Jesteśmy społecznością, która kocha książki

❤️ Recenzja patronacka ❤️ "Byliśmy tylko my, myśląc, że mamy nad wszystkim kontrolę. A to wszechświat miał kontrolę nad nami." Kiedy ktoś nas zostawia, zastanawiamy się, dlaczego to zrobił? Buzuje w nas wiele emocji. Jesteśmy źli, ale również żywimy nienawiścią osobę, która nam to zrobiła. Tak właśnie zachowywała się Naomi, kiedy Dylan zniknął, ale on wróci... Wróci, kiedy nie będzie się tego spodziewała. Co się wtedy stanie? "Deceiving destiny together" to historia, która pokazuje, że nawet jeśli bardzo się staramy, nie jesteśmy w stanie stworzyć z kimś relacji, która nie będzie nas niszczyła, tylko sprawiała, że na nowo rozwiniemy skrzydła. Ten tom, mimo że ma nieco ponad 200 stron sprawił, że doświadczyłam tylu emocji, że słowa to za mało, aby to opisać. Naomi oraz Dylan to dwójka bohaterów, która miałam wrażenie, że igra z ogniem. Jedno dotknięcie, a rozpalają wszystko dookoła. A tutaj wiele razy mogliśmy być światkami wybuchów, które wprawiły moje ciało w stan odrętwienia. Kilka sytuacji, które miały tutaj miejsce były jednocześnie niespodziewane, straszne i powodujące ból i wiele pytań w głowie. Niekiedy miałam wrażenie, że los śmieje mi się prosto w twarz, mówiąc, że życie to nie bajka, a kraina, w której zło przejęło kontrolę. Bohaterowie również popełnili wiele błędów, które mogły zaważyć na ich przyszłości. Jednak ich relacja była na tyle skomplikowana, że przyznam szczerze, że podobało mi się to, w jakim kierunku zmierzała, bo dzięki temu widziałam, że autorka kolejny raz nas zaskoczy. Najbardziej podobało mi się to, co powiedzieli bohaterowie. Że tylko ich zmiana sprawi, że będą mogli się połączyć... Teraz możecie się zastanawiać, czy do tego doszło. Odpowiedź poznacie tylko wtedy, gdy sięgnięcie po tę historię i pozwolicie jej wybrzmieć w swojej głowie, a naprawdę warto zarwać nockę dla tej książki, która dostarczy wam niezapomnianych emocji, ale czegoś jeszcze... Zakończenie tak jak i w przypadku pierwszego tomu sprawia, że od razu chciałoby się mieć kolejną część obok siebie, aby zaspokoić nie tylko ciekawość, ale też milion pytań, które powstały w głowie. Każda cześć sprawia, że nie potrafię nasycić się ich historią i mam nadzieję, że trzeci tom mi na to pozwoli. Muszę też wspomnieć o tym, że autorka ma tak lekki styl pisania, że książka przelatuje nam przez palce, opowiadając swoją historię. Potrafi, ona niejednokrotnie sprawić czytelnika w osłupienie, ale również wywołać złość, radość, dezorientację i szok. Bo uwierzcie mi to, co momentami tutaj miało miejsce, sprawi, że będziecie zastanawiali się, czy nie macie jakichś omamów, ale nie... To wszystko okaże się prawdą w wymyślonym świecie.