilka sytuacji, które miały tutaj miejsce były jednocześnie niespodziewane, straszne i powodujące ból i wiele pytań w głowie. Niekiedy miałam wrażenie, że los śmieje mi się prosto w twarz, mówiąc, że życie to nie bajka, a kraina, w której zło przejęło kontrolę. Bohaterowie również popełnili wiele błędów, które mogły zaważyć na ich przyszłości. Jednak ich relacja była na tyle skomplikowana, że przyznam szczerze, że podobało mi się to, w jakim kierunku zmierzała, bo dzięki temu widziałam, że autorka kolejny raz nas zaskoczy.

Najbardziej podobało mi się to, co powiedzieli bohaterowie. Że tylko ich zmiana sprawi, że będą mogli się połączyć... Teraz możecie się zastanawiać, czy do tego doszło. Odpowiedź poznacie tylko wtedy, gdy sięgnięcie po tę historię i pozwolicie jej wybrzmieć w swojej głowie, a naprawdę warto zarwać nockę dla tej książki, która dostarczy wam niezapomnianych emocji, ale czegoś jeszcze...

Zakończenie tak jak i w przypadku pierwszego tomu sprawia, że od razu chciałoby się mieć kolejną część obok siebie, aby zaspokoić nie tylko ciekawość, ale też milion pytań, które powstały w głowie. Każda cześć sprawia, że nie potrafię nasycić się ich historią i mam nadzieję, że trzeci tom mi na to pozwoli.

Muszę też wspomnieć o tym, że autorka ma tak lekki styl pisania, że książka przelatuje nam przez palce, opowiadając swoją historię. Potrafi, ona niejednokrotnie sprawić czytelnika w osłupienie, ale również wywołać złość, radość, dezorientację i szok. Bo uwierzcie mi to, co momentami tutaj miało miejsce, sprawi, że będziecie zastanawiali się, czy nie macie jakichś omamów, ale nie... To wszystko okaże się prawdą w wymyślonym świecie.

❤️ Recenzja patronacka ❤️

"Byliśmy tylko my, myśląc, że mamy nad wszystkim kontrolę.
A to wszechświat miał kontrolę nad nami."

Kiedy ktoś nas zostawia, zastanawiamy się, dlaczego to zrobił? Buzuje w nas wiele emocji. Jesteśmy źli, ale również żywimy nienawiścią osobę, która nam to zrobiła. Tak właśnie zachowywała się Naomi, kiedy Dylan zniknął, ale on wróci... Wróci,...